Θέλεις να απολαύσεις ένα αυθεντικό βραζιλιάνικο γεύμα αλλά δεν έχεις τη δυνατότητα να μεταβείς στη νότια Αμερική? Ακόμα καλύτερα, θέλεις να γευτείς αυθεντικό βραζιλιάνικο μπάρμπεκιου , χωρίς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι? Σου έχω τη λύση… Panthera Rodizio στο Αμβούργο (Εντάξει, μέχρι τη Γερμανία χρειάζεται να πας!!!).
Αναφέρομαι σε ένα πολύ καλά προσεγμένο χώρο τοποθετημένο στην περιοχή του λιμανιού της πόλης. Οι βραζιλιάνοι ιδιοκτήτες και οι λοιποί Λατίνοι εργαζόμενοι έχουν κάνει μια όμορφη προσπάθεια να παρουσιάσουν την παραδοσιακή κουζίνα τους στο ευρωπαϊκό κοινό.
Η λατινική Αμερική από άκρη σε άκρη της φημίζεται για τα ψητά της. Το ψήσιμο στη φωτιά, είναι πολύ διαδεδομένη τεχνική. Από τις στέπες τις Παταγονίας και τα υψίπεδα της Χιλής μέχρι τα τροπικά της Βραζιλίας. Τεράστια κομμάτια κρέατος (κυρίως βοδινού), ψήνονται είτε σε υπερμεγέθεις σχάρες είτε αντικριστά στη φλόγα.
Μπορεί να μην έκανα υπερατλαντικό ταξίδι για να τα γευτώ επί τόπου, αλλά κατόπιν παρότρυνσης ενός συγγενή που ζει στη Γερμάνια, τα δοκίμασα στο Panthera Rodizio.
Είναι προτιμότερο να κάνει κανείς κράτηση για να είναι σίγουρος ότι θα έχει το τραπέζι του. Από τη στιγμή που τακτοποιείσαι στη θέση σου, παίρνεις το πιάτο σου και περνάς από τον τεράστιο μπουφέ. Εκεί έχει κανείς τη δυνατότητα να διαλέξει ποικιλία σαλατικών και ορεκτικών, όπως επίσης φρούτων και τροπικών χυμών και όλα αυτά απεριόριστα.
Εφόσον έχεις διαλέξει εξ’ αρχής το απεριόριστο μενού ξεκινά το καλύτερο. Ολόκληρα κομμάτια καλοψημένου κρέατος παρελαύνουν από τραπέζι σε τραπέζι. Νοιώθεις ότι γίνεται κάποια οντισιόν και πρέπει να γευτείς από το καθένα και να το βαθμολογήσεις. Άριστα καταρτισμένοι σερβιτόροι, περιφέρονται στο κατάστημα και απευθύνονται με την σούβλα ανά χείρας σε κάθε πελάτη ξεχωριστά. Ο διάλογος είναι απλός ειδικά όταν πρόκειται για δυο φαγανούς έλληνες.
Θέλετε?
Θέλουμε.
Και κάπως έτσι επιδέξια κόβει σε υπέροχα κομμάτια το ψητό προσγειώνοντας το στο καρτερικό σου πιάτο ενώ παράλληλα το βλέμμα σου λάμπει από χαρά και η γλώσσα σου πασχίζει να μη βγει από το στόμα. Τα είδη του κρέατος καλύπτουν όλα τα γούστα και είναι προσαρμοσμένα στο ευρωπαϊκό κοινό. Μοσχαρίσιο , χοιρινό και πουλερικά εναλλάσσονται κάθε τόσο, με τον προαναφερθέντα διάλογο να συνεχίζεται επί ώρες.
Είχαμε τη τύχη να μας συμπαθήσει ο πορτογάλος σουβλοφόρος σερβιτόρος με το γιαταγάνι στο χέρι και ξεκινούσε πάντοτε τη διαδρομή του από το τραπέζι μας. Παντού είναι χρήσιμες οι δημόσιες σχέσεις.
Εφόσον τα δοκιμάσαμε όλα, ξεκουμπώσαμε ένα-δυο κουμπιά από το παντελόνι, σκουπίσαμε λίγο τον ιδρώτα και αποχωρήσαμε με 4-5 κιλά επιπλέον έκαστος. Το απεριόριστο μενού κόστισε 28 ευρώ ανά άτομο συμπεριλαμβανομένου του μπουφέ. Για τα αλκοολούχα ποτά υπήρχε έξτρα χρέωση. Ίσως θεωρηθεί τσιμπημένη τιμή αλλά άξιζε τον κόπο και τα χρήματα. Επιπλέον, τέτοια λουκούλλεια γεύματα δεν τα κάνεις κάθε μέρα οπότε αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία από μόνο του. Καλή χώνεψη.
