Η Ινδία των σχεδόν 1,3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων αποτελεί ένα κράτος με τεράστιες αντιθέσεις. Πρόκειται για μια μοναδική χώρα-υποήπειρο, η οποία δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με κάποια άλλη. Από τις ερήμους του Ρατζαστάν, μέχρι τις βουνοκορφές του Κασμίρ και από τις αμμώδεις τροπικές ακτές της Κεράλα, τις παρθένες δασικές εκτάσεις της ενδοχώρας, μέχρι τα πολύβουα αστικά κέντρα, κάνουν την Ινδία μια ξεχωριστή πολύχρωμη πινελιά στον πλανήτη μας. Αποτελεί παράλληλα μία από τις υπερδυνάμεις της υφηλίου, ενώ ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος του λαού της ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Είναι γεγονός πως υπάρχουν τεράστιες κοινωνικοοικονομικές ανισότητες που επιδέχονται βελτίωσης, αν και οι περισσότερες από αυτές είναι αποτελέσματα θρησκευτικών πεποιθήσεων και παραδόσεων αιώνων. Η ινδουιστική πλειοψηφία των πολιτών για παράδειγμα, χωρίζεται σε κατηγορίες ανάλογα με την κάστα που ανήκει η οικογένεια του. Σε γενικές γραμμές υπάρχουν 4 βασικές κατηγορίες πολιτών και πολλές υποκατηγορίες. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνική υπόσταση του καθενός, η οποία θα τον ακολουθεί εφ’ όρου ζωής, καθορίζεται από το οικογενειακό του υπόβαθρο. Η Ινδία πλέον βαδίζει ανοδικά σε όλους τους τομείς και τέτοιου είδους ανισότητες ίσως αποτελέσουν κάποια στιγμή παρελθόν, μιας και στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως μας είπαν οι ντόπιοι, ουδείς ασχολείται με το καστικό σύστημα.
Στο τομέα του τουρισμού από την άλλη, οι αρχές της χώρας κάνουν τα τελευταία χρόνια τεράστια άλματα. Μεταξύ άλλων, για να προσελκύσουν ευκατάστατους ταξιδιώτες και να εξυπηρετήσουν την εύπορη μειοψηφία της, έχουν δημιουργήσει μια σειρά αποτελούμενη από 5 πολυτελή τρένα, με στόχο να ενταχθεί η Ινδία στο παγκόσμιο χάρτη των πολυτελών τρένων αναψυχής. Ένα μέσο που λατρεύεται από μεγάλη μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού, διαθέτοντας πολυπληθείς ακόλουθους.
Μέσω την προωθητικής καμπάνιας τους αφιερωμένη σε διεθνείς bloggers “The Great Indian Blog Train“, μου δόθηκε η ευκαιρία να γευτώ μια δόση πολυτελείας και υψηλών παροχών στην αγαπημένη Ινδία, εκπροσωπώντας τη χώρα μας. Συνολικά 60 bloggers από όλον τον πλανήτη μοιράστηκαν ισόποσα σε τέσσερα από αυτά τα τρένα, με σκοπό να τα γνωρίσουν και να τα προβάλλουν μέσα από τα μπλογκς και τα κοινωνικά δίκτυα τους. Κάθε ένα από τα τρένα, εκτελούσε διαφορετικό δρομολόγιο και οι ημερομηνίες αναχώρησης και άφιξης διέφεραν. Τα περισσότερα εξ αυτών εξερευνούν το βόρειο τμήμα της χώρας, που ως γνωστόν είναι αρκετά πιο δημοφιλές. Η διαφορά του Golden Chariot είναι ότι κινείται στο σιδηροδρομικό δίκτυο της μη τουριστικής Καρνάτακα, αποτελώντας το μοναδικό πολυτελές τρένο, στο σχετικά ανεξερεύνητο νότο της χώρας. Το συγκεκριμένο τρένο αποτελεί μια κοινοπραξία της κρατικής κυβέρνησης της Καρνάτακας & του Υπουργείου Σιδηροδρόμων.
Τα άλλα τρία τρένα που φιλοξένησαν τους λοιπούς bloggers ήταν τα Deccan Odyssey, Maharaja Express, Palace on Wheels.
Το μοναδικό πολυτελές τρένο στη Νότια Ινδία, προσφέρει μια πλήρη εικόνα στους επισκέπτες του για τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, την γαστρονομία, την εξερεύνηση της άγρια ζωής και του λαμπρού πολιτισμού της. Παράλληλα παρέχει ένα συνδυασμό πολιτιστικής κληρονομιάς, οικοτουρισμού και ζωής στην παραλία. Σε προσκαλεί να ξαπλώσεις και να χαλαρώσεις καθώς το υπέροχο τοπίο ξεδιπλώνεται έξω από το παράθυρό σου. Η πολυτέλεια στο εσωτερικό σε κάνει να νιώθεις σαν αριστοκράτης άλλης εποχής και οι παροχές εντός τρένου είναι υψηλού επιπέδου. Τούτη τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε ένα ένδοξο παρελθόν και σε ένα ελπιδοφόρο παρόν και μέλλον θέλουν να προβάλλουν οι υπεύθυνοι της εκδρομής. Ένα ταξίδι στην όμορφη αυτή γη, μέσα από την άνεση του προσωπικού σου δωματίου εντός ενός πολυτελούς βαγονιού.
Κατά γενική ομολογία ο σιδηρόδρομος είναι συμπαθής στη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Ένα ταξίδι με τρένο εμπεριέχει ρομαντισμό, περισσότερη ασφάλεια, παρατηρείς τοπία που μόνο μέσα από ένα βαγόνι προσεγγίζονται και έχεις περισσότερη άνεση στις κινήσεις σου. Όταν μάλιστα ταξιδεύεις με ένα από τα βραβευμένα τρένα αναψυχής του πλανήτη, ο παράγοντας άνεση θα μπορούσε να γραφτεί με κεφαλαία γράμματα. Εκείνες οι 7 ημέρες που έζησα στο μονόκλινο δωμάτιό μου, σε ένα από τα βαγόνια του The Golden Chariot, μπορούν να χαρακτηριστούν ως μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες.
Πέρα από το πλούσιο και ενδιαφέρον πρόγραμμα ξεναγήσεων και περιηγήσεων, οι παροχές εντός του τρένου καθ’όλη τη διάρκεια της εβδομαδιαίας εκδρομής ήταν εξαιρετικές. Κάθε βαγόνι διέθετε 4 υπνοδωμάτια με ιδιωτική τουαλέτα και σε αυτά αντιστοιχούσε ένα μέλος του προσωπικού που εκτελούσε χρέη butler. Συνεπής πάντοτε στο μικρό καθιστικό ο νεαρός υπάλληλος του τρένου, ήταν αρμόδιος για την ασφάλεια και την εξυπηρέτηση των τεσσάρων επιβατών. Είναι αλήθεια πως ένιωθα λιγάκι άβολα κάθε φορά που άνοιγα την πόρτα του δωματίου μου και εμφανιζόταν ο νεαρός υπάλληλος του τρένου, έτοιμος να με εξυπηρετήσει. Με ύφος ταπεινό, όπως πρόσταζε η εκπαίδευση του, προσπαθούσε πάντοτε να μη λείψει τίποτα από τους θαμώνες-επιβάτες.
You want something Sir? Ok Sir? και άλλα παρόμοια έβγαζε συνεχώς το εισακοσάχρονο στόμα του, όπως απαιτείται άλλωστε από το προσωπικό ενός πολυτελούς τρένου, τα εισιτήρια του οποίου κοστίζουν μερικές χιλιάδες ευρώ. Από πλευράς μου πάντοτε τον παρακινούσα να ξεκουράζεται και να μην δίνει ιδιαίτερη σημασία σε μένα, μπορούσα να εξυπηρετηθώ και μόνος. Γενικώς, η παρέα των bloggers δεν ήμασταν οι τυπικοί ευκατάστατοι πελάτες, με τους οποίους προφανώς έχει συναναστραφεί στο παρελθόν και τον περισσότερο χρόνο αστειευόμασταν με το προσωπικό, παρά μας εξυπηρετούσαν.
Στους άλλους χώρους του τρένου, συναντά κανείς ένα υπέροχο μπαρ με κλασικά έπιπλα, όλο κύρος και αρχοντιά. Ένα όμορφο εστιατόριο που σέρβιρε πρωινό, βραδινό και μεσημεριανό για όσους δεν ακολουθούσαν το ημερήσιο πρόγραμμα, το οποίο ήταν συνήθως εκτός βαγονιών. Υπήρχε επίσης ένα μικρό γυμναστήριο καθώς και αίθουσα μασάζ για όσους το αναζητούσαν. Το πολυπληθές προσωπικό του μωβ τρένου μας, συναγωνιζόταν σε αριθμό τους επιβάτες και προσπαθούσαν πάντοτε να μη λείψει κάτι σε αυτούς. Οι συμπαθέστατοι υπάλληλοι από το σεφ και τον υπεύθυνο ασφαλείας, μέχρι τον μηχανοδηγό και το μικρότερο σερβιτόρο, έκαναν τα πάντα ώστε η εβδομαδιαία εμπειρία με το Golden Chariot να μας μείνει αξέχαστη.
Παρακάτω θα ακολουθήσει μια περιγραφή του ημερήσιου προγράμματος της περιήγησης μας στη νότια Ινδία, καθώς και μερικές εικόνες από κάθε ημέρα.
Ημέρα Άφιξης:
Όλοι οι συμμετέχοντες του The Great Indian Blog Train κατεύθαναν στην Bengaluru ή Bangalore, από διάφορα μέρη του πλανήτη. Σαν πολύτιμα δέματα με τουριστικό περίβλημα παραληφθήκαμε από τους ανθρώπους της διοργάνωσης, από το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης. Έπειτα από μία ώρα πορείας στους πολύβουος δρόμους της πόλης, συγκεντρωθήκαμε στο ξενοδοχείο Bengaluru WelcomHotel. Μερικές ώρες ανάπαυλα και η πρώτη εξόρμηση για τους ανυπόμονους στο αστικό κέντρο ήταν γεγονός. Με χαρά αναπολώ πως ήμουν ένας από αυτούς, μιας και είδαμε μερικά σημεία της πόλης, ανεξάρτητα και εκτός προγράμματος. Όπως τις κεντρικές αγορές της πόλης, όπου υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες αγορές ανθών στην Ινδία.
Ημέρα 1η: Αναχώρηση από Bangalore
Η πρώτη ημέρα του ταξιδιού ήταν γεγονός. Το πρόγραμμα μας ξεκίνησε με μια πλήρη ξενάγηση στην πόλη. Η ζέστη ήταν μόνιμη συνοδός μας κατά την περιπλάνηση μας στην Bangalore. Αρκετές ώρες αργότερα πραγματοποιήθηκε η ενημέρωση των επιβατών του Golden Chariot, από τους υπευθύνους της εκδρομής, στο lobby του ξενοδοχείου Taj West End. Κατόπιν ακολούθησε μια μικρή παραδοσιακή παράσταση προς τιμήν μας. Εκείνο το απόγευμα ενημερωθήκαμε για το πρόγραμμα και πραγματοποιήθηκε το check in μας, πριν επιβιβαστούμε στο τρένο. Κατά τις 9 το βράδυ θα φτάναμε στο επιβλητικό μωβ τρένο μας που έστεκε στην αποβάθρα του Yashwantpura Railway Station. Πλήθος ντόπιων περίμενε καρτερικά στα πλαϊνά του κόκκινου χαλιού που είχε στηθεί για τους επιβάτες του τρένου, ώστε να δει ποιοι είναι αυτοί για τους οποίους υπάρχουν όλες αυτές οι επισημότητες.
Όπως στα περισσότερα μέρη του πλανήτη, αν κάποιος ακολουθείται από φώτα και κάμερες, αυτομάτως θεωρείται διασημότητα και τραβά την προσοχή του κοινού. Στην Ινδία, όλο αυτό συμβαίνει σε ακραίο βαθμό. Ένα απλό selfie stick και μερικά φλας αρκούν για να σε χρίσουν διάσημο και ταυτόχρονα, σχεδόν λατρεύεσαι σαν σταρ του Bollywood. Έτσι λοιπόν έπειτα από μια κωμική λατρευτική παράνοια, εισήλθαμε στο τρένο όπου το προσωπικό παραταγμένο μας υποδέχθηκε με ένα ποτήρι κρασί. Όταν πλέον τακτοποιήθηκε ο καθένας στο δωμάτιο του, το δείπνο ήταν έτοιμο και η πρώτη μας βραδιά στο τρένο μόλις είχε ξεκινήσει. Έπειτα από μια ολονύχτια διαδρομή θα φτάναμε στην όμορφη Mysore.
Ημέρα 2η: Στα παλάτια της Mysore και στις ζούγκλες του Kabini
Είχαμε πλέον φτάσει στην αυτοκρατορική Mysore. Την πόλη όπου επέλεξαν οι δυναστείες του παρελθόντος για έδρα τους. Πρώτος μας σταθμός ήταν το εκλεπτυσμένο παλάτι της πόλης, το οποίο διαθέτει στοιχεία και επιρροές από την ινδουιστική, τη μουσουλμανική και γοτθική αρχιτεκτονική. Έντονα χρώματα, περίτεχνες λεπτομέρειες και μεγαλοπρεπή κτίσματα. Το παλάτι της Mysore διαθέτει όλα τα παραπάνω, στον υπερθετικό βαθμό. Στις μέρες μας, το Ambavilas Palace της δυναστείας Wadiyar, αποτελεί έναν από τους δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς της χώρας με 6 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Επίσης θεωρείται ένα από τα πιο επισκέψιμα μνημεία ολόκληρης της χώρας. Εντός του παλατιού μπορεί κανείς να θαυμάσει τα κειμήλια της αυτοκρατορικής οικογένειας, καθώς και την προσωπική συλλογή έργων τέχνης της δυναστείας.
Έπειτα από την επίσκεψη μας στο παλάτι θα κατευθυνόμασταν οδικώς προς τα ορεινά της περιοχής. Προορισμός μας ήταν το Jungle Lodge στην περιοχή Kabini που απέχει περίπου δύο ώρες από τη Mysore. Αφήσαμε πίσω μας για λίγο το τρένο και τα πεδινά της Καρνάτακα και πλέον είχαμε φτάσει με το λεωφορείο στα δροσερά όρη του Kabini. Πρόκειται για ένα προστατευμένο μέρος μακρυά από οικισμούς και ανθρώπινη παρέμβαση, που φιλοξενεί πλήθος άγριων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον. Έπειτα από ένα σύντομο καλωσόρισμα και το μεσημεριανό γεύμα ανά πέντε άτομα επιβιβαστήκαμε στα ειδικά διαμορφωμένα για σαφάρι, τετράτροχα οχήματα.
Έτσι λοιπόν ξεχυθήκαμε μέχρι τη δύση του ηλίου πέριξ του μέρους όπου θα κατασκηνώναμε για να απολαύσουμε την άγρια ζωή της περιοχής. Μπορεί τα μεγάλα αιλουροειδή να μη μας έκαναν τη χάρη να αποκαλυφθούν όμως αντικρίσαμε πάμπολλα ζώα της τοπικής πανίδας να κινούνται στο τροπικό δάσος. Μόλις ο ήλιος έδυσε και μετά από αρκετές ώρες αναζήτησης επάνω στα ειδικά οχήματα επιστρέψαμε στον ορεινό καταυλισμό μου όπου θα απολαμβάναμε το δείπνο μας γύρω από τη φωτιά κάτω από τον ξάστερο ουρανό. Το βραδύ θα το περνούσαμε στα όμορφα σπιτάκια του Kabini Jungle Lodge που είναι πλήρως ενσωματωμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελώντας σχεδόν ένα ενιαίο σύνολο με το πυκνό δάσος.
Ημέρα 3η: Πρωινό Safari και αναχώρηση για Mysore
H τρίτη ημέρα θα απαιτούσε πρωινό ξύπνημα. Για την ακρίβεια στις 6 το πρωί θα έπρεπε να αναχωρήσουμε από την κατασκήνωση μας ώστε να ξεκινήσουμε το πρωινό μας σαφάρι. Ως γνωστόν τη νύχτα και το χάραμα η δραστηριότητα των ζώων είναι μεγαλύτερη, από το σούρουπο στην αυγή που θα έλεγε και ο Ταραντίνο. Τότε θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να απολαύσουμε την άγρια φύση και ενδεχομένως να αντικρίζαμε κάποιον ντροπαλό αίλουρο. Πράγμα το οποίο δε συνέβη, παρόλα αυτά απολαύσαμε ένα όμορφο πρωινό στην παρθένα ύπαιθρο, συντροφιά με την πρωινή ορεινή δροσιά.
Με τη επιστροφή μας στη βάση λίγο πριν το μεσημέρι, απολαύσαμε το ωραίο γεύμα μας και μόλις ήμασταν πλέον έτοιμοι, θα αφήναμε τα ορεινά για να κατευθυνθούμε ξανά στη Mysore, όπου μας περίμενε το τρένο μας.
Πριν όμως επιβιβαστούμε στα βαγόνια μας, οφείλαμε να θαυμάσουμε τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής. Το κυριότερο εξ αυτών θυμίζει μια μικρογραφία το Taj Mahal. Πρόκειται για το μαυσωλείο του Tippu Sultan ή Gumbaz. Ένα όμορφο αρχιτεκτόνημα περιβαλλόμενο από υπέροχους κήπους, το οποίο στεγάζει τους τάφους του μουσουλμάνου μονάρχη του 180υ αιώνα Tippu Sultan και των γονιών του. Ακόμη και στις ημέρες αποτελεί έναν από τους ιερός τόπους της μουσουλμανικής μειονότητας και Ινδίας και ένα από τα πιο επισκέψιμα μνημεία της περιοχής.
Είναι αλήθεια πως για το τέλος της βραδιάς οι διοργανωτές μας επιφύλαξαν μια αυτοκρατορική συνέχεια. Ένα προγραμματισμένο δείπνο συνοδείας ντόπιων χορογραφιών στο ανάκτορο Jaganmohan Palace, αποτέλεσε ένα όμορφο κλείσιμο για μια ακόμη ξεχωριστή ημέρα στην Καρνάτακα.
Ημέρα 4η Hassan, Belur και Halebidu temples και φυτείες καφέ
Με αφετηρία το Hassan ξεκίνησε αυτή η μέρα του οδοιπορικού μας. Η συγκεκριμένη μέρα ήταν αφιερωμένη στην πολιτισμική κληρονομιά της περιοχής και στη γευσιγνωσία καφέ. Ένας μέσος νους θα σκεφτόταν πως η Ινδία σίγουρα δεν αποτελεί μια από τις παραδοσιακές χώρες στην παραγωγή του καφέ παγκοσμίως. Τα τελευταία χρόνια στη χώρα γίνονται μεγάλες και συντονισμένες προσπάθειες ώστε η Ινδία να μπει στον παγκόσμιο χάρτη των παραγωγών χωρών. Το κλίμα, η περαιτέρω γνώση, το ανθρώπινο δυναμικό και οι τεράστιες εκτάσεις της, σίγουρα θα τη φέρουν τα επόμενα χρόνια στο προσκήνιο του εκλεκτού καφέ.
Ημέρα 5η Στο υπέροχο Hampi
Το Hampi με εντυπωσίασε τόσο πολύ, που αφιέρωσα στο παρελθόν ολόκληρο κείμενο για τον ξεχωριστό αυτόν τόπο. Μερικά χιλιόμετρα από το σιδηροδρομικό σταθμό του Hospet βρίσκεται ένα από τα ομορφότερα μέρη της Ινδίας. Παρόλο που ο ήλιος ήταν αδυσώπητος και έκαιγε καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, σχεδόν προκαλώντας τα πρώτα σημάδια της ηλίασης, η ξενάγηση στο ιδιαίτερο αυτό τόπο ήταν ξεχωριστή.
Όπως πάντα, έτσι και αυτόν το λατρευτικό τόπο δε επικεντρώθηκα στους βασιλείς που το έκτισαν και τις θεότητες στις οποίες ήταν αφιερωμένοι οι ναοί. Ίσως από οκνηρία, ίσως δε με ενδιαφέρουν οι πολλές λεπτομέρειες, στέκομαι περισσότερο στη φυσική ομορφιά και στην υπέροχη αρχιτεκτονική, δίνοντας από μέσα μου τα εύσημα σε όσους εργάστηκαν στο παρελθόν για τη δημιουργία τους.
Κάπου στα μισά της περιήγησης βρεθήκαμε στο υπέροχο Evolve Back Luxury Resort όπου απολαύσαμε ένα ωραίο γεύμα και ανασυντάξαμε για λίγο τις δυνάμεις μας. Άλλος ένας απογευματινός περίπατος στο μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο της χώρας, όπως λέγεται, ήταν απολαυστικός. Μέχρι τη δύση του ηλίου απολαμβάναμε και φωτογραφίζαμε τον όμορφο αυτό τόπο.
Ημέρα 6η Στα μαγευτικά Pattadakal και Badami
H έκτη μέρα του ταξιδιού μας βρήκε στο Pattadakal. Ένα σύμπλεγμα ναών του 7ου αιώνα που προστατεύεται από την Unesco, ως μνημείο παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς. Σήμα κατατεθέν του μνημείο είναι ο αψεγάδιαστος σκαλισμένος ταύρος πάνω σε ένα μαύρο μονόλιθο, του οποίου το βάρος ανέρχεται στους τρεις τόνους.
Επόμενη στάση το μυστηριώδες Badami. Με εκτενή αναφορά μου στο παρελθόν, θεώρησα αυτό το μνημείο της Καρνάτακα πολύ ξεχωριστό και αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα μέρη του ταξιδιού. Από αρχιτεκτονικής πλευράς, το προστατευόμενο από την Unesco μνημείο αποτελεί ένα αριστούργημα λαξευμένο στους έντονους πορφυρούς βράχους. Με τεχνοτροπίες που ξεκινούν από τον 6ο αιώνα μ.Χ, οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού εξειδικευμένοι καλλιτέχνες, δημιούργησαν ένα λατρευτικό χώρο που δύσκολα συναντά κανείς.
Ημέρα 7η Στις εκκλησίες της παλιάς Goa και στις αχανείς παραλίες της
Η έβδομη μέρα του ταξιδιού μας βρήκε στην διάσημη Goa. Από τα χαράματα είχαμε προσεγγίσει τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό και μας περίμενε μια έντονη μέρα από πλευράς ξεναγήσεων. Η δυτική περιφέρεια της Ινδίας ελάχιστα θυμίζει το υπόλοιπο της χώρας. Αν εξαιρέσει κανείς το φυσικό τοπίο που παραπέμπει σε παράκτια Ινδία, όλα τα υπόλοιπα θυμίζουν άλλες γωνιές του πλανήτη. Οι υποδομές είναι αρτιότερες, υπάρχει μια σχετική καθαριότητα τριγύρω και διαθέτει πολλά σημεία με αποικιοκρατική αρχιτεκτονική. Απομεινάρια του άλλοτε ένδοξου πορτογαλικού λιμανιού υπάρχουν ακόμα και στις ημέρες μας. Σε διαφορά σημεία των δρόμων και έξω από μερικά εμπορικά καταστήματα κυμάτιζαν ακόμα και σημαίες από τη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου. Σε κάποια κομμωτήρια υπήρχαν μέχρι και αφίσες του Κριστιάνο Ρονάλντο με διάφορους τύπους κουρέματος, του κορυφαίου ποδοσφαιριστή. Η αγάπη για κάθε τι πορτογαλικό είναι εμφανής στην πόλη.
Στην παλιά Goa δεσπόζουν και οι πρώτες εκκλησίες που χτίστηκαν επί αποικιοκρατίας για τις θρησκευτικές ανάγκες των Πορτογάλων, Ολλανδών και λοιπών κατακτητών. Πλέον η συγκεκριμένη περιφέρεια διαθέτει τη μεγαλύτερη χριστιανική μειονότητα της χώρας και τούτο γίνεται αμέσως εμφανές. Διάφορα χριστιανικά αγάλματα βρίσκονται σε πολλά μέρη της περιοχής και αρκετοί κάτοικοι δηλώνουν το θρήσκευμα τους, βάζοντας σταυρούς στην αυλή του σπιτιού τους. Επιπλέον η Goa φημίζεται για το πλήθος των τουριστών που την επισκέπτονται, για τους ηπιότερους νόμους όσο αφορά την κατανάλωση αλκοόλ, τα πάρτυ και φυσικά για τις τεράστιες αμμώδεις παραλίες της.
Το δικό μας πρόγραμμα εμπεριείχε ξεναγήσεις στις προαναφερθείσες εκκλησίες των περασμένων αιώνων και γεύμα στο υπέροχο Taj δίπλα στη θάλασσα. Καθώς η θερμοκρασία στα μέσα Φεβρουαρίου άγγιζε τους 35 βαθμούς, μια βουτιά στον ινδικό ωκεανό έμοιαζε επιβεβλημένη. Όταν πλέον είχαμε ανασυνταχθεί και απολαύσει το ρόφημα μας στην άμμο , οδεύσαμε προς το τρένο για να ξεκινήσουμε το ολονύχτιο ταξίδι μας προς τη Bangalore. Εννοείται πως πρωτίστως είχαμε προμηθευτεί την ανάλογη ποσότητα ποτού για το ταξίδι, από τις αγορές της Goa. Ενδεικτικά ένα μπουκάλι ντόπιο ρούμι από εγκεκριμένο κατάστημα, κόστιζε λιγότερο από 3 ευρώ.
Ημέρα 8η Άφιξη στην Bangalore
Έπειτα από ένα ολονύχτιο ταξίδι με το τρένο, φτάσαμε το επόμενο πρωινό στην πόλη που εδρεύει το Golden Chariot. Στην πρωτεύουσα Bangalore, όπου το ταξίδι μας θα τελείωνε στην πλατφόρμα από όπου και ξεκινήσαμε. Την πρώτη και την τελευταία ημέρα του ταξιδιού μας στην Ινδία είχε αναλάβει το υπέροχο Bengaluru WelcomHotel στην καρδιά της Bangalore. Εκεί το τελευταίο βράδυ παρατέθηκε δείπνο προς τιμήν μας, παρουσία πολλών τοπικών παραγόντων και πλήθος ντόπιων του επιχειρηματικού κλάδου της Karnataka.
Πραγματικότητα αποτελεί πως το όλο ταξίδι στις ράγες της νότιας Ινδίας θα αποτελούσε πλέον μια ανάμνηση. Η συνολική εμπειρία ήταν μαγική, καθώς μέσα από τα πολυτελή βαγόνια του Golden Chariot, μεταβήκαμε στα κυριότερα μνημεία της περιφέρειας γνωρίζοντας παράλληλα μέρος της κουλτούρας του τόπου. Το όλο ταξίδι θα μπορούσε να παρομοιαστεί σαν ένα είδος κρουαζιέρας στην ενδοχώρα. Εν αντιθέσει με τις κλασικές θαλάσσιες κρουαζιέρες, οι οποίες λογικά κινούνται στα ύδατα και σχεδόν κάθε μέρα προσεγγίζουν άλλο λιμάνι επιτρέποντας σου να το γνωρίσεις, έτσι και αυτή η σιδηροδρομική “κρουαζιέρα” βρισκόταν καθημερινά σε διαφορετικά μέρη. Το ταξίδι της μετάβασης από τον έναν σταθμό στον άλλο γινόταν συνήθως τη νύχτα, οπότε κάθε μέρα ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία σε ένα νέο μέρος. Η εβδομάδα στο Golden Chariot αποτέλεσε μια μοναδική εμπειρία για μένα, μιας και τα ταξίδια μου είναι πάντοτε χαμηλού budget και το συνιστώ σε όποιον διαθέτει ένα κομπόδεμα και αγαπά τους σιδηρόδρομους.
Ο Ινδός Dev από το FootlooseDev,
H Flo από το Χονγκ-Κονγκ με το blog της YogaWineTravel,
Η Γαλλίδα που ζει στο Βερολίνο Amandine από το LesBerlinettes,
H Ιρλανδή Janet από το JournalistOnTheRun,
H Βρετανή Sarah από το GirlsThatScuba,
H Καναδή Chirstine από το HappyToWander,
H Φιλιππινέζα Aleah από το Solitary Wanderer ,
H Ισπανίδα που ζει στη Σιγκαπούρη Mar από το OnceInALifetimeJourney,
H Kiki και η Kaila από τις Ηνωμένες Πολιτείες από το NylonPink,
H Πολωνέζα Aleksandra από το TravelAndKeepFit,
Η Αυστραλέζα Kerri από το BeersAndCroissants,
H Αργεντίνα Leticia από το ActitudViajera
και ο Αμερικανός Vlogger Alex Chacon από το ConquerTheWorld με το φανταστικό κανάλι του στο Youtube (αν θέλετε δείτε μερικά από τα βίντεο του για να πάρετε μια ιδέα από το ταξίδι).
COMMENTS (2)
Baba Duma
()
Ενδιαφέρον κείμενο για μιαν οπωσδήποτε ξεχωριστή εμπειρία.. Μόνο… κάντε ένα χτενισματάκι στο κείμενο για να διορθώσετε τα τυπογραφικά ή/και ορθογραφικά λάθη. Και σημειώστε ότι η Γκόα βρίσκεται στην ΑΡΑΒΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ και όχι στον Ινδικό ωκεανό. Καλά ταξίδια σας εύχομαι.
Runvel
()
Καλησπέρα. Η Αραβική Θάλασσα ανήκει στον Ινδικό με την ευρύτερη έννοια, όπως το Αιγαίο στη Μεσόγειο. Για τα τυχόν λαθάκια βιασύνης γίνεται προσπάθεια να εκμηδενιστούν :). Να είσαι καλά και καλά ταξίδια επίσης.