Έχει γίνει πλέον συνήθεια κατά της διάρκεια των μηνών της καραντίνας να σκαλίζω παλιότερα ταξιδιωτικά άλμπουμ. Ένα από αυτά που άνοιξα τελευταίως είναι από το ταξίδι μου στη Μαλαισία. Μιας χώρας της νοτιοανατολικής Ασίας για την οποία ήξερα ελάχιστα.
Το πέρασμά μου από τη χώρα ήταν σύντομο. Με αφετηρία την Κουάλα Λουμπούρ και τερματισμό την Μπανγκόκ πέρασα τρεις εβδομάδες στη ΝΑ Ασία. Στη Μαλαισία έμεινα μονάχα λίγες ημέρες στην πρωτεύουσα και καθοδόν προς τη Σιγκαπούρη πέρασα ένα 24ωρο στην Μαλάκκα ή τέλος πάντων πείτε την όπως θέλετε, μιας και οι τρεις εκδοχές που υπάρχουν στον τίτλο είναι σωστές. Δεν το κρύβω πως ακόμη και αυτή τη στιγμή που πατώ τα πλήκτρα έχω ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη, σκεπτόμενος το ιδιαίτερο αυτό όνομα της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας.
Το δρομολόγιο από Κουάλα Λουμπούρ προς Μελάκα και έπειτα Σιγκαπούρη ΕΔΩ
Τώρα που το σκέφτομαι, σχεδόν σε κανένα ταξίδι μου δε συνέλεγα εκ των προτέρων πληροφορίες για τους εκάστοτε τοπικούς προορισμούς. Το άφηνα λιγάκι στην τύχη και στο ένστικτο. Με αυτόν τον τρόπο υπέθετα πως αποδίδω καλύτερα στο ταξίδι, μιας και δε με άγχωνε κάποια συγκεκριμένη σειρά αξιοθεάτων που έπρεπε να ακολουθήσω. Ίσως επειδή προτιμώ να έχω ευέλικτο ταξιδιωτικό πρόγραμμα, άσε που άμα σκαλώσω με καμιά καλή παρέα με μπύρες και φαγητό σιγά μην σκοτιστώ αν δεν είδα την τάδε γέφυρα ή το τάδε μουσείο. Επιπλέον στα ταξίδια που πήγαινα μόνος, όπως αυτό στη ΝΑ Ασία, πέρα από το χρονικό περιθώριο του ταξιδιού και ένα υποτυπώδες πλάνο, άφηνα το ταξίδι να κρίνει τη ροή του. Όπου μου άρεζε καθόμουν λίγο παραπάνω και όπου ένιωθα πως σπαταλούσα άδικα πολύτιμο ταξιδιωτικό χρόνο, φόρτωνα το πιστό μου σακίδιο και συνέχιζα για άλλο προορισμό.
Έτσι λοιπόν βρέθηκα μία παραμονή κινεζικής Πρωτοχρονιάς στην ιδιαίτερη αυτή πόλη της Μαλαισίας. Δίχως να έχω κάνει κάποια κράτηση για τη διαμονή μου, ξεχύθηκα στο κέντρο της πόλης με σκοπό να βρω ένα κρεβάτι να με φιλοξενήσει για μια ημέρα. Δεν είχα βεβαίως υπολογίσει πως λόγω του εορταστικού κλίματος, η πληρότητα στα δωμάτια έφτανε το 100%. Έπειτα από αρκετές ερωτήσεις σε διάφορους ξενώνες και μετά από ισάριθμες απορρίψεις, βρήκα τελικά μία κουκέτα που θα μοιραζόμουν με ένα νεαρό Γερμανό. Το δωμάτιο αυτό ήταν στην ουσία η αποθήκη ενός hostel, όπου υπήρχε ένα πλυντήριο, ντουλάπα του προσωπικού και διάφορα αποθηκευμένα καλούδια της επιχείρησης. Ούτε παράθυρο δεν υπήρχε, όμως δεδομένης της κατάστασης έμοιαζε στα μάτια μου πεντάστερη σουίτα.
Αφότου βολεύτηκα ξεχύθηκα επιτέλους δίχως το σακίδιο μου στους δρόμους του κέντρου. Τα εμπορικά καταστήματα και τα εστιατόρια έσφιζαν από ζωή και μικροί και μεγάλοι απολάμβαναν την εορταστική ατμόσφαιρα. Το κινέζικο στοιχείο στη χώρα είναι πολύ έντονο και οι ντόπιοι συμμετείχαν με μεγάλη χαρά στις διάφορες εκδηλώσεις που είχαν στηθεί.
Η Μελάκα είναι ένα πολυπολιτισμικό κράμα και τούτο είναι εμφανές σε κάθε γωνιά της. Με κυρίαρχο το μουσουλμανικό στοιχείο των Malay, στην πόλη ζει μεγάλη κοινότητα Κινεζο-Μαλαισιανών καθώς και μικρότερες ομάδες μεταναστών. Κατά την μακραίωνη ιστορία της η πόλη πέρασε από πολλά χέρια κατακτητών μιας και ήλεγχε ένα στρατηγικό εμπορικό σημείο. Ενδεικτικά το 1511 κατακτήθηκε από τους Πορτογάλους και χρησιμοποιήθηκε ως στρατηγικής σημασίας βάση για την επέκταση των Πορτογάλων στις Ανατολικές Ινδίες. Έφτιαξαν μάλιστα και ένα οχυρό. Το 1624 κατακτήθηκε από τους Ολλανδούς. Οι Ολλανδοί δεν ανέπτυξαν εμπορικά την πόλη επειδή για αυτό το λόγο χρησιμοποιούσαν την Μπατάβια, σημερινή Τζακάρτα. Το 1824 μάλιστα αντάλλαξαν με τους Βρετανούς τη Μαλάκα για το Μπενγκούλου στη Σουμάτρα. Η πόλη παρέμεινε υπό Βρετανικό έλεγχο μέχρι την απελευθέρωση της Μαλαισίας το 1946. Σήμερα η οικονομία του κρατιδίου βασίζεται στον τουρισμό και τη βιομηχανία.
Είναι πραγματικά γεγονός πως η Μελάκα είναι από τα πιο επισκέψιμα μέρη της χώρας. Πλήθος ντόπιων και ξένων επισκεπτών συρρέουν στην πόλη και δίνουν έναν ξεχωριστό παλμό σε αυτήν. Πολύ δημοφιλείς ειναι οι μικρές κρουαζιέρες στο θόλο ποταμάκι της πόλης, όπου έχει κανείς μια διαφορετική οπτική της μέσα από το νερό. Μέσα στα συγκεκριμένα ύδατα, μπορεί κανείς να διακρίνει βαράνους και κροκοδείλια, όπως αυτά που απολάμβανα το πρωί κατά τη διάρκεια του καφέ μου από το μπαλκόνι. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το θρησκευτικό ανάγλυφο της πόλης. Σε διάφορες γωνιές της συνυπάρχουν τζαμιά, εκκλησιές και κινεζικοί ναοί. Στο κεντρικό σημείο βρίσκεται και η όμορφη Christ Church με το έντονο βυσσινί χρώμα της κτισμένη το 1753.
Την πόλη την άφησα την επομένη το πρωί μιας και θα συνέχιζα νότια προς Σιγκαπούρη. Εντύπωση θυμάμαι μου είχε προκαλέσει η διαδρομή που έκανε το αστικό λεωφορείο για να με μεταφέρει στον τερματικό σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων. Ενώ για να βρεθείς στο κέντρο χρειάζεσαι 15 περίπου λεπτά, για να πας από το κέντρο στον σταθμό χρειάζεται περίπου μια ώρα και αυτό διότι η διαδρομή είναι κυκλική, μια πληροφορία την οποία δεν την ήξερα και δεν έχασα το λεωφορείο για τον επόμενο προορισμό μου για 5 λεπτά.
Σαφώς και το συγκεκριμένο κείμενο δε θα δώσει σπουδαίες πληροφορίες στον αναγνώστη για την περιοχή. Ήταν ένα σύντομο και ολιγόωρο πέρασμα σε μια συμπαθητική αλλά όχι εντυπωσιακή πόλη. Ένιωσα απίστευτη ασφάλεια, γεύτηκα ωραίο φαγητό, ο καιρός ήταν σύμμαχος και μου άφησε γενικώς μια ευχάριστη γεύση. Φυσικά θα συνιστούσα σε όποιον βρεθεί σε εκείνα τα μέρη της νότιας ηπειρωτικής Μαλαισίας να κάνει ένα δώρο στο εαυτό μια επίσκεψη στη Μελάκα-Μαλάκκα-Μαλάκα.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
