Συχνά αποκαλείται ως η “Ελβετία της Σρι Λάνκα”. Είναι κτισμένη γύρω από μια λίμνη που μοιάζει αλπική και περιβάλλεται από όρη. Ο λόγος για το Kandy, το στολίδι της κεντρικής Κεϋλάνης.
Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, μετά την πρωτεύουσα Κολόμπο και μια από τις ιερότερες στο νησί, μιας και υπήρξε η τελευταία πρωτεύουσα του αρχαίου βασιλείου της Σρι Λάνκα. Βρίσκεται στα κεντρικά της χώρας και περιβάλλεται από παρθένα τροπικά δάση και τεϊοφυτείες.
Μιας και η πόλη με κέρδισε με τη γοητεία της καθώς αναζητούσα πληροφορίες στο διαδίκτυο, αντιλήφθηκα πως όφειλα να την επισκεφτώ. Έτσι και έγινε. Το πρόγραμμα της εκδρομής κινήθηκε έτσι ώστε στα μέσα περίπου του ταξιδιού, να αποτίσω τον ελάχιστο φόρο τιμής στο Kandy που είχα γνωρίσει διαδικτυακά. Στην πόλη που με γοήτευσε και μου κίνησε το ενδιαφέρον.
Όταν λοιπόν είχαμε ολοκληρώσει την επίσκεψη μας στο Golden Temple της Dambulla και τον ιερό βράχο της Sigiriya, ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με κατεύθυνση νότια.
Είναι αλήθεια πως στην πόλη καταφτάσαμε ελαφρώς εντυπωσιακά και το έχω αναλύσει σε προηγούμενη ιστορία. Είχε πλέον σουρουπώσει στο όμορφο Kandy και έπρεπε να βρεθεί ένα κατάλυμα για να περιθάλψει τα ταλαιπωρημένα κορμιά μας. Τα σακίδια είχαν γίνει ένα με την πλάτη μας και τα πόδια μας είχαν μουδιάσει από τις πολύωρες διαδρομές με τα διάφορα μέσα που χρησιμοποιήσαμε.
Δε χρειάστηκε πολύωρη αναζήτηση και στα πρώτα λεπτά της επίσκεψης μας στην πόλη, βρέθηκε το πολυπόθητο δωμάτιο, με θέα την υπέροχη λίμνη. Μόλις απέθεσα τα υπάρχοντα μου, μη χάνοντας ευκαιρία ξεχύθηκα στo Kandy, το οποίο εξ αρχής μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Περιμετρικά της λίμνης κινείται ένας κεντρικός δρόμος και οι παραλίμνιες εκτάσεις παράλληλα σε αυτόν έχουν καταληφθεί από διάφορα όμορφα κτίσματα και πολυτελή ξενοδοχεία. Μάλιστα, βλέποντας κανείς ορισμένα από τα υπερπολυτελή κτίσματα, αναρωτιέται αν όντως βρίσκεται ακόμα στη χώρα ή έχει μεταφερθεί σε κάποια από τις εύρωστες περιοχές της Καλιφόρνια ή σε κάποιο παραλίμνιο αλπικό θέρετρο κατά τους θερινούς μήνες. Ο ήχος από τα tuk tuk όμως, που θα περάσουν θορυβωδώς από μπροστά σου, θα σε αφυπνίσει ακαριαία, επαναφέροντας σε στην κεϋλανική πραγματικότητα.
Ο βραδινός περίπατος συνοδεία ψιλόβροχου, ήταν κατά κάποιο τρόπο αναγνωριστικός. Θα περιμέναμε το επόμενο πρωινό να εξερευνήσουμε εκτενέστερα τη γύρω περιοχή. Οπότε μια κρύα μπύρα με θέα τη φωτιζόμενη πόλη, ήταν ότι χρειαζόταν το ταξιδιωτικό κορμί μας.
Την επομένη το Kandy είχε ξυπνήσει και όπως σε όλη τη Σρι Λάνκα, πιθανολογώ πως πρώτοι ξυπνούν οι οδηγοί των τρικύκλων, με μία τρελή λαχτάρα να πολτοποιήσουν το κουμπί της κόρνας τους. Τούτοι οι κατά τα άλλα συμπαθητικοί εργαζόμενοι, ευθύνονται κατά μεγάλο βαθμό για την ηχορύπανση της χώρας, μη σας πω και του πλανήτη ολάκερου. Ήχοι κόρνας, μυρωδιά εξάτμισης, υπέροχος καφές και μαγευτική θέα ήταν η πρωινή μας απόλαυση από το όμορφο μπαλκόνι μας.
Είναι γεγονός πως η πόλη του Kandy σε προκαλεί να την περπατήσεις. Διαθέτει ένα συμμαζεμένο και όμορφο κέντρο γύρω από τη λίμνη, στο οποίο συναντά κανείς διάφορα αξιοθέατα. Τα διάφορα κροκοδείλια και οι βαράνοι λιάζονται στις όχθες της και η ζωή μοιάζει να κυλά ομαλά γύρω από αυτή.
Κάπου εκεί θα βρεθείτε μπροστά στο ναό του ιερού δοντιού του Βούδα. Τον λατρευτικό χώρο όπου πιστεύεται πως φυλάσσεται το δόντι του Βούδα και αποτελεί μνημείο της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς.
Εκτενές αφιέρωμα έκανε ο φίλος Χρήστος στο blogtravels.
Όταν απομακρυνθεί κανείς από τη περιοχή γύρω από τη λίμνη, θα νιώσει ξανά την αυθεντική Σρι Λάνκα. Υπαίθρια παζάρια ενδυμάτων και τροφίμων, συντροφεύουν τα πάμπολλα καταστήματα με πολύτιμους λίθους που υπάρχουν στην πόλη. Η γη της Κεϋλάνης φημίζεται για τους λίθους της, οι οποίοι συμβάλλουν σημαντικά στην τοπική οικονομία. Τα ξένα κοράκια και οι μεγαλέμποροι του εξωτερικού, φυσικά καραδοκούν για να ορμήξουν στην πολύτιμη λεία τους.
Για τις καθημερινές τους αγορές οι ντόπιοι συγκεντρώνονται στην δημοτική αγορά της πόλης. Από εκεί προμηθεύονται είδη πρώτης ανάγκης, όπως φρούτα και λαχανικά. Τα τροπικά είδη ποικίλουν και οι μυρωδιές από τα εγχώρια μπαχαρικά, προκαλούν όμορφα την όσφρησή σου. Σε τούτο το μέρος δοκίμασα πρώτη φορά κόκκινες μπανάνες. Ερυθρό περίβλημα, κίτρινη και απολαυστική σάρκα.
Λίγα μέτρα παραπέρα και προφανώς ως δείγμα εκσυγχρονισμού της πόλης, έχει κτιστεί ένα σύγχρονο εμπορικό κέντρο. Προσεγμένες βιτρίνες, κυλιόμενες σκάλες, καταστήματα εστίασης, εντυπωσιακοί φωτισμοί και οτιδήποτε άλλο διαθέτει ένα μικρού μεγέθους εμπορικό κέντρο, υπήρχε και σε αυτό του Kandy. Εκεί ήταν που θέλησα να αγοράσω μια αθλητική μπλούζα της εθνικής ομάδας κρίκετ της χώρας. Οι ντόπιοι παθιάζονται με το εθνικό τους σπορ και οι αθλητές της εθνικής λατρεύονται σχεδόν σα θεοί. Το αναμνηστικό μου το αγόρασα από την επίσημη μπουτίκ της ομάδος και όλο νάζι και καπρίτσιο καμάρωνα για την ενδυμασία μου. Μόλις γύρισα στην πατρίδα, με το πρώτο πλύσιμο, εξαφανίστηκαν τα πάντα από πάνω της. Κάπου στον ώμο έμεινε μια ξεθωριασμένη σημαία της χώρας να μου θυμίζει πως τούτο το ξεσκονόπανο το είχα αγοράσει ως ενθύμιο.
Έπειτα από την περιπλάνηση στις αγορές, σειρά είχε η επίσκεψη μας στο Bahiravokanda Vihara Buddha Statue, στο υπέροχο λευκό άγαλμα του Βούδα που δεσπόζει σε ένα λόφο πάνω από την πόλη. Είναι αλήθεια πως τούτο το μεγαλοπρεπές γλυπτό είναι ορατό από τα περισσότερα σημεία της πόλης και δε χωρά αμφιβολία πως σου κινεί το ενδιαφέρον και σε προκαλεί να το επισκεφτείς. Δίχως σκέψη, ξεκινήσαμε τα κλασικά παζάρια με τους οδηγούς tuk tuk. Σύντομα συμφωνήσαμε σε μία δίκαιη τιμή. Με τον όρο δίκαιη τιμή, εννοώ να είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα πλήρωνε ένας ντόπιος, παράλληλα όμως να μην είναι προκλητικά υψηλότερη, κάνοντας σε να νιώθεις εξαπατημένος. Επιβιβαστήκαμε λοιπόν στο τρίκυκλο και ανηφορίσαμε προς το γλυπτό που ολοένα ορθωνόταν μεγαλύτερο. Στον προαύλιο χώρο υπήρχαν θέσεις στάθμευσης και ο οδηγός θα μας περίμενε 10 λεπτά να περιηγηθούμε λιγάκι στο χώρο, να απολαύσουμε τη θέα και μας επιστέψει στο κέντρο της πόλης. Όλα τα παραπάνω ήταν στα πλαίσια της δίκαιης τιμής και το αντίτιμο θα πληρωνόταν κατά της επιστροφή μας.
Με περίσσεια ευλάβεια, αποθέσαμε τα υποδήματα μας στην είσοδο του ιερού χώρου, πληρώσαμε ένα μικρό αντίτιμο και ξυπόλυτοι πλέον περιφερόμασταν γύρω από το λευκό Βούδα, θαυμάζοντας κάθε λεπτομέρεια του. Το ομορφότερο όμως της όλης εμπειρίας, είναι η θέα της πόλης που απλώνεται μπροστά σου. Πρόκειται για την καλύτερη θέα του Kandy προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Η αγαπημένη λιμνούλα όμως στο κέντρο της πόλης, έστεκε ως συνήθως ήρεμη, κερδίζοντας τα βλέμματα όλων.
Όταν πλέον αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο τρίκυκλο μας, ο οδηγός μας ήταν ο μοναδικός στο χώρο στάθμευσης. Εκμεταλλευόμενος την έλλειψη ανταγωνισμού μας ζήτησε τα διπλάσια χρήματα, αγνοώντας τη συμφωνία μας. Πριν προλάβουμε να εκνευριστούμε και εφόσον δεν είχαμε πληρώσει ακόμη, του είπαμε ένα ωραιότατο OK, Bye Bye Mister, αθετώντας και μεις με τη σειρά μας τη συμφωνία. Του είπαμε ότι δεν πειράζει, θα κατέβουμε από το λόφο περπατώντας και ότι μπορεί να πάει στην ευχή του Βούδα. Δυσαρεστημένος από την απάντηση μας, λέει στο φύλακα του χώρου να μη μας επιστρέψει τα παπούτσια αν δεν πληρώσουμε ένα επιπλέον αντίτιμο. Λίγο παριστάναμε τους αφελής, λίγο τους τραμπούκους πήραμε τα ωραία μας πασούμια αναίμακτα, επιβιβαστήκαμε στο όχημα, του δείξαμε το συμφωνηθέν ποσό στα χέρια μας και σε δύο λεπτά είχαμε φτάσει στο κέντρο και όλα είχαν λήξει. Να σημειώσω ότι κατά τη διαμονή μου στη Σρι Λάνκα συνάντησα μόνο ευγενικούς και απονήρευτους ανθρώπους, πλην της συγκεκριμένης περίπτωσης η οποία δεν αντιπροσωπεύει τους σκληρά εργαζομένους οδηγούς της χώρας. Όλοι τους είναι λίγο πιεστικοί και καμιά φορά κουραστικοί, αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι έντιμοι.
Όταν ο ήλιος έδυε κατευθυνθήκαμε για ανασύνταξη δυνάμεων στο δωμάτιο. Εκεί σα να είχα ραντεβού με μια παρενέργεια από τα χάπια που προμηθεύτηκα, για την πρόληψη της ελονοσίας και έμελλε να με συντροφεύει το τελευταίο βράδυ στην πόλη. Μας τα συνέστησε το Νοσοκομείο Λοιμωδών νόσων στη Θεσσαλονίκη και τα πήραμε παρά την αντίθεση μας. Ήταν ένα περιβόητο χάπι, το οποίο το ελάμβανες μία φορά τη βδομάδα (συγκεκριμένα επέλεξα την Τετάρτη) και εξάλειφε τον κίνδυνο της προσβολής από ελονοσία. Παρά το ότι στη χώρα δεν υπήρχαν κρούσματα, μας τα συνέστησαν και αναγκαστικά τα πήραμε. Ξαφνικά η πλάτη μου άρχισε να μετατρέπεται σε ένα κόκκινο τερέν και ο κνησμός ή η φαγούρα που λέμε στο χωριό μου, με έκανε να θέλω να βγω από τη σάρκα μου. Ήταν βλέπετε μέσα στις πιθανές παρενέργειες του χαπιού και το αντιλήφθηκα έπειτα από χρόνια, μιας και το κνησμό τον απέδωσα στα πιθανά ακάρεα του στρώματος. Θεώρησα πως ήταν ένα νεοφερμένο αλλεργικό σύμπτωμα στην καρδιά της Σρι Λάνκα. Περνώντας το μισό βράδυ κάτω από τη ντουζιέρα και ανακουφισμένος από το τρεχούμενο νερό πέρασε και τούτη η μακριά νύχτα και η μέρα μας βρήκε στο τρένο για τη Nuwara Eliya, την πρωτεύουσα του τσαγιού Κεϋλάνης.
Η πόλη του Kandy μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και μακάρι να είχα περισσότερες μέρες να εξερευνήσω και τα περίχωρα του. Δίχως στιγμή να αμφιβάλω, τη θεώρησα την ομορφότερη πόλη του νησιού και συνάμα την πιο καθαρή. Ευχαρίστως θα ξαναγυρνούσα στις αγορές της και θα έπινα μια μπύρα με θέα τη λίμνη της πόλης, δίχως να έπαιρνα εκείνο το ρημάδι το χάπι που λίγο έλειψε να με ξεπετσιάσει.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
