Το νησιωτικό κράτος της Σιγκαπούρης με εξέπληξε ευχάριστα. Αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα πως μπορεί ένα κράτος να ευημερήσει, λόγω της εργατικότητας των κατοίκων και της σωστής διοίκησης δίχως διαφθορά και πολιτικά σκάνδαλα. Είναι ένα νησιωτικό κράτος μια ανάσα από τον Ισημερινό, αποτελώντας μία από τις χώρες με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στον πλανήτη.
Νότια λοιπόν του κυρίως νησιού που σφίζει από ζωή, δημιουργήθηκε ένας τεχνητός “παράδεισος” με σκοπό την αναψυχή και τη δημιουργία επιπλέον εισοδήματος φυσικά. To όνομα του νησιού ακούει στο όνομα Sentosa το οποίο χωρίζεται από το κύριο νησί της Σιγκαπούρης από ένα κανάλι νερού, το λιμάνι του Keppel.
Κατά το παρελθόν το χρησιμοποιούσε ο βρετανικός στρατός ως στρατιωτική βάση και στη συνέχεια οι Ιάπωνες ως στρατόπεδο αιχμαλώτων. Το πολεμοχαρές παρελθόν του, έδωσε πλέον τη θέση στη βιομηχανία του τουρισμού και το νησί στις μέρες μας ανθίζει. Είναι πλέον ένα δημοφιλές θέρετρο που δέχεται πάνω από είκοσι εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.
Τα σημαντικότερα αξιοθέατα είναι το μουσείο Madame Tussauds, δύο γήπεδα γκολφ, 14 ξενοδοχεία και το θέρετρο World Sentosa, το οποίο διαθέτει το Universal Studios Singeapore Theme Park και ένα από τα Σιγκαπούρη Δύο καζίνο, το άλλο που βρίσκεται στη Marina Bay Sands. Εντός του νησιού κινείται κανείς με τρένο, λεωφορείο ή και με ποδήλατο αν το θελήσει.
Για την προσέλκυση επισκεπτών κατά τη γέννηση θερέτρου , δημιούργησαν και ορισμένες αμμώδεις παραλίες όπως την Long Sheltered Beach. Το παράδοξο είναι πως στη Σιγκαπούρη δεν υπήρχε άμμος και για τις κατάλληλες προσχώσεις μετέφεραν άμμο από τις απέναντι ακτές της Ινδονησίας. Θα ήθελα πράγματι να ήμουν παρόντας στο δημοτικό Συμβούλιο όταν έγινε η πρόταση για τη δημιουργία των ακτών. Μα δεν έχουμε άμμο, θα σχολίαζε κάποιος σύμβουλος απορημένος και ο ονειροπόλος θα του αποκρινόταν, μην ανησυχείς συνάδελφε, το ‘χω, θα φέρουμε από την Ινδονησία. Κάπως έτσι φαντάζομαι ήταν ο αρχικός διάλογος. Με αρκετή δυσπιστία και δισταγμό.
Με λιγότερο δισταγμό ο υπογράφων βούτηξε στα όχι και τόσο καθαρά νερά του νησιού. Αφενός ήθελα να γεμίσω την ημέρα μου και μιας που ήμουν στο νησί, αρκούσε να κάνω και μια βουτιά με το σορτσάκι μου δίχως να κουβαλώ μαζί μου εξοπλισμό παραλίας. Η παραλία ουσιαστικά απέχει μερικές εκατοντάδες μέτρα από το πολυσύχναστο λιμάνι της χώρας και σίγουρα τα ύδατα δε θα ήταν τα καθαρότερα του πλανήτη. Για την ακρίβεια μερικοί τουρίστες και κάποιοι Ινδοί μετανάστες με το εσώρουχο απολάμβαναν την αμμώδη παραλία. Όσο το βλέμμα αγναντεύει την ανοιχτή θάλασσα τόσο παρατηρεί τεράστια φορτηγά πλοία που περιμένουν τη σειρά τους για το λιμάνι της Σιγκαπούρης.
Στο υπόλοιπο τμήμα του νησιού έχουν κατασκευαστεί διάφορα θεματικά πάρκα, χώροι εκδηλώσεων, ταχυφαγεία, σιντριβάνια με μουσική και πολλά άλλα. Είναι ένα περιποιημένο και καθαρό νησί που προσφέρει μια ανάπαυλα δροσιάς σε ντόπιους και επισκέπτες. Σίγουρα δεν αποτελεί κανέναν ξεχωριστό προορισμό που θα πρότεινα κάποιον να επισκεφτεί. Έχει την ομορφιά ενός τεχνητού τροπικού αστικού νησιού με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
