Για κάποιον που αγαπά το ποδόσφαιρο και τα ταξίδια θεωρείται σχεδόν αυτονόητο πώς αν βρεθεί σε μία πόλη, της οποίας η τοπική ομάδα παίζει έναν αγώνα ποδοσφαίρου, δε χάνει την ευκαιρία να τον παρακολουθήσει. Πόσο μάλλον όταν η παρέα αποτελείται από τρεις τέτοιους τύπους. Έτσι λοιπόν στα πλαίσια του τριημέρου μας στην Κορυτσά δεν παραλείψαμε να παρακολουθήσουμε έναν αγώνα τοπικού πρωταθλήματος Α’ Εθνικής κατηγορίας. Η τοπική Σκεντερμπέου υποδεχόταν την Εγκνάτια, σε ένα κρίσιμο παιχνίδι για τις πρώτες θέσεις της διοργάνωσης. Η ομάδα της Κορυτσάς υποδεχόταν στο στάδιο Σκεντερμπέου, του ομώνυμου εθνικού ήρωα, την πρώτη στη βαθμολογία ομάδα της Εγκνάτια.
Το στάδιο της πόλης βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο και μοιάζει με απομεινάρι άλλης εποχής. Εγκαινιάστηκε το 1957 και στη συνέχεια ανακαινίστηκε το 2010. Επίσης εγκρίθηκε από την UEFA για τη διεξαγωγή προκριματικών αγώνων αγώνων του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ το 2011. Μικρό σε χωρητικότητα και ταλαιπωρημένο από το χρόνο λένε πως κάνει τις τελευταίες εμφανίσεις του μιας και υπάρχουν πλάνα για την κατεδάφιση του και τη δημιουργία νέου σύγχρονου αθλητικού κέντρου.
Η ώρα του αγώνα πλησίαζε και είχαμε ήδη φτάσει στο γήπεδο. Οι ποδοσφαιρόφιλοι δειλά δειλά έκαναν την εμφάνιση τους στο γήπεδο με το εναρκτήριο σφύριγμα να δίνεται στις 17:00. Οι ντόπιοι με καμάρι λένε πως η τοπική ομάδα έχει κάνει την καλύτερη ευρωπαϊκή πορεία που έκανε ποτέ αλβανικός σύλλογος. Μάλιστα πολλοί από αυτούς μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία Ελλήνων στο χώρο δεν παρέλειψαν να μας αναφέρουν για τα χρόνια που εργάστηκαν στην Ελλάδα και το ενδιαφέρον τους για το ελληνικό πρωτάθλημα.
Είναι πράγματι γεγονός πως φτάσαμε στον προαύλιο χώρο του γηπέδου με την ελπίδα να ζήσουμε κάτι παρόμοιο με ελληνικό γήπεδο. Ονειρευτήκαμε καντίνες με λουκάνικα και κερνάτσε (τα ντόπια σουτζουκάκια) , πηγαδάκια οπαδών με μπύρες στα χέρια και άλλα τέτοια όμορφα. Μάταια όμως. Δεν υπήρχε ούτε πωλητής για πασατέμπο. Βασικά δεν μπόρεσες να βρεις ούτε μπουκαλάκι νερό. Ελαφρώς απογοητευμένοι που δε ζήσαμε μια ακόμη βαλκανική εμπειρία σπεύσαμε να μπούμε στο γήπεδο χωρητικότητας 12.500 θεατών.
Για να είμαι ειλικρινής θεώρησα πως η προσέλευση του κόσμου θα ήταν μεγαλύτερη καθώς αντίπαλος ήταν η πρωτοπόρος του πρωταθλήματος. Προφανώς οι φίλαθλοι είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν ή δεν είχαν κίνητρο μιας και η τοπική ομάδα κατέχοντας την τέταρτη θέση, δεν έχει ουσιαστικά κάποιο στόχο για το φετινό πρωτάθλημα.
Από αγωνιστικής πλευράς απολαύσαμε ένα όμορφο παιχνίδι, αρκετά δυνατό και γρήγορο. Η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου ήταν πολλή καλή και η τοπική ομάδα από πολύ νωρίς πήρε τα ηνία του αγώνα. Οι οπαδοί περιχαρείς ενίσχυαν με τις χλυαρες φωνές τους τους παίχτες και το καμάρι της Κορυτσάς με δύο γκολ του φοβερού και τρομερού Αφρικανού Ahanonu κατάφερε να κερδίσει με 2-0 τη διεκδικήτρια του αλβανικού πρωταθλήματος. Η οποία παρεμπιπτόντως τις τελευταίες αγωνιστικές κάνει τη μία γκέλα μετά την άλλη.
Το κλίμα στην εξέδρα ήταν αρκετά φιλικό. Δίχως ύβρεις και εντάσεις. Οι οπαδοί ήταν κόσμιοι και ανά διαστήματα οι φανατικότεροι νεαροί στη θύρα απέναντι μας, τραγουδούσαν με ρυθμό κάποιο σύνθημα. Στο τέλος μετά την επικράτηση της ομάδας τους όλοι ήταν χαρούμενοι. Οι παίχτες πήγαν στην κερκίδα των φανατικών να πανηγυρισμών με πυρσούς, ο νεαρός μπροστά μου που πείραζε συνεχώς τον αντίπαλο τερματοφύλακα έφυγε χαρούμενος με την κοπέλα του, όπως και οι πατεράδες με τα παιδάκια τους και οι λοιποί φίλαθλοι.
Αναμφίβολα ήταν μια όμορφη εμπειρία από πολλές απόψεις. Απολαύσαμε ένα αντικειμενικά όμορφο παιχνίδι με νίκη των γηπεδούχων και χαμένο πέναλτι των φιλοξενούμενων στις καθυστερήσεις. Είδαμε από κοντά πως αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ο γειτονικός λαός. Επισκεφθήκαμε ένα ακόμη γήπεδο, του οποίου το δυνατό σημείο του είναι η θέα στα γύρω βουνά και όχι κάθε αυτού ο χώρος και γενικότερα ζήσαμε μια όμορφη εμπειρία ένα απόγευμα Σαββάτου.
Δίχως δεύτερη σκέψη το καμάρι της χώρας είναι η Εθνική τους ομάδα η οποία για πρώτη φορά θα συμμετάσχει σε Euro, έχοντας κάνει μάλιστα εξαιρετική πορεία στα προκριματικά. Η σύσταση της εθνικής αποτελείται κυρίως από Αλβανούς μετανάστες του εξωτερικού και όχι από παίχτες του αλβανικού πρωταθλήματος. Το αλβανικό ποδόσφαιρο με τα χρόνια ανεβαίνει επίπεδο, έχοντας φυσικά πολύ ακόμα δρόμο για να γίνει ανταγωνιστικό.
