Έχουν γραφτεί πλήθος άρθρων και ιστοριών για τη διαφορά μεταξύ τουρίστα και ταξιδιώτη. Είναι δύο κατηγορίες με πολλά κοινά μεταξύ τους και συνάμα πολλές διαφορές. Αναμφίβολα όπου και αν “ανήκει” κανείς, δεδομένο είναι ότι αγαπά τα ταξίδια. Ο κάθε ένας με το δικό του τρόπο και τα προσωπικά του δεδομένα.
Προσπάθησα να απαριθμήσω πέντε σημάδια ενός καλού ταξιδιώτη, έπειτα από ερώτηση δημοσιογράφου γνωστού περιοδικού. Με ευκολία κατέληξα στη συγκεκριμένη πεντάδα.
Προφανώς τα σημάδια είναι πολλά περισσότερα, αλλά ας αρκεστούμε στα παρακάτω πέντε.
α) Ο ταξιδιώτης φεύγει από την πεπατημένη οδό.
Ακολουθεί ένα διαφορετικό δρόμο πέρα από τα συνηθισμένα και νιώθει έστω για λίγο σαν λύκος που απαρνιέται την αγέλη του. Χάνεται στα στενά ενός τόπου και δεν αρκείται να σταθεί στα πολυφωτογραφημένα μνημεία του. Εξάλλου αν δε χαθείς και δεν λιώσεις τις σόλες σου σε ένα ταξίδι, μάλλον δεν περιπλανήθηκες όσο θα έπρεπε.
β) Κινείται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς σαν ντόπιος. Περιμένει στη στάση μαζί τους, βλέπει τις αντιδράσεις και έπειτα γίνεται συνεπιβάτης τους. Είναι μια οικονομική λύση για τους ταξιδιώτες χαμηλού οικονομικού βεληνεκούς και παράλληλα είναι ο χώρος που εξελίσσονται πολλές ντόπιες παραστάσεις. Άλλωστε αν έχει βρεθεί κανείς στην κεντρική Αμερική και δεν άδραξε την ευκαιρία να συνταξιδεύσει με ζώντα κοτόπουλα (βλ. Chicken Bus), γύρισε πίσω ελλιπής.
Μοναδικές στιγμές απείρου κάλλους είναι στο στριμωξίδι που δέχεται κάποιος, όταν μοιράζεται το διπλό κάθισμα του με δυο-τρεις ιδρωμένες κυριούλες, το σακίδιο του στα πόδια και κανα-δυο κουτσούβελα κάπου ανάμεσα. Πίσω από το κωμικό κομμάτι της περιγραφής κρύβεται η μαγεία του ταξιδιού. Δεν πρόκειται να πάθεις τίποτα αν στριμωχτείς λιγάκι. Σίγουρα θα έρθουν καλύτερες (και καθαρότερες) στιγμές, αλλά προσπάθησε να το ζήσεις στο έπακρο. Αναμφισβήτητα τα τουριστικά λεωφορεία προσφέρουν περισσότερες ανέσεις και ασφάλεια, αλλά αν αναλογιστεί κανείς πόσες σημαντικές λεπτομέρειες θα χάσει, ίσως θυσιάσει για λίγο το Air-Condition.
γ) Γεύεται την τοπική κουζίνα.
Μαθαίνει για αυτήν και ενημερώνεται από τους γηγενείς,για το που μπορεί να βρει αυθεντικό ντόπιο φαγητό. Θέλει να γίνει ένα με τη γαστρονομική κουλτούρα του κάθε τόπου, αποφεύγοντας τα τουριστικού τύπου εστιατόρια.
Μην πέσετε στην παγίδα να συγκρίνεται τα φαγητά της Ελλάδος μας, με αυτά άλλης χώρας. Κάθε κουζίνα χρησιμοποιεί άλλες πρώτες ύλες και έχει τα χαρακτηριστικά της, που την κάνουν ξεχωριστή. Προσωπικά πιστεύω ότι διαθέτουμε την πιο πλήρη κουζίνα με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη, αλλά το φαγητό είναι βασικότατο και αναπόσπαστο κομμάτι ενός ταξιδιού μου. Αφέσου στις γεύσεις και έπειτα κρίνε τες. Δεν είναι ανάγκη να βάζουμε παντού ελαιόλαδο, ρίγανη, φέτα και να το συνοδεύουμε με τσιπουράκι. Κάθε χώρα έχει τις δικές τις γεύσεις και αρώματα που αξίζει να ανακαλύψει ένας ορκισμένος ταξιδιώτης.
δ) Γνωρίζει τους ντόπιους.
Μιλά μαζί τους και δείχνει ενδιαφέρον για τα ήθη και τον πολιτισμό τους. Άλλωστε τα ταξίδια είναι πρωτίστως οι άνθρωποι και μετέπειτα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα. Αν δε πιάσει κανείς κουβέντα με τους γηγενείς, σίγουρα το σημειωματάριο του θα έχει λιγότερες πληροφορίες. Μαθαίνοντας τον τρόπο σκέψης τους και τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, μας βοηθά να κατανοήσουμε την απλή καθημερινή ζωή τους. Ιδανικό θα ήταν να ζήσουμε έστω για λίγο ως ντόπιοι, αυτό θα μας κάνει πιο σοφούς και θα μας ανεβάσει επίπεδο σε ένα υποτιθέμενο νοητό γράφημα…ταξιδιωτικής ικανότητας.
ε) Λειτουργεί και κινείται χωρίς ιδιαίτερο προγραμματισμό.
Είναι τελευταίο στην κατάταξη και συνάμα δυσκολότερο. Απευθύνεται σε άτομα που τους το επιτρέπει η εργασία τους ή διαθέτουν άφθονο χρόνο (και ρευστό). Είναι φυσικά άρρηκτα συνδεδεμένο με το α).
Αν λοιπόν υπάρχει το χρονικό περιθώριο από υποχρεώσεις, ο ταξιδιώτης θα λειτουργήσει χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα, γιατί έτσι! Δεν θέλει να ξυπνήσει στις 7 το πρωί και να είναι όλη μέρα στο λεωφορείο του, ώστε να επιστρέψει απόγευμα στο ξενοδοχείο για να μη χάσει την ημιδιατροφή του. Προτιμά το μη τυποποιημένο πρόγραμμα, αν και εφόσον έχει το χρονικό περιθώριο, ξαναλέω. Δεδομένο θεωρείται ότι αλλάζει περιοχή όποτε κρίνει αυτός σκόπιμο. Όπου του αρέσει μένει περισσότερο και όποτε νιώσει ανία, γεμίζει το σακίδιο του και απλώς εξαφανίζεται.
Δεν υπάρχει η ζυγαριά που θα σε κάνει τουρίστα ή ταξιδιώτη και φυσικά δεν υπάρχει το προαναφερόμενο γράφημα ταξιδιωτικής ικανότητας. Το ταξίδι ερμηνεύεται όπως αγαπά ο καθένας. Άλλος προτιμά την καλοπέραση, άλλος την περιπέτεια. Άλλοι έχουν άφθονο χρόνο, ενώ άλλοι όχι. Όλα είναι σεβαστά και όλα είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων (χρημάτων, ηλικίας, υγείας, παρέας κτλ.) .
Όπως και να αρέσκεται να ταξιδεύει κανείς, αυτό που μένει τελικά είναι το ίδιο το ταξίδι και οι αναμνήσεις του.
Αν αναζητάτε καταλύματα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
