Η Κόστα Ρίκα είναι μια χώρα εξωτική. Ένας παράδεισος με φοινικόδεντρα που βρέχονται από το κύμα , λάτιν ρυθμοί να ακούγονται τριγύρω, τροπικά φρούτα και πολλά άλλα που σε προϊδεάζουν ότι βρίσκεσαι μεταξύ του τροπικού του Καρκίνου και του Ισημερινού. Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό για τη χώρα αυτή, είναι ότι το ανάγλυφο της είναι ορεινό και αποτελεί έναν από τους κορυφαίους φυσιολατρικούς προορισμούς ανά τον κόσμο.
Με μία πλούσια σε ζωή ενδοχώρα και με όρη που ξεπερνούν τα 3.000 μ. , δικαίως θεωρείται μια τραχιά γωνιά του πλανήτη. Πλήθος προστατευμένων περιοχών κοσμούν την Κόστα Ρίκα απ’άκρη σ’άκρη, με τον οικοτουρισμό να αποτελεί την βασική μορφή τουρισμού της χώρας.
Όπως είναι λογικό έπρεπε να επισκεφτούμε τουλάχιστον ένα από τα οργανωμένα φυσικά καταφύγια της χώρας. Μετά από ένα έντονο συμβούλιο που είχα με το σακίδιο μου, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το περιβόητο Cloud Forest του Monteverde. Ήταν μια απόφαση της στιγμής καθώς τα χρονικά περιθώρια στένευαν. Με το εισιτήριο ανά χείρας επιβηβαστήκαμε. Η μετάβαση στην περιοχή έγινε με λεωφορείο από την πρωτεύουσα Σαν Χοσέ. Δίχως συγκεκριμένο πλάνο (όπως πάντα), θα αναζητούσαμε κατάλυμα στο ορμητήριο και εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, την Σάντα Ελένα.
Καθώς διανύσαμε μεγάλο μέρος της χώρας με ένα ασφαλές μεταφορικό μέσο, απολαμβάναμε την ενδοχώρα της Κόστα Ρίκα. Οι οργανωμένες καλλιέργειες έχουν πάρει τη θέση των περισσοτέρων τροπικών δασών της. Η κατάσταση του οδικού δικτύου είναι πολύ καλή και αξίζει να αναφερθεί ότι τα τελευταία 30-40 χιλιόμετρα της διαδρομής ήταν σε χωμάτινο δρόμο. Οι ντόπιοι λένε πως αυτό συμβαίνει για να διατηρηθεί το φυσικό ύφος της περιοχής δίχως να αλλοιωθεί από καλύτερες οδικές υποδομές. Η φυσική ομορφιά και οι αρμόδιοι φορείς μοιάζουν να μην πτοούνται από τα πεντάστερα resorts που ξετρυπώνουν εντός του εθνικού δρυμού (τα έχουμε ξαναπεί αυτά). Έπειτα από ένα πολύωρο ταξίδι, το σακίδιο μου και γω φτάσαμε στην ορεινή κωμόπολη Σάντα Ελένα.
Όντας αργά το απόγευμα, με τη θερμοκρασία να έχει πέσει αισθητά, αντικρίσαμε τον προορισμό μας. Η καλοκαιρινή αμφίεση στάθηκε λίγη απέναντι στις ορέξεις του καιρού. Ο έντονος άνεμος και τα 1400μ. υψόμετρο αποδείχθηκαν ισχυρότερα από εμάς. Μουδιασμένοι και κουρασμένοι, οδηγηθήκαμε στο Monkey Hostel παρέα με τον Αλφόνσο που μας προσέγγισε από το λεωφορείο. Δίνοντας μας ορισμένες πληροφορίες για την περιοχή, (ο νεαρός που δεν είχε συνέλθει ακόμα από το χθεσινό hangover) ξεχυθήκαμε με φθινοπωρινά πλέον ρούχα να γνωρίσουμε την μικρή του πόλη.
Η σεμνή Σάντα Ελένα ζει κυρίως από τον τουρισμό. Είναι το ορεινό προπύργιο της επαρχίας Puntarenas και φιλοξενεί πλήθος καταλυμμάτων και καταστημάτων. Στους δύο κεντρικούς της δρόμους, βρίσκονται τα περισσότερα από αυτά, με τη μερίδα του λέοντος να έχουν τα εστιατόρια, τα καταστήματα με σουβενίρ και αυτά με είδη υπαίθριων δραστηριοτήτων. Η τοπική αγορά κινείται καθαρά από τα εθνικά πάρκα. Πέρα από τα προαναφερθέντα καταστήματα , πολλοί από τους κατοίκους δραστηριοποιούνται στο τομέα παροχής υπηρεσιών και ξεναγήσεων των τουριστών. Εκτιμάται ότι 250.000 ταξιδιώτες επισκέπτονται την περιοχή κάθε χρόνο.
Είναι γεγονός ότι αρκεί ένας καλός περίπατος για να γνωρίσεις τη Σάντα Ελένα. Ένα σχολείο, μία εκκλησία, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και τα καταστήματα απαρτίζουν αυτόν τον ορεινό οικισμό. Είναι μια απομακρυσμένη κωμόπολη που απέχει αρκετά χιλιόμετρα από την επόμενη κατοικημένη περιοχή. Μόνο μερικές αγροικίες και κάποια διάσπαρτα κτηνοτροφικά ράντζα μπορούν να χαρακτηριστούν γειτονιά τους. Η μαζική και συνεχής ροή τουριστών όμως, κάθε άλλο παρά αποκομμένους τους καθιστά.
Το μέρος αν και είναι τουριστικό, διαθέτει εστιατόρια με καλό Κοσταρικάνικο φαγητό. Αξίζει να δοκιμάσει κανείς το τοπικό κασάντο σε κάθε εκδοχή του. Λίγα μέτρα πάνω από το Monkey Hostel, σε έναν μη εμπορικό δρόμο,υπάρχει ένα μαγειρείο το οποίο ίσως δεν είχε καν όνομα. Ιδιοκτήτης του είναι ένας τροφαντός φίλος του Αλφόνσο. Αν κατά τύχη βρεθεί κανείς κατά κει για να απολαύσει ντόπια κουζίνα ας ψάξει την μικρή Σοφία και ας της δώσει χαιρετίσματα. Την κόρη του ιδιοκτήτη που κλέβει την παράσταση. Το χαρισματικό αυτό κορίτσι αρχικά ξεκινά κουβέντα με όλους τους πελάτες ασχέτως αν μιλούν ισπανικά και όταν έχει διάθεση κάνει και κάποιο χορευτικό, δεχόμενη χειροκροτήματα.
Η πόλη καμαρώνει επίσης ότι διαθέτει ένα από τα δέκα πιο παράξενα μπαρ στον κόσμο σύμφωνα με έναν ταξιδιωτικό οδηγό. Ο λόγος για το Tree House Restaurant & Cafe, ένα κατάστημα κτισμένο γύρω από ένα υπεραιωνόβιο δέντρο. Η αίσθηση να απολαμβάνεις τον καφέ ή το φαγητό σου σε ένα δεντρόσπιτο είναι πολύ όμορφη.
Η πόλη της Σάντα Ελένα δεν έχει κάτι που θα σε συναρπάσει ή θα σου μείνει αξέχαστη. Είναι ένας μικρός οικισμός που η ζωή του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τουρισμό. Όσο η κυβέρνηση μεριμνά για την προστασία των εθνικών πάρκων της, τόσο μέρη όπως η Σάντα Ελένα θα αναπτύσσονται. Ίσως δε συμφωνώ 100% για το πόσο οικολογική και φιλική προς το περιβάλλον είναι η Κόστα Ρίκα, δεν μπορώ όμως να παραβλέψω ότι έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία 50 χρόνια. Για αυτόν ακριβώς το λόγο η χώρα έχει το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην κεντρική Αμερική. Έχοντας καταργήσει το στρατό εδώ και δεκαετίες, έχει επενδύσει στην πρόνοια, την παιδεία και τον τουρισμό. Άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως χώρα πρότυπο για τα δεδομένα της ευρύτερης περιοχής.
Η προστατευμένη περιοχή του Monteverde , λατρεύεται από τους ντόπιους και κάνουν κάθε προσπάθεια να την προσέξουν και να την προωθήσουν. Αν σταθείτε πιο τυχεροί από μένα, ίσως δείτε κάποιον συμπαθέστατο βραδύποδα στο φυσικό του περιβάλλον ή τον πράσινο βάτραχο με τα κόκκινα μάτια (Agalychnis callidryas ) που είναι σύμβολο της Κόστα Ρίκα.
Να μην πω ψέματα, δε θα στοιχημάτιζα υπέρ σας.
Pura Vida
Διαβάστε επίσης τους 10 λόγους για να επισκεφτείς την Κόστα Ρίκα.
Αν αναζητάτε καταλύματα στην Κόστα Ρίκα ρίξτε μια ματιά στη Booking.
