Στο άκουσμα και μόνο της λέξης Πολύγυρος, μου έρχεται στο νου μία ιστορία που συζητιέται κατά καιρούς στα καφενεία του χωριού μου. Ήταν κάποτε ένας Γερμανός τουρίστας ο οποίος ψάχνοντας το δρόμο για τον Πολύγυρο χάθηκε με το αυτοκίνητό του στην ορεινή Χαλκιδική. Σταματά λοιπόν σε ένα γειτονικό χωριό και ρώτα τον πρώτο που βλέπει μπροστά του με τη χαρακτηριστική γερμανική προφορά, “Polygyros?” και εκείνος απαντά “πολύ γερός, πιάσε πιάσε,” δείχνοντας με καμάρι τα μπράτσα του. Κάπως έτσι μεταξύ μυθοπλασίας και καφενειακών μουχαμπετιών, είχα πάντα την έννοια πως δεν επισκέφτηκα ποτέ την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής, αν και διαμένω σχετικά κοντά.
Η αφορμή εν τέλει για την επίσκεψη μου, δόθηκε μέσα από έναν αγώνα ορεινού τρεξίματος. Του 2ου Cholomon trail που ξεκινά και τερματίζει στον όμορφο Πολύγυρο. Αν και οι ελάχιστες συστηματικές προπονήσεις μου είναι στην άσφαλτο και πολύ λιγότερες στο βουνό, όπως είναι λογικό δε μου επιτρέπουν να έχω και την άψογη φυσική κατάσταση. Όμως η μεγάλη μου αγάπη είναι οι ορεινοί αγώνες. Παρόλο που γνωρίζω πως θα είμαι ανέτοιμος και θα ταλαιπωρηθω, αναλαμβάνω την προσωπική μου ευθύνη και επιλέγω όσο μπορώ και μου το επιτρέπει η εργασία μου να τρέχω στα βουνά. Για αυτό το λόγο με το που είδα στο καλεντάρι ορεινών αγώνων τη συγκεκριμένη διοργάνωση, έσπευσα να δηλώσω συμμετοχή.
Το Cholomon trail είναι ένας ορεινός αγώνας 21 χιλιομέτρων και 1200 μέτρων θετικών υψομετρικών διαφόρων. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι μονοπάτια που διαπερνούν μέσα από έναν κατάφυτο τόπο. Στο Χολομώντα συναντά κανείς δάση δρυός, οξιάς, ελάτων και πληθώρα άλλων φυτών. Είναι ένας ευλογημένος και πανέμορφος τόπος. Το τερέν που διαδραματίζεται ο αγώνας είναι χωμάτινο με πολύ λίγα σημεία να είναι πετρώδη. Από την σκοπιά του απροπόνητου, αλλά με αρκετούς ορεινούς αγώνες στα πόδια μου, θα έλεγα πως είναι ένα απαιτητικό 21αρι με αρκετά υψομετρικά για το μήκος του και πολλά τεχνικά σημεία. Η διαδρομή είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη με σωστό μοίρασμα των υψομετρικών και όμορφες εναλλαγές τοπίων. Ο ρυθμός του αγώνα με τα πολλά απότομα ανεβασματα και κατεβασματα δε σου δίνει χώρο και χρόνο για επανάπαυση. Οι αισθήσεις είναι πάντοτε στο κόκκινο. Από πλευράς καιρικών συνθηκών θεωρώ πως ήταν ιδανικές για τρέξιμο, με ένα ελαφρύ ψιλόβροχο στα ψηλά και τη φυσιολογική για την εποχή ζεστή με υγρασία.
Από την πλευρά της διοργάνωσης μόνο συγχαρητήρια μπορούμε να δώσουμε όλοι οι αθλητές. Ξεκινώντας από τη γραμματεία όλα κυλούσαν ομαλά. Τα μονοπάτια ήταν θαρρείς και μόλις είχε περάσει ηλεκτρική σκούπα και σχεδόν ντρεπόσουν να τα πατήσεις μη λερωθούν. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο να διατηρηθούν σε τέτοια κατάσταση. Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με διοργάνωση αγώνων ή καθαρισμό μονοπατιών, μπορούν να καταλάβουν την υπερπροσπάθεια της διοργάνωσης. Η σήμανση από την άλλη ήταν από τις καλύτερες που έχω δει σε αγώνα και ήταν πραγματικά σχεδόν απίθανο να βγει κανείς από τη διαδρομή. Οι σταθμοί εφοδιασμού είχαν τα απαραίτητα και σε αφθονία. Μάλιστα πέρα από τα τρία βασικά στεκ, υπήρχαν και δύο επιπλέον σημεία με νεράκι μετά από κάποιες σκληρές ανηφόρες. Οι εθελοντές ήταν άψογοι και σε διάφορα σημεία του αγώνα. Εμψυχωτικοί, δυναμικοί, ευχάριστοι και γενικά υπέροχοι. Μόνο μπράβο αξίζουν σε αυτούς τους ανθρώπους.
Από τα πρόσωπα που έβλεπα στον τερματισμό και από προσωπική εμπειρία θεωρώ πως όλοι το χαρήκαμε. Άλλοι πήγανε γρήγορα, άλλοι αργά (καλή ώρα) αλλά άπαντες απολαύσαμε το τοπίο και τη διαδρομή που ήταν σχεδιασμένη από ανθρώπους που ήξεραν τι έκαναν. Απαιτεί τεράστια εμπειρία, γνώση του βουνού και των αγώνων για να δημιουργηθεί ένα αποτέλεσμα το οποίο να είναι ασφαλές, σκληρό και όμορφο παράλληλα. Νιώθω πως όλοι το χαρήκαμε και παρόλο που σίγουρα είναι πιασμένο πλέον το κορμί μας, θα το ξανακάναμε το συντομότερο δυνατό. Άλλωστε το ορεινό τρέξιμο κρύβει μέσα του πολλά μαζοχιστικά στοιχεία, ο πόνος καμιά φορά είναι το ζητούμενο. Όσο και να βλασφημουσαμε στο θέαμα μιας απότομης ανηφόρας, τόσο την αναπολούμε με νοσταλγία από την ασφάλεια του καναπέ μας.
Ο Πολύγυρος από ψηλά λίγο πριν τον τερματισμό
Είναι γεγονός πως ήταν μια επιτυχημένη διοργάνωση που αγκαλιάστηκε από την τοπική κοινωνία. Το βουνό μας υποδέχθηκε φορώντας τα καλά του και οι αθλητές πέρασαν μερικές όμορφες ώρες σε αυτό. Γεροί να είμαστε να τρέξουμε και του χρόνου.
Κώστας Φυλακτός
Bib number 346
