Καμιά φορά είναι δύσκολο να δώσεις ένα τίτλο σε ένα κείμενο, σε ένα άρθρο.Ειδικότερα όταν κανείς επισκέπτεται την Ισπανία και ακόμα περισσότερο την Ανδαλουσία. Για τον γράφων, αυτή η γωνιά της Ισπανίας αποτελεί κάτι ιδιαίτερο και σημαντικό καθώς κάποια χρόνια πριν στην φιλόξενη πόλη της Γρανάδας έκανε τα πρώτα του βήματα σαν σπουδαστής της Ισπανικής γλώσσας και πολιτισμού.
Από το μακρινό 500 π.Χ. όταν άρχισαν οι πρώτες επισκέψεις των Ελλήνων, Φοινίκων, Καρχηδονίων, Ρωμαίων και Αράβων από το νότο και αντίστοιχα Κελτών, Βησιγότθων, Βάνδαλων από το βορρά στην Ιβηρική, έχουν μετατρέψει τη σημερινή Ισπανία σε ένα σταυροδρόμι διαφορετικών πολιτισμών και κουλτούρας.Αυτή η αντίθεση και εναλλαγή εικόνων είναι κάτι που μαγνητίζει τον ταξιδιώτη / τρια από την πρώτη στιγμή.
Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να επισκεφτούμε μια λιγότερο γνωστή αλλά εξίσου πανέμορφη περιοχή της Ανδαλουσίας. Την Islantilla της επαρχίας Huelva περίπου 15 χιλιόμετρα από τα Πορτογαλικά σύνορα.Αν και τα ταξίδια αποτελούν μια ιερή διαδικασία, πράγμα που σημαίνει προετοιμασία καιρό πριν με τις κατάλληλες πληροφορίες για την περιοχή ( www.visithuelva.com ) τα πράγματα εξελίχθηκαν απρόσμενα πιο όμορφα από τους αρχικούς υπολογισμούς.
Δυο βδομάδες σε αυτή την υπέροχη γωνιά της Ιβηρικής αποδείχθηκαν τελικά πολύ λίγες και ήδη μετά την επιστροφή άρχισε η προετοιμασία γιά την επόμενη φορά.Δύο εβδομάδες γεμάτες έντονα συναισθήματα, εικόνες, μουσικές, γεύσεις, μυρωδιές και πάνω από όλα ζεστούς ανθρώπους.
Δυο εβδομάδες με υπέροχες παραλίες, πανέμορφα κατάλευκα χωριουδάκια και ένα νησάκι βγαλμένο από εξωτικά τροπικά παραμύθια, το νησί της Tavira στην Πορτογαλία λίγα μόνο χιλιόμετρα από τα Ισπανικά σύνορα.
Και φυσικά θα γίνει ειδική αναφορά στα υπέροχα chiringuitos ( τσιριγκίτος – μικρές ξύλινες ταβερνούλες στην παραλία με φαγητό, ποτό και μουσικές που στο τελείωμα της μέρας μέχρι νωρίς τα ξημερώματα όλο και κάποιο live θα βγει..).
Έτσι, αν έπρεπε να προσθέσουμε οπωσδήποτε ένα τίτλο στο κείμενο θα μπορούσε να είναι από chiringuito σε chiringuito καθώς ο γράφων επισκέφθηκε πολλά από αυτά και ήπιε πολλές μπύρες cruzcampo.
Άλλωστε πάντα τα ταξίδια σου δίνουν τη δυνατότητα να δεις και να μάθεις καινούργια πράγματα να μοιραστείς ιστορίες να αναθεωρήσεις και να μειώσεις τόσο τα ετεροστερεότυπα όσο και τα αυτοστερεότυπα.
Μετά από δύο ώρες πτήσης φτάνουμε στο αεροδρόμιο Barajas της Μαδρίτης.Παραλαμβάνουμε το αυτοκίνητο και ρυθμίζουμε το GPS με τελικό προορισμό 600 χλμ πιο νότια την Islantilla μέσω της Autovía del sur. Η διαδρομή μεγάλη, η εξωτερική θερμοκρασία πλησιάζει τους σαράντα βαθμούς αλλά τα υπέροχα τοπία κατά την διάρκεια της διαδρομής μας κρατάνε σε εγρήγορση.
Μετά από τρεις ώρες φτάνουμε στα σύνορα της Ανδαλουσίας.Οι χαρακτηριστικές σημαίες που κυματίζουν σε κάθε σημείο της διαδρομής με το άσπρο και πράσινο χρώμα μας το δηλώνουν κάθε στιγμή.Ώρα για την πρώτη στάση.Στην Ισπανία κανένας / μια δεν μπορεί να οδηγήσει πάνω από 120χλμ την ώρα, Έχουμε φτάσει ήδη στην Κόρδοβα, το τηγάνι της Ισπανίας όπως είναι γνωστό( la sartén de Andalucía).Εδώ σε αυτή την περιοχή μεταξύ Jaén, Córdoba, Sevilla, Granada οι θερμοκρασίες το καλοκαίρι φθάνουν πολύ συχνά τους 44 με 45 βαθμούς.Μετά την Córdoba περνάμε την Sevilla και μπαίνουμε στην τελική ευθεία.
Οι ταμπέλες με την ένδειξη Huelva, Islantilla, Portugal μας ενημερώνουν πως ήδη είμαστε κοντά.
Μπαίνοντας στην Islantilla οι πρώτες εικόνες είναι πανέμορφες. Εκατοντάδες φοινικόδεντρα παντού.Το ιδιαίτερο χρώμα της ερήμου χαρακτηριστικό της Αραβικής αρχιτεκτονικής δεσπόζει σχεδόν σε όλα τα κτήρια. Άλλωστε η Ανδαλουσία ήταν το πρώτο μέρος που κατέκτησαν στην Ιβηρική κατά την εισβολή τους το 711 μ.Χ. και τα σημάδια της κουλτούρας τους είναι ιδιαίτερα εμφανή. Η Αραβική παρουσία στην χερσόνησο κράτησε μέχρι το 1492 όταν απελευθερώθηκε και το τελευταίο Αραβικό Βασίλειο η Γρανάδα. Η Ισπανική γλώσσα περιέχει σύμφωνα με έρευνες σε ένα ποσοστό της 6% Αραβικές λέξεις.
Όλο αυτό το τοπίο σε συνδυασμό με την θαλασσινή αύρα δίνει μια αίσθηση πραγματικά μαγική.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο από την υποδοχή ακόμα κανείς αντιλαμβάνεται πως οι άνθρωποι εδώ είναι απλοί εξυπηρετικοί και ζεστοί.Αν και βράδυ πλέον κάνουμε την πρώτη μας βόλτα στην παραλία της Islantilla.Ζεστός καιρός, αχανής παραλία γεμάτη ταβέρνες και πολύ κόσμο. Latin ήχοι ξεπηδούν από παντού.Η πρώτη μας στάση στη ταβέρνα los lobos μπροστά στο κύμα.
Από το επόμενο πρωί αρχίζουμε την επίσκεψή μας στις πανέμορφες παραλίες της περιοχής.Να επισημάνουμε εδώ πως σύμφωνα με τον νόμο στην Ισπανία οι ξαπλώστρες πρέπει να παραμένουν σε απόσταση τουλάχιστον 6 μέτρων από την θάλασσα και κανένας δεν τολμάει να τον παραβιάσει.Οπότε λόγω της απόστασης ελάχιστοι τις χρησιμοποιούν.Η συντριπτική πλειοψηφία χρησιμοποιεί ομπρέλες θαλάσσης.Μπορεί εύκολα κανείς να αγοράσει μια ομπρέλα από το supermarket ( κόστος 6 – 7 euro ) και να την βγάλει άνετα και οικονομικά.Οι ξαπλώστρες κοστίζουν 8 με 10 euro κατά μέσο όρο και θα χρειαστείς πολλές φορές ένα μικρό ταξίδι μέχρι να φτάσεις στο νερό.
Στο θέμα μας όμως..παραλίες Islantilla, Antilla, playa de hoyo, playa central de la isla cristina.Εκπληκτικές παραλίες μοναδικής ομορφιάς με πολύ πλατιά αμμουδιά ( σε περιπτώσεις φτάνει και τα 100 μέτρα ! ) ήρεμα και καθαρά νερά.Η φύση και ο Ατλαντικός εδώ παίζουν τα δικά τους παιχνίδια.Άμπωτη και πλημμυρίδα συνθέτουν το φαινόμενο της παλίρροιας.Ενώ το πρωί η θάλασσα είναι ακριβώς μπροστά σου αργά το απόγευμα είναι αρκετές δεκάδες μέτρα πιο μέσα.
Έτσι μετά από ώρες παραμονής κάτω από την ομπρέλα ( sobrilla ) μετά από πολλές βουτιές στα πεντακάθαρα νερά έφτασε η ώρα για ένα από τα πολλά chiriguitos , παγωμένες μπύρες ( cruzcampo ανεπιφύλακτα ) κοκτέιλ ( μην χάσετε το mojiterráneo ) και ολόφρεσκα θαλασσινά σε πολύ καλές τιμές. Η γύρω περιοχή είναι γεμάτη από μικρά πανέμορφα κατάλευκα χωριουδάκια.Lepe, Isla Cristina, Antilla, Redondela, Cartaya.
Πραγματικά πανέμορφη όμως και τόσο ξεχωριστή είναι η πόλη του Ayamonte ακριβώς στα σύνορα με την Πορτογαλία. Η κεντρική της πλατεία είναι πραγματικά ένα αριστούργημα που εμπεριέχει στοιχεία Αραβικής και Ιβηρικής τέχνης. Πολύ καλή η αγορά της μέσα στα στενά γραφικά στενάκια της πόλης. Πρόκειται για μία πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Guadiana φυσικό σύνορο μεταξύ Ισπανίας και Πορτογαλίας.
Από το λιμάνι της πόλης ξεκινάνε καραβάκια ( κάθε 20 λεπτά ) για μια αυθημερόν επίσκεψη στην πανέμορφη Πορτογαλική πόλη Vila Real de San Antonio ( διάρκεια ταξιδιού μία ώρα περίπου).
Αν πάλι διαλέξεις να παραμείνεις στην πόλη μπορείς να καθίσεις για ένα tinto de verano στο Barricata στην κεντρική πλατεία.Ο Ιταλός ιδιοκτήτης του καφέ εκτός από φανταστικό καπουτσίνο μας έδωσε ίσως το tip των διακοπών. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα στο Πορτογαλικό έδαφος ( περίπου 30χλμ ) μία πραγματικά πανέμορφη πόλη.Η Tavira και το νησί της Tavira ( δέκα λεπτά με το πλοίο 1.90 euro πήγαινε έλα).Το νησί της Tavira είναι πράγματι μοναδικό.Τεράστιοι αμμόλοφοι, παραλίες πλάτους 300 μέτρων αμμουδιάς και καταγάλανα νερά.Πιτσιρικάδες και μεγαλύτεροι να παίζουν ποδόσφαιρο στην ατελείωτη αμμουδιά με την φανέλα Cristiano να κυριαρχεί.
Και φυσικά στο beach bar Xiri θα πιεις γνήσια Πορτογαλική μπύρα Superbock και θα χορέψεις latin, Marley, Manu Chao.
Στις τοπικές ταβέρνες θα φας εξαιρετικά και φρεσκότατα θαλασσινά με 18 euro τα δύο άτομα.Είναι περιττό να αναφερθεί πως η Tavira έγινε το στέκι μας σχεδόν σε καθημερινή βάση.Ένας προορισμός που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή.
Όλα τα όμορφα τελειώνουν γρήγορα φυσικά και μετά από δύο εβδομάδες σε αυτή την φιλόξενη γωνιά της Ιβηρικής παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής για την Μαδρίτη και από κει πίσω στην βάση μας. Αν και για να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο ( κάτι που το αποφεύγω στα γραπτά ) έχω επισκεφτεί τα περισσότερα μέρη της Ιβηρικής η περιοχή αυτή είναι πραγματικά μια αποκάλυψη, από τις ομορφότερες της Ισπανίας που πραγματικά δεν μπορείς να την επισκεφτείς μόνο μία φορά.
Ήδη μου λείπει..
Hasta luego Islantilla, hasta luego Tavira.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
