Είναι γενικά παραδεκτό πως οι ορεινοί όγκοι αποπνέουν δέος χάρη στη μεγαλοπρέπεια τους. Είναι αυτή η δύναμη που πηγάζει από μέσα τους και το επιβλητικό τους μέγεθος, μοιάζει να αγγίζει τον ουρανό. Από μικρά λοφάκια μέχρι και την κορυφή των Ιμαλαϊων που πλησιάζει τα 9000 μέτρα, κάθε εξόγκωμα της γης έχει τη δική του ξεχωριστή χάρη.
Εμείς στη Θεσσαλονίκη έχουμε αρκετούς λόγους για να είμαστε περήφανοι για την πόλη μας. Ιστορία, γαστρονομία, φιλοξενία και πολλοί άλλοι την κάνουν να συνθέτει ένα μοναδικό πολιτισμικό κράμα. Καμιά φορά υπερβάλουμε, αλλά σε γενικές γραμμές η πόλη μας έχει καλά στοιχεία. Ένας από τους λόγους που είμαστε ιδιαιτέρως χαρούμενοι εμείς εδώ πάνω, είναι πως έχουμε δίπλα μας ένα πευκόφυτο βουνό που το υψηλότερο σημείο του φτάνει μόλις τα 563 μέτρα. Το Σέιχ Σου. Το περιαστικό δάσος της πόλης μας. Το όνομα του, αν και κατά τα παιδικά μου χρόνια μου θύμιζε κάποιον Ινδιάνο πολεμιστή, σημαίνει το “νερό του σεΐχη“, μιας και κατά την οθωμανική περίοδο υπήρχε μια πηγή σε κάποιο σημείο του. Στη περιοχή των Χιλίων δέντρων. Έπειτα από χρόνια ο ποιητής Βαφόπουλος πρότεινε την ονομασία Κεδρηνός λόφος για να προσδώσει μια ελληνική πινελιά στον πνεύμονα της πόλης μας.
Στο συγκεκριμένο κείμενο θα προσπαθήσω να παραθέσω μια σειρά από λόγους για τους οποίους χαιρόμαστε που έχουμε ένα τέτοιο βουνό δίπλα μας και ας μην έχει την ομορφιά της Πίνδου και του Ολύμπου π.χ .
Ο βασικός και κύριος λόγος που αγαπάμε το Σέιχ Σου είναι πως είναι ο βασικός πνεύμονας της πόλης μας και ο ρυθμιστής της θερμοκρασίας της. Τα πυκνό δάσος του καθαρίζει την ατμόσφαιρα και με χαρά σκορπά τη φρεσκάδα του στο τσιμεντένιο άστυ. Το περιαστικό μας δάσος αποτελεί την ανάσα μας και το πράσινο καμάρι της Νύμφης του Θερμαϊκού. Όλα αυτά συνδυαστικά με τους ανέμους μας, προεξέχοντος του Βαρδάρη. Επίσης, το βουνό μας λόγω της εύκολης πρόσβασης από κάθε σημείο της πόλης, είναι καθημερινός πόλος έλξης για πολλούς λάτρεις του και είναι εξίσου όμορφο κάθε εποχή του χρόνου.
Είναι γεγονός πως αποτελεί τον ιδανικό “παιδότοπο” για τους δρομείς, τους ποδηλάτες και τους περιπατητές της Θεσσαλονίκης, μιας και το ευρύ δίκτυο μονοπατιών και δασικών δρόμων που φιλοξενεί, δημιουργεί έναν ιδανικό τόπο για εξάσκηση και προπόνηση τόσο κοντά στην πόλη. Λίγες μεγαλουπόλεις έχουν το προνόμιο σε απόσταση μερικών λεπτών από την οικία σου να έχεις από τη μία τη θάλασσα και από την άλλη ένα όμορφο και φιλόξενο βουνό. Τα τοπωνύμια Κράνος, Γιαννούλα, Καράβι και πολλά άλλα μοιάζουν γνώριμα στην κοινότητα των δρομέων και το βουνό παρά το μικρό σχετικά ύψος του και την ομαλότητα του εδάφους του, δίνει αρκετές προπονητικές επιλογές σε όποιον τις αναζητά. Διαθέτει ομαλά σημεία με καθαρό τερέν, απότομες ανηφόρες με σαθρό έδαφος, στενά μονοπάτια και ότι άλλο μπορεί να θελήσει ένας δρομέας βουνού για να “παίξει” .
Στον Κεδρηνό λόφο μεταξύ άλλων έχουμε τη χαρά να φιλοξενούνται πολλά άγρια είδη πτηνών , θηλαστικών και ερπετών , δίνοντας έτσι την αίσθηση πως μια απλή βόλτα σε ένα περιαστικό δάσος, μοιάζει πολλές φορές με εξόρμηση στην άγρια φύση. Προσωπικά έχω συναντηθεί πολλές φορές με αλεπούδες, σκίουρους, λαγούς, φασιανούς, πέρδικες, διάφορα φίδια, αμέτρητες χελώνες και αρκετά μικρότερα ζωντανά. Τα τελευταία χρόνια κάνουν την εμφάνιση τους υβρίδια αγριογούρουνων, όμως δε τα έχω αντιμετωπίσει προσωπικά.
Από την πλευρά της χλωρίδας τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα. Το 75% του δάσους αποτελείται από πεύκα και το υπόλοιπο ποσοστό έχει κυρίως κυπαρίσσια, πουρνάρια, πλατάνια στα ρέματα, ακακίες και αρκετά άλλα σε μικρότερους αριθμούς. Συνολικά φιλοξενεί 227 είδη φυτών. Αναλογιζόμενος κανείς τη γειτνίαση του με μια πόλη του 1 εκατομμυρίου ψυχών, αντιλαμβάνεται εύκολα το σημαντικό του ρόλου στο οικοσύστημα της περιοχής. Η πληθώρα αυτή των ανθών και σε συνδυασμό με τα πάμπολλα πεύκα, το συγκεκριμένο δάσος αποτελεί και αγαπημένο τόπο για πολλούς μελισσοκόμους. Εκμεταλλευόμενοι τις γύρες και τα μελιτώματα του Κεδρηνού λόφου, παράγουν εξαιρετικό μέλι.
Το δάσος κατά το παρελθόν πέρασε από πολλά κύματα και για πολλά χρόνια λόγω της υπερβόσκησης και της υλοτομίας είχε ερημοποιηθεί . Ως αποτέλεσμα τούτης της ερημοποίησης και με τις τότε υποτυπώδεις υποδομές, η Θεσσαλονίκη των περασμένων δεκαετιών πλημμύριζε από τα φουσκωμένα ρέματα του βουνού. Για αυτό το λόγο πάρθηκε η απόφαση να αναδασωθεί, ώστε πέρα των άλλων , οι ρίζες των δέντρων να συγκρατούν το νερό της βροχής. Από το 1930 μέχρι το 1990 φυτεύτηκαν 5 εκατομμύρια δέντρα κυρίως ρητινούχα, διότι πέρα από την ανθεκτικότητα τους, στόχο είχαν να δώσουν και κάποιο εισόδημα από την εξαγωγή της ρητίνης τους. Το 1997 μεγάλο μέρος του δάσους κάηκε από μια αιμοβόρα πυρκαγιά , πλέον όμως μοιάζει να έχει επανακάμψει πλήρως.
Από τα αμέτρητα χιλιόμετρα που έχω κάνει στα σπλάχνα του βουνού τα τελευταία χρόνια, παρατηρώ πως κάθε θερινή περίοδο οι αντιπυρικές ζώνες καθαρίζονται και σε διάφορα σημεία του δάσους συναντά κανείς εθελοντές αντιπυρικής προστασίας και πυροσβέστες. Σε συνδυασμό και με τις κάμερες ασφαλείας που υπάρχουν σε διάφορα σημεία, ελπίζουμε να αποφευχθούν τέτοιες άσχημες καταστάσεις στο μέλλον και το δάσος να συνεχίζει να μας δίνει απλόχερα τα δώρα του.
Στη ζωή μου είχα τα χαρά να επισκεφτώ πολλά μέρη ανά τον κόσμο και θα συνεχίσω να το κάνω όσο μπορώ. Το βασικό παράπονο που έχω από τη Θεσσαλονίκη είναι πως της λείπουν οι χώροι πρασίνου και αναψυχής. Είμαστε από τις πόλεις του δυτικού κόσμου με την μικρότερη έκταση πρασίνου ανά κάτοικο, κάτι το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό. Τα λάθη ξεκίνησαν από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 με τις αντιπαροχές και με την επιτακτική ανάγκη στέγασης όλου του πληθυσμού που ήρθε από την επαρχία, προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Οι παρανομίες και η απληστία οδήγησαν σε αφανισμό του πρασίνου από την πόλη και τη μη μέριμνα προς αντικατάσταση του. Ως εκ τούτου, ο Κεδρηνός λόφος αποτελεί το καμάρι μας και οφείλουμε να τον προστατεύσουμε με κάθε τρόπο.
Στη μέση περίπου διακρίνεται το ποδοσφαιρικό γήπεδο του Άρη, το Χαριλάου
Και ξεφεύγοντας λιγάκι από το θέμα. Καλοί οι μύθοι και οι ιστορίες με το γραφικό Σαλονικιό που πίνει φραπέ χαλλλαρά, πάει συνεχώς στα μπουζούκια και ποτέ δε βιάζεται, αλλά ο κάτοικος της πόλης στερείται ποιότητας ζωής και έχει σοβαρά και άλυτα προβλήματα. Κακά τα ψέματα, είναι ένας αστικός πληθυσμός που παλεύει να ζήσει με τα δικά του άγχη και τις δυσκολίες του. Πέρα του ότι είναι μια νεανική πόλη που σχεδόν ο κάθε Έλληνας έχει περάσει ξέγνοιαστα χρόνια της νιότης του ως φοιτητής ή ως επισκέπτης, η Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα αλλόκοτο και άχαρο τσιμέντο σχεδόν στο σύνολο της. Δίχως υποδομές, μεταφορικά μέσα και πνεύμονες πρασίνου, θεωρείται μια από τις πιο δυσλειτουργικές πόλεις. Θα ήταν πολύ όμορφο να ομορφαίναμε τουλάχιστον με κάποιο τρόπο την πόλη μας ώστε να ζούμε ποιοτικότερα και να αφήναμε τις ιστοριούλες με το νωθρό και νωχελικό ντόπιο, για τα σαχλά σκετσάκια του Λαζόπουλου και του Σταρόβα.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη Θεσσαλονίκη ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
