Ήταν μια φορά στα μαθητικά μου χρόνια, όταν σε μια ημερήσια εκδρομή σε ένα χιονοδρομικό κέντρο, προσπάθησα να κάνω σκι. Προφανώς ήθελα να δοκιμάσω κάτι για το οποίο γινόταν πολύ ντόρος και όφειλα σαν ανήσυχο πνεύμα να έχω μία προσωπική άποψη. Είναι αλήθεια πως το έβρισκα πολύ γοητευτικό, καθώς έβλεπα τους έμπειρους χιονοδρόμους κάθε ηλικίας να κατεβαίνουν με χάρη τις πλαγιές.
Με τις παραπάνω θεαματικές εικόνες στο νου και σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό της ηλικίας, νοίκιασα εξοπλισμό για το ύψος μου και έπειτα από ένα σύντομο μάθημα εξοικείωσης, αφέθηκα στην ολισθηρότητα του κατάλευκου χιονιού. Από το πρώτο μέτρο κατάλαβα πως θα περνούσα ένα δύσκολο πρωινό. Έπεσα με κάθε πιθανό τρόπο. Από πλάγιες πτώσεις μέχρι κωλοτούμπες και από πρόσκρουση σε φράκτες, μέχρι μετωπιαία σύγκρουση με άλλον “συνάδερφο” σκιέρ. Η απόπειρα μου ήταν μια κανονική πανωλεθρία και ευτυχώς επέστρεψα στο σπίτι μου σώος και ασφαλής. Εντάξει, δεν ήθελε και πολύ μυαλό να καταλάβω πως δεν ήταν το άθλημα που θα έκανα καριέρα και έκτοτε δεν έχω τολμήσει καν να ακουμπήσω εξοπλισμό χιονιού, παρόλο που πέρασαν περισσότερο από 20 χρόνια.
Από εκείνο το συμβάν και έπειτα, δεν έχανα όμως ευκαιρία να επισκέπτομαι κάποιο χιονοδρομικό κέντρο, έστω για να απολαύσω τη φύση και το όμορφο θέαμα που προσέφεραν οι άλλοι σκιέρς. Έτσι λοιπόν όταν μου προτάθηκε από φίλο, να επισκεφτούμε το εξοχικό της Σέρβας γυναίκας του, σε ένα από τα ομορφότερα χιονοδρομικά κέντρα των Βαλκανίων, δε γινόταν να μην αποδεχτώ τη δελεαστική αυτή πρόταση.
-Θα έρθεις Κοπαόνικ?
-Θα έρθω. Τι είναι αυτό?
-Είναι γνωστό χιονοδρομικό κέντρο της Σερβίας.
-Πότε θα πάμε?
Κάπως έτσι εξελίχθηκε ο σύντομος διάλογος και ευτυχώς με δικαίωσε η απόφαση μου.
Είναι πράγματι γεγονός πως το συγκεκριμένο χειμερινό θέρετρο αποτελεί ένα από τα πιο οργανωμένα χιονοδρομικά κέντρα της ανατολικής Ευρώπης, καθώς διαθέτει 25 αναβατήρες με δυναμικότητα 32.000 σκιέρ την ώρα και οι υποδομές του δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές των θερέτρων της κεντρικής Ευρώπης.
Το Κοπαόνικ βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της Σερβίας, στη μεγαλύτερη οροσειρά της χώρας, τις Δειναρικές Άλπεις. To φυσικό περιβάλλον είναι εκπληκτικό και απ’ότι λένε οι γνώστες, οι πίστες του είναι εξαιρετικές. Σε γενικές γραμμές οι χειμώνες στο συγκεκριμένο μέρος είναι ήπιοι, με υψηλά επίπεδα χιονοπτώσεων. Ο παραπάνω συνδυασμός κάνει το χιονοδρομικό κέντρο του Κοπαόνικ ως έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς στη χώρα. Επίσης, η καλή ποιότητα του χιονιού και οι προσιτές τιμές του κάνουν όλο και περισσότερους να το επισκέπτονται κάθε χρόνο.
Δε θα το κρύψω πως με την παρέα μου αρκεστήκαμε στο να περνάμε χρόνο στα καφέ και στα εστιατόρια του κέντρου και από τη ζεστασιά των εσωτερικών χώρων να απολαμβάνουμε τα όμορφα σλάλομ των χιονοδρόμων.
Το σπίτι που φιλοξενηθήκαμε ήταν στο γραφικό χωριό του Brzece μόλις λίγα χιλιόμετρα από το χιονοδρομικό κέντρο. Ένας οικισμός που ολοένα και αναπτύσσεται, μιας και όλο και περισσότεροι ξενοδόχοι επενδύουν σε αυτόν. Οι τιμές στα καταλύματα είναι φθηνότερες από αυτές στα αντίστοιχα πάνω στο χιονοδρομικό και η απόσταση είναι μικρή.
το σπίτι που φιλοξενηθήκαμε
Ο δρόμος για το χιονοδρομικό είναι σχετικά καλός. Πρόκειται για έναν επαρχιακό δρόμο στον οποίο καθ’όλη τη διάρκεια του χειμώνα γίνονται προσπάθειες να παραμένει ανοιχτός, για την καλύτερη εξυπηρέτηση και για την ασφάλεια των επισκεπτών. Εντύπωση μου προκάλεσε πως σε διάφορα σημεία του δρόμου, υπήρχαν ντόπιοι οι οποίοι κάνοντας νοήματα στους οδηγούς, ήθελαν να τους προειδοποιήσουν πως όποιος δε φοράει αλυσίδες κινδυνεύει να δεχθεί πρόστιμο. Παράλληλα οι ίδιοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν τους οδηγούς στο να τις περάσουν στα λάστιχα, έναντι αμοιβής φυσικά. Είναι σίγουρα μια ασχολία που παρέχει ένα εξτρά εισόδημα στους κατοίκους, που ζουν κυρίως από τις αγροτικές εργασίες και τον τουρισμό.
Αν όμως είναι κάτι που θα θυμάμαι από το τριήμερο στο Κοπαόνικ, είναι η μικρή παραδοσιακή ταβέρνα που ήταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι που διαμέναμε. Ένα γραφικό παραδοσιακό ταβερνάκι με το όνομα Koliba σέρβιρε εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα και εκλεκτά κρεατικά ψημένα στο τζάκι από την ιδιοκτήτρια ή τον σερβιτόρο του καταστήματος.
Σε αυτό το κείμενο οι λάτρεις των χειμερινών σπορ, σίγουρα δε πήραν πολλές πληροφορίες μιας και όπως προανέφερα, δεν έχω ιδέα από αυτά. Ίσως όμως βοηθήσουν οι φωτογραφίες που τράβηξα. Παρόλα αυτά, με κάθε ειλικρίνεια, το Κοπαόνικ μου άφησε ευχάριστες εντυπώσεις και συνιστώ στον καθένα να το επισκεφτεί και ας μην ασχολείται με χειμερινά σπορ, έστω για να γευτεί τη σερβική κουζίνα στην όμορφη φύση και να την περπατήσει. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως η ευρύτερη περιοχή είναι δημοφιλής προορισμός όλη τη διάρκεια του έτους και μάλιστα κατά τους θερινούς μήνες που δεν υπάρχει χιόνι, οι τιμές είναι ακόμη πιο δελεαστικές.
ΥΓ. Η χρονική απόσταση από τη Θεσσαλονίκη στο Κοπαόνικ είναι περίπου 6 ώρες ομαλής οδήγησης.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
