Eν μέσω καραντίνας και ταξιδιωτικής απραξίας, τούτο το περίεργο έτος 2020 χρόνια από την γέννηση του Ιησού, εμείς οι λιγότερο τολμηροί ταξιδιώτες αρκούμαστε να ξεφυλλίζουμε τα φωτογραφικά άλμπουμ προηγούμενων ταξιδιών. Ένα από τα αγαπημένα μου ταξίδια ήταν αυτό το 15νθήμερο που πέρασα στην Κεράλα της νότιας Ινδίας και όσοι διαβάζετε το ιστολόγιο μου από καιρό, προφανώς το έχετε αντιληφθεί.
Για την Ινδία ότι και να αναφέρει κανείς σε μια αράδα λέξεις είναι λίγο. Τα έχω αφηγηθεί και στο παρελθόν μιας και είναι η χώρα για την οποία έχω γράψει τις περισσότερες ιστορίες μου. Από τη χαρακτηριστική υγρασία στο πετσί σου, τις φυσιογνωμίες γύρω σου, το πολλές φορές άνευ λόγου χάος στους δρόμους, μέχρι τις μυρωδιές και τις γεύσεις των φαγητών , όλα, μα όλα, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Όσοι έχουν επισκεφτεί τη χώρα καταλαβαίνουν φαντάζομαι τι εννοώ και όσοι δεν το έχουν κάνει ακόμα, ας κάνουν το ταξίδι στην ινδική υποήπειρο ένα δώρο για τον εαυτό τους, έστω και σαν μια μορφή πρόκλησης.
Στη συγκεκριμένη ιστορία θα παραθέσω κάποιες φωτογραφίες που εντόπισα σε μια αναζήτηση και θεωρώ πως άξιζαν να είχαν μια θέση στο διαδίκτυο και αυτές οι δόλιες. Είναι από μια ολιγόωρη βόλτα που κάναμε με την ομάδα των μπλόγκερς στο γραφικό Kumarakom , νότιας της μεγαλούπολης Kochi. Οι διοργανωτές της εκδρομής αφού μας επιβίβασαν στις υπέροχες βάρκες που χρησιμοποιούν στην περιοχή για τις υδάτινες ξεναγήσεις, μας ενημέρωσαν πως θα πάμε σε έναν παρακείμενο οικισμό για να δούμε τη ζωή και τις καθημερινές ασχολίες των ντόπιων. Ομολογώ πως δεν ήταν κάποια αυθόρμητη εξόρμηση όπου οι κάτοικοι θα πιανόταν εξαπίνης, μίας και ήταν μέρος του τουριστικού πακέτου οι τέτοιου είδους ξεναγήσεις και οι ντόπιοι κατά κάποιο τρόπο λειτουργούσαν ως ευγενείς ηθοποιοί.
Το Kumarakom σε γενικές γραμμές είναι ένας διάσημος τουριστικός προορισμός στις όχθες της μεγαλύτερης λίμνης της επαρχίας που φέρει το όνομα Vembanad. Πρόκειται για μια ελώδη περιοχή που υπάρχουν πολλοί υδάτινοι δίαυλοι που ενώνονται μεταξύ τους. Η περιοχή αποτελεί επίσης γνωστό τόπο για τη χλωρίδα και την πανίδα της και γύρω της έχουν δημιουργηθεί πολλές μικρές και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.
Έτσι λοιπόν ένα τσούρμο φάτσες με τις φωτογραφικές μηχανές σε κάθε πιθανό σημείο του σώματός μας φτάσαμε σε έναν παρόχθιο οικισμό και ξεχυθήκαμε κατά μήκος του. Σχεδόν σε κάθε αυλή σπιτιού υπήρχε μια θεματική ενότητα κατά κάποιο τρόπο. Μια κυρία μας έδειχνε για τον παραδοσιακό τρόπο καλαθοπλεκτικής, άλλη πως φτιάχνουν σαμπουάν από άνθη ιβίσκου, ένας κύριος που ψάρευε με παραδοσιακό τρόπο μπροστά μας και πολλά και διάφορα. Μέχρι και σε μια αυλή υπήρχε ένας κυριούλης με ένα γεράκι στο χέρι και κανείς δεν κατάλαβε ακριβώς το λόγο που μας το παρουσίασε.
Παρόλη όμως την έλλειψη αυθορμητισμού και το κατά γενική ομολογία στημένο σκηνικό, οι κάτοικοι μας χάρισαν όμορφες εικόνες. Ο φωτισμός ήταν εξαιρετικός κατά την περισσότερη διάρκεια, τα χρώματα των ενδυμάτων κυριαρχούσαν και η υδάτινη παρουσία σε συνδυασμό με το βαθύ πράσινο της βλάστησης μας χάρισαν όμορφες εικόνες. Παρακάτω είναι μερικές από αυτές.
Γεροί να είμαστε μόλις τελειώσει όλο αυτό να επισκεφτούμε και άλλα τέτοια όμορφα μέρη. Αυτή τη φορά ας ελπίσουμε σε μια πιο αυθόρμητη εξόρμηση εκτός πεπατημένης, αν και οι παραπάνω τύπου βόλτες παρόλη την έλλειψη αυθορμητισμού συνεισφέρουν και οικονομικά στην τοπική κοινωνία μέσω των πρακτορείων που τις διοργανώνουν είτε μέσω αναμνηστικών που ενδεχομένως πωληθούν στους τουρίστες.
*Το Runvel βρέθηκε στην Κεράλα μαζί με άλλους 30 bloggers από όλο τον κόσμο, στα πλαίσια του Kerala Blog Express session 4, προσκεκλημένο από το Kerala Tourism με σκοπό την προβολή της περιοχής.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
