“Καλό Χειμώνα”. “Τα κεφάλια μέσα τώρα”. “Του χρόνου τώρα, γεροί να ‘μαστε”.
Πόση μιζέρια μπορούν να κρύψουν άραγε τρεις τόσο μικρές φράσεις, διερωτώμαι.
Πρόκειται για τις ευχές που θα δεχθείς περίπου στις 20 Αυγούστου από εργαζομένους ανθρώπους, που τελείωσε η καλοκαιρινή τους άδεια. Συνήθως η ευχή αυτή δίνεται φορώντας βερμούδα και σαγιονάρα, κάτω από μια μέση καλοκαιρινή θερμοκρασία των 30 βαθμών.
Η επιστροφή στην εργασία μετά από τις διακοπές σαφέστατα δεν γεννά και τα καλύτερα συναισθήματα και ίσως κάποιοι να το παρουσιάζουν στο μυαλό τους σαν το τέλος του κόσμου. Όμως θεωρώ πως σε μια χώρα που κατά ένα μεγάλο ποσοστό ζει από τον ευρύτερο τομέα του τουρισμού και γίνονται προσπάθειες για την επιμήκυνση της καλοκαιρινή περιόδου, τέτοιου είδους ευχές είναι μίζερες και εγωιστικές. Το καλοκαίρι δεν τελείωσε ούτε ημερολογιακά, ούτε αν κοιτάξει κανείς γύρω του. Άλλοι ακόμα δεν έχουν πάρει την καλοκαιρινή τους άδεια περιμένοντας το Σεπτέμβριο, επαγγελματίες του τουρισμού επενδύουν στις καλές καιρικές συνθήκες, οι οποίες στην Ελλάδα είναι πολύμηνες. Πολλοί νέοι που εργάζονται σε εποχιακές δουλειές ευελπιστούν και αυτοί στην επιμήκυνση της καλοκαιρινής περιόδου, η οποία μεταξύ άλλων δίνει τεράστια οικονομικά οφέλη στο γενικό σύνολο.
Όσο φορούμε κοντομάνικα και δεν κρυώνουμε, είναι καλοκαίρι. Η ζωή δεν τελειώνει μετά την δεκαήμερη καλοκαιρινή άδεια. Υπάρχουν ακόμα αρκετά Σαββατοκύριακα που μπορεί κανείς να πάρει τη καλοκαιρινή του δόση κάνοντας μικρές κοντινές εξορμήσεις ή απλώς πίνοντας τον καφέ του στο μπαλκόνι του.
Δε χωρά αμφιβολία πως κάθε εποχή έχει τη γοητεία της. Προσωπικά ανυπομονώ για τις πρώτες φθινοπωρινές εξορμήσεις στο βουνό, λατρεύω το χειμώνα και υπεραγαπώ την άνοιξη. Όμως δεν απολαμβάνω την ευχή του “Καλού Χειμώνα” σε κάποιο πανηγύρι του 15Αύγουστου. Πάντα είχα αυτή την παραξενιά.
Το καλοκαίρι είναι συνυφασμένο με την ξεγνοιασιά, την ευρωστία και την καλοπέραση. Ο χειμώνας έχει περάσει στο υποσυνείδητο μας ως η εποχή της πείνας, των κακών καιρικών συνθηκών και των θανάτων. Είναι το κακό που ερχόταν κατά τους περασμένους αιώνες, τότε που πραγματικά και μόνο η επιβίωση από αυτόν ήταν επίτευγμα. Ευτυχώς οι εποχές αλλάξαν και δε χρειάζεται να βάλουμε τα κεφάλια μέσα, ούτε να μπούμε στο καβούκι μας για να την βγάλουμε “καθαρή”.
Θα ήταν επίσης καλό να τονίσω πως ο υπογράφων δεν είναι κάποιος τύπος που αράζει ολημερίς στην παραλία για μήνες, παίζοντας κιθάρα, αναπτύσσοντας θεωρίες περί θερινής περιόδου. Είναι και αυτός ένας εργαζόμενος που όλη τη χρονιά εργάζεται 6 στις 7 ημέρες της εβδομάδας και πήρε την εβδομαδιαία καλοκαιρινή του άδεια μέσα Αυγούστου.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού λοιπόν και με το καλό να έρθουν και οι υπόλοιπες υπέροχες εποχές μας…στην ώρα τους.