Είναι κάποιες εικόνες που μένουν χαραγμένες στη μνήμη μας. Είναι αλήθεια πως όσο ταξιδεύει κανείς, οι εικόνες γίνονται περισσότερες και πολλές φορές χαιρόμαστε που τις έχουμε απαθανατίσει με το φακό μας.
Κάτι τέτοιο συνέβη και στην πρώην Κεϋλάνη. Την ώρα που έπινα τον πρωινό καφέ μου, με προσπέρασε ένας νεαρός και μπήκε στον μανιασμένο ωκεανό με σκοπό να βρεθεί σε έναν ξύλινο πάσσαλο, που έστεκε μόνιμα εκεί. Ο στόχος του ήταν απλά να ψαρέψει. Η συγκεκριμένη μορφή ψαρέματος είναι πολύ διαδεδομένη σε πολλά μέρη του ινδικού ωκεανού. Πρόκειται για μια πολύ παλιά και λειτουργική μέθοδο. Η παραπάνω εικόνα αποτυπώνει ένα ντόπιο ερασιτέχνη ψαρά στην παραλία Mirissa στα νότια παράλια της Σρι Λάνκα.
Ο συγκεκριμένος κύριος σε διάστημα περίπου μισής ώρας, αλίευε χονδρικά ένα ψάρι ανά λεπτό, με αποτέλεσμα μόλις γέμισε το καλάθι του επέστρεψε στο σπίτι του. Για να προσεγγίσει κανείς τον πάσσαλο απαιτεί να κολυμπήσει ελάχιστα αλλά σε βραχώδη περιοχή με αυξημένα θαλάσσια ρεύματα. Έπειτα αρκεί μονάχα μια πετονιά και ικανότητα που θα ζήλευε και ο Ταρζάν για να ανέβεις πάνω στη δοκό. Με αυτή τη μέθοδο ψαρέματος που είναι πολύ διαδεδομένη στα νότια της χώρας, οι κάτοικοι αποφεύγουν με μαεστρία τα κύματα και τα ορμητικά νερά.
Η γύρω περιοχή ζει κυριολεκτικά από την θάλασσα και τον τουρισμό, είναι διάσημη για τη θαλάσσια πανίδα της, με κορυφαία τουριστική ατραξιόν την παρατήρηση φαλαινών μέσα από σκάφος. Τα νότια παράλια της χώρας αποτελούν γνωστό πέρασμα των θαλασσίων αυτών κητών, σχεδόν καθ’όλη τη διάρκεια του έτους.
Το Δεκέμβριο του 2004, η περιοχή δυστυχώς δεν γλύτωσε από το μένος του τσουνάμι που επηρέασε τη ζωή όλων σχεδόν των κατοίκων του ινδικού ωκεανού. Άνθρωποι χάθηκαν, η ακτογραμμή άλλαξε ριζικά και οι πληγές στις ψυχές των κατοίκων είναι ακόμη ανεξίτηλες.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
