Μια φορά και ένα καιρό, σε ένα σπίτι της Θεσσαλονίκης, ήταν ο Κώστας. Ένας τύπος που είχε κολλήσει στην οθόνη του υπολογιστή του, ψάχνοντας για τον επόμενο προορισμό του. Αφιέρωσε αρκετές ώρες σε διάφορες ιστοσελίδες ταξιδιωτικού τύπου, είχε επιστρατεύσει χάρτες, πυξίδες, ακόμη και παλιούς καπεταναίους για να κάνει τη σωστή επιλογή. Συνέκρινε τιμές, ήλεχγε τα οικονομικά του και ενημερωνόταν συνεχώς.
Ξάφνου μια φωνή ακούστηκε μέσα του (ως συνήθως) που έλεγε:
-Κωστή! Δεν πας καμιά βολτίτσα προς την κεντρική Αμερική τώρα που μάζεψες λίγα χρηματάκια, γιατί δεν σε βλέπω να τα ξαναμαζεύεις?
-Καλά λες, σιγοψιθύρισε και ήπιε την εναπομείνασα γουλιά του τσίπουρού του.
Στο μυαλό του Κώστα απευθείας πέρασαν οι εικόνες της διώρυγας του Παναμά, των ακτών της Κόστα Ρίκα και διάφορα άλλα κεντροαμερικάνικα. Δεν το σκέφτηκε πολύ είναι η αλήθεια και έκλεισε τα αεροπορικά εισιτήρια. Μετά κόπων και βασάνων κατέληξε στην παρακάτω διαδρομή.
Θεσσαλονίκη- Λονδίνο- Μαϊάμι- Πόλη του Παναμά
με επιστροφή
Σαν Χοσέ- Νέα Υόρκη- Λονδίνο- Νύφη του Θερμαϊκού
Ένας κακός χαμός!
Έλα όμως που σε μια αποσκευή, τούτος ο φέρελπις νέος έπρεπε να χωρέσει το χειμερινό μπουφάν του, το αντηλιακό του, το κασκόλ και τα μπρατσάκια του. Με λίγη καλή θέληση όλα γίνονται τελικά.
Πλήθος αντικειμένων για κάθε εποχή, στοιβάχτηκαν σε ένα δύσμοιρο σακίδιο. Η αρχική δυσκολία του ήταν, ότι έπρεπε να έχει όλο το βιος του σε μια αποσκευή , διότι η πρώτη και η τελευταία πτήση του, ήταν με εταιρεία low cost, με σαφείς περιορισμούς στον όγκο των αποσκευών.
Ντυμένος σαν κρεμμύδι ξεκίνησε λοιπόν το μακρύ του ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη. Ο μήνας ήταν Φεβρουάριος και ο καιρός στη Μακεδονία ήταν χειμωνιάτικος, αλλά ήπιος. Ένας κανονικός χειμώνας, ανθρώπινος, όπως πρέπει να είναι.
Πρώτος σταθμός το Λονδίνο, μία διαμονή εκεί έως ότου να έρθει το επόμενο πρωινό. Η επόμενη μέρα θα τον βρει στο αεροδρόμιο του Χίθροου όπου θα έκανε την υπερατλαντική του πτήση με προορισμό το Μiami International . Κάθε μία από τις τέσσερις πτήσεις τον έβρισκε όλο και με λιγότερα ρούχα. Ώσπου εν τέλει έφτασε στην Πόλη του Παναμά. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, σε τροπική πλέον ζώνη, εγκατέλειψε τα πανωφόρια του και τα στρίμωξε στο ήδη φορτωμένο σακίδιο του.
Ο ιδρώτας από την υγρασία έσταζε στο πρόσωπό του και το χειμερινό κορμί του χρειάστηκε λίγο χρόνο για να συνηθίσει την αισθητή αύξηση της θερμοκρασίας. Όταν πλέον έγινε ένα με τους ντόπιους και απόχρωση του δέρματος του έγινε πιο σκούρη, έπρεπε να αφήσει την κεντρική Αμερική, για να συνεχίσει το ταξίδι του. Έχοντας περάσει μισό μήνα σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη και με μαυρισμένη πλέον όψη, έφτασε ο καιρός που έπρεπε πάλι να επιστρατεύσει τα χειμερινά του. Με τη πλάτη ξεφλουδισμένη από τον αδυσώπητο τροπικό ήλιο, φόρεσε τα μάλλινα του , για να μεταβεί από την πρωτεύουσα της Κόστα Ρίκα στο Μεγάλο Μήλο, την Νέα Υόρκη.
Όσοι από εσάς, φίλοι αναγνώστες έχετε βρεθεί σε τούτη τη μεγαλούπολη κατά τους χειμερινούς μήνες , καταλαβαίνετε το σοκ που υπέστη ο Κώστας. Οι υπόλοιποι φίλοι, καλό είναι να γνωρίζουν ότι στη Νέα Υόρκη αν κάνει κρύο, κάνει πραγματικό κρύο. Μπούζι, πούντα, παγωνιά ή όπως αλλιώς το λένε στον τόπο σας. Τα κοκκινισμένα του αυτιά από τον ήλιο, παρέμειναν κόκκινα από το κρύο. Το μαυρισμένο πρόσωπό του όλο και μελάνιαζε, ενώ παράλληλα αναζητούσε σκουφιά από κάθε πλανόδιο πωλητή. Από τους 30 και πλέον βαθμούς, βρέθηκε σε αρνητικά πρόσημα.
Όσο ξεκουραζόταν και ανασυντασσόταν στο δωμάτιο του , ο Κώστας κοιτούσε στην ψηφιακή μηχανή του, τις φωτογραφίες του προηγούμενου διημέρου από το τουριστικό θέρετρο του Tamarindo στη Κόστα Ρίκα. Έπαιζε με τα κύματα, έπινε κοκτέιλ, γυρνούσε ξυπόλητος. Με το πάνω μέρος της πυζάμας του, εντός του κάτω, αναπολούσε τούτες τις ξέγνοιαστες στιγμές. Έμοιαζαν τόσο μακρινές, παρόλο που ένιωθε την αλμύρα, ακόμη στο κορμί του. Από τη σαγιονάρα και την άμμο στα δάχτυλα, στο μισό μέτρο χιόνι. Είχε την αίσθηση πως έκανε ένα μικρό ταξίδι στο χρόνο.
Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες έχουν 48 ώρες διαφορά μεταξύ τους.
Παρόλα αυτά, πέρασε όμορφα και απόλαυσε κάθε στιγμή του ταξιδιού. Ίσως στάθηκε τυχερός που γλύτωσε από κάποια γρίπη αλλά αντιλήφθηκε πως το σακίδιο του, χωρά πολύ περισσότερα απ’όσα νόμιζε. Εφοδιασμένος με τα απολύτως απαραίτητα, έζησε σε σύντομο χρονικό διάστημα, θερμοκρασίες που κυμαινόταν από -5 βαθμούς Κελσίου μέχρι +32. Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο ταξίδι ήταν πολύ έντονο , μιας και σε διάστημα τριών εβδομάδων επισκέφτηκε πέντε εντελώς διαφορετικές χώρες μεταξύ τους.
Όπως και να το κάνουμε, οποιοσδήποτε θέλει να οργανώσει ένα τέτοιο ταξίδι κάτω από αυτές τις συνθήκες πρέπει να μεριμνήσει για την αμφίεση και τις αποσκευές του. Ακόμα και αν θέλουμε να το δούμε από στιλιστικής άποψης. Δε βολεύουν οι σαγιονάρες με την κάλτσα, πως να το κάνουμε?
Ο Κώστας δε θα σου δώσει tips και συμβουλές για τον τρόπο που θα φτιάξεις τη βαλίτσα σου , διότι αν δεις το δικό του σακίδιο είναι πολύ πιθανό να μην του ξαναμιλήσεις ποτέ.
*Το παραπάνω κείμενο εμπεριέχει στοιχεία υπερβολής, χάριν αστεϊσμού.
Να περνάτε καλά!
Αν αναζητάτε καταλύματα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
