Όταν ήμουν στη δευτέρα δημοτικού, ο δάσκαλος στα πλαίσια της ανάπτυξης του γραπτού λόγου, μας έβαλε ως εργασία να γράψουμε πως περάσαμε την Πρωτομαγιά. Περίμενε από εμάς να δημιουργήσουμε τουλάχιστον μια παράγραφο, όπου θα περιγράφαμε τη συγκεκριμένη ημέρα. Ο διπλανός μου ο Κωστής ήταν πιο λακωνικός από το απαιτούμενο. “Την Πρωτομαγιά έβρεχε και δεν πήγαμε πουθενά“. Έτσι θα έπρεπε να γράψω και εγώ σε αυτό το κείμενο με τον τόσο πιασάρικο τίτλο. “Μέσα σε αυτά τα χρόνια δεν έμαθα τίποτα”, αλλά θα ήταν ψέμα. Οπότε ας ξεκινήσω και γω με τις σκέψεις μου.
Όσα θα γράψω παρακάτω δε τα παρουσιάζω σαν εγχειρίδιο κάποιου σπουδαίου και τρανού travel blogger , ο οποίος προτείνει μαγικούς τρόπους για το δρόμο της επιτυχίας. Ούτε τον καμπόσο παριστάνω ούτε είμαι, άλλωστε τo blog μου το δημιούργησα καθαρά από μεράκι και δεν ζω από αυτό. Θα παραθέσω σκόρπιες σκέψεις για το πως βλέπω τη σκηνή του travel blogging τα τελευταία χρόνια.
Έχω αναφέρει και στο παρελθόν πως το ιστολόγιο μου, δημιουργήθηκε μια κρύα βραδιά του Ιανουαρίου του 2014 σε ένα σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Τότε ανέβηκε στο διαδίκτυο η πρώτη μου ιστορία. Ένα κείμενο δίχως αρχή, μέση και τέλος. Ήταν με γράμματα κεφαλαία και υπερβολικά άτεχνο, μιας και είχα να γράψω από τις Πανελλαδικές. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα στο νου μου τι ακριβώς ήθελα να κάνω. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να διατηρήσω μια γωνιά στο διαδίκτυο, όπου θα αποθήκευα τις ιστορίες και τις εικόνες μου. Αργότερα έμαθα πως αυτό το διαδικτυακό ημερολόγιο ονομάζεται blog και πως ως δια μαγείας ξαφνικά έγινα blogger. Μια έννοια ορισμένες φορές παρεξηγημένη, μιας και ακούγεται πλέον πολύ συχνά με άσχημο τρόπο.
Από τον Στράβωνα της αρχαιότητας μέχρι το σπουδαίο Καζαντζάκη, υπήρχε πάντοτε η ανάγκη της καταγραφής των ταξιδιών. Ο κάθε ένας στη γενιά του προσπαθούσε να περιγράψει με τον τρόπο του στο χαρτί, τις εικόνες και τα βιώματα από τα ταξίδια του. Είναι κάτι πηγαίο και κατά τη γνώμη μου μαγευτικό. Μέσα από προσωπικές αφηγήσεις και με μια αράδα λέξεων, ταξιδεύει ο αναγνώστης έστω και νοητά μαζί σου. Έχοντας τα μεγαθήρια των περασμένων αιώνων σαν οδηγό ή σαν εικόνισμα αν προτιμάτε, πλέον εύκολα κανείς μπορεί να αποκτήσει τη γωνιά του στο διαδίκτυο και από εκεί να εξιστορεί τα βιώματά του. Κατά την προσωπική μου άποψη αυτό είναι θετικό, μιας και το ίντερνετ αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και πηγή ατελείωτων πληροφοριών. H άποψη μας πλέον μπορεί να διαβαστεί στα πέρατα της γης. Άκρως γοητευτικό και επικίνδυνο συνάμα, μιας και ο καθένας μπορεί να μεταφέρει στο διαδίκτυο από ενδιαφέρουσες ιστορίες μέχρι οτιδήποτε άχρηστο και αναληθές.
Προσωπικά, στα πρώτα μου βήματα στα άτεχνα ταξιδιωτικά αρθράκια μου, είχα κατά κάποιο τρόπο εμπνευστεί από την εφηβική μου φίλη Μαρία από το Maryhop, ή οποία όντας αεροσυνοδός και έχοντας ταξιδέψει σε πάμπολλα μέρη της υφηλίου είχε δημιουργήσει την προηγούμενη χρονιά το δικό της καλόγουστο προσωπικό ιστολόγιο. Τότε αντιλήφθηκα πως αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι εφικτό. Έπειτα αναζήτησα στο διαδίκτυο και αντιλήφθηκα πως το travel blogging ήταν ευρέως διαδεδομένο στο εξωτερικό και μάλιστα κάποιοι εκ των διεθνών bloggers το έκαναν ως κύριο επάγγελμα. Φυσικά προϋπήρχαν και στην Ελλάδα ταξιδιωτικές αφηγήσεις, όμως ήταν περισσότερο δημοσιογραφικού τύπου ή forums όπως το αγαπημένο travelstories, όπου το φιλοτάξιδο κοινό μοιραζόταν ιστορίες από τις εμπειρίες του και εκεί μπορούσε να βρει κανείς πληροφορίες για κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη από Έλληνες ταξιδιώτες. Κάπως έτσι δειλά δειλά άρχισα να γράφω τις ιστορίες από τα ταξίδια μου, στο runvel.blogspot.com που δημιούργησα μόνος μου. Στα πλαίσια της αναβάθμισης του ιστολογίου μου, ένα χρόνο μετά σε συνεργασία με το φίλο μου Άγγελο από την AT Creative δημιουργήθηκε το blog στη σημερινή του μορφή.
Ο καιρός περνά και το travel blogging συνεχώς εξελίσσεται. Πλέον στις ημέρες μας, αν θέλει να θεωρείται επιτυχημένος στο χώρο οφείλει να είναι ένα πολυσύνθετο ταλέντο και πολυσχιδής προσωπικότητα. Αρχικά απαιτείται να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποιο θέμα να παρουσιάσει και αν είναι εφικτό αυτό να γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι επίσης δεδομένο πως αν κάποιος θέλει να περιγράψει τις εμπειρίες του στο διαδικτυακό “χαρτί”, οφείλει οπωσδήποτε να είναι καλός στη γραφή. Μόνο έτσι μπορεί να προσεγγίσει και να δημιουργήσει πιστό κοινό. Αν πάλι ο ταξιδιωτικός συντάκτης διαθέτει την ικανότητα να γράφει σε περισσότερες από μία γλώσσες, κάνοντας τον ιστότοπό του δίγλωσσο ή ακόμα και πολύγλωσσο, αυτό του προσδίδει μεγαλύτερο κύρος. Έπειτα υποχρεούται να έχει μια καλή φωτογραφική ματιά ώστε οι εικόνες που περιγράφει να αποτυπώνονται όμορφα μέσω των φωτογραφιών του. Αυτό σημαίνει πως πέρα από τη ματιά χρειάζεται και καλό εξοπλισμό. Επίσης στις ημέρες μας, πλέον δε υπάρχει περίπτωση ένας blogger να μην έχει ενεργά κοινωνικά δίκτυα. Πράγμα που σημαίνει πως πέρα από ένα καλό υλικό, οφείλει να γνωρίζει και τους τρόπους να το προωθήσει κατάλληλα και να το παρουσιάσει σε όσο γίνεται μεγαλύτερο κοινό (αν τον απασχολεί η επέκταση του blog του). Είναι ακόμα πάρα πολλοί παράγοντες που συνθέτουν το προφίλ ενός επιτυχημένου blogger, όπως η ικανότητα να δημιουργήσει βίντεο, να γνωρίζει από διαδικτυακό μάρκετινγκ, σωστή χρήση SEO, ενδεχομένως η ικανότητα να χρησιμοποιεί Photoshop ή άλλα προγράμματα επεξεργασίας και πάμπολλα άλλα. Παρατηρώντας με τον καιρό αντιλήφθηκα πως οι πετυχημένοι μπλόγκερς, διαθέτουν όλα τα παραπάνω στο μέγιστο βαθμό και είναι επίσης πολύ εργατικοί.
Σε ταξίδια με άλλους bloggers που έκανα στο εξωτερικό και συναναστραφήκαμε προσωπικά, η συντριπτική πλειοψηφία που ζουν από τον ιστότοπο τους, για να μην πω όλοι, ήταν ανωτάτου μορφωτικού επιπέδου και πανέξυπνα πλάσματα. Σε γενικές γραμμές όλοι τους αφιέρωναν αμέτρητες ώρες πάνω από τον υπολογιστή τους, με τα διάφορα εργαλεία τους ώστε να δημιουργήσουν το κείμενο ή το βίντεο τους. Ίσως ο θεατής βλέπει μόνο το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, όμως δεν μπορεί να φανταστεί πόση εργασία και μόχθος κρύβεται από πίσω. Ατελείωτες ώρες ταξιδιών και ταλαιπωρίας, τεχνολογικοί εξοπλισμοί ανάμεσα σε άπλυτα ρούχα και τρόφιμα, ξενύχτια αφιερωμένα σε επεξεργασία κειμένου και φωτογραφιών και πολλά , κάνουν τους περισσότερους bloggers να μη διαφέρουν από έναν εργαζόμενο. Είναι φυσικά προτιμότερο να είσαι εκεί από το ασκείς μια άλλη χειρωνακτική εργασία, όμως και το να δημιουργήσεις ένα brand με τη ζωή σου και να ζεις από αυτό, δεν είναι λίγο και δεν μπορούν να το κάνουν όλοι.
Ένα άλλο σημαντικό γνώρισμα που διαθέτουν όσοι έχουν επιτύχει στο χώρο είναι η Συνέπεια. Με το Σ κεφαλαίο. Έχουν υπάρξει αμέτρητες απόπειρες δημιουργίας προσωπικών ιστολογίων, τα οποία ξεκινώντας με ενθουσιασμό σαν φωτοβολίδες, έχασαν την ισχύ τους μιας και ήταν ασυνεπής ο δημιουργός τους. Το κοινό επιζητά τη συνέπεια και μόνο τότε φαίνεται πως το μπλογκ είναι πραγματικά ενεργό. Ένα ταξιδιωτικό ιστολόγιο είναι κατά κάποιο τρόπο ένας ζωντανός οργανισμός, όσο το ταΐζεις τόσο μεγαλώνει και αν μάλιστα το ταΐζεις σωστά και διαθέτεις ταλέντο και εργατικότητα μπορεί να γιγαντωθεί.
Ένας λάθος κατά την προσωπική μου άποψη που παρατηρείτε συχνά σε επίδοξους bloggers, είναι πως το κίνητρο για τη δημιουργία του προσωπικού τους ιστολογίου είναι το χρήμα, τα δωρεάν ταξίδια και ενδεχόμενα δώρα. Όλα τα παραπάνω ίσως υπάρξουν και σε βαθμό μεγαλύτερο από το αναμενόμενο, δεν πρέπει όμως να αποτελεί τον αρχικό στόχο. Ίσως φανώ ρομαντικός, αν και δεν μου περισσεύουν τα χρήματα, θεωρώ πως το βασικό προσόν που οφείλει να έχει ο υποψήφιος blogger, είναι το μεράκι και η αγάπη για αυτό που κάνει. Όλα τα υπόλοιπα θα εξαρτηθούν από τη δουλειά και την ικανότητα του.
Τα χρόνια περνούν και ολοένα και περισσότερα άτομα ασχολούνται πλέον με το blogging ή όπως καλύτερα επιθυμώ να λέω, με την ταξιδιωτική αρθρογραφία. Είναι πλέον δεδομένο πως η σκηνή του travel blogging στην Ελλάδα ολοένα μεγαλώνει και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα. Υπάρχει χώρος για όλους και πλέον οι εταιρείες που σχετίζονται με το χώρο του ταξιδιού εμπιστεύονται ολοένα και περισσότερο τους μπλογκερς για συνεργασίες. Τα ελληνόφωνα sites έχουν την ατυχία να απευθύνονται σε περίπου 15 εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως, σε αντίθεση με ένα αγγλόφωνο που μπορεί να διαβαστεί σχεδόν από όλο τον πλανήτη ή ένα ισπανόφωνο που απευθύνεται σε 1 δις ανθρώπους. Αυτό τo μειονέκτημα ίσως μετατραπεί σε πλεονέκτημα και ενδεχομένως να αποτελεί την ευκαιρία, να ξεχωρίσει κανείς στο μικρό σχετικά κοινό, κατά τη λαϊκή φράση “Κάλλιο πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη”.
Με τα χρόνια να περνούν, μέσα από τη ταξιδιωτική συγγραφή δημιουργήθηκαν όμορφες φιλίες, υπέροχα ταξίδια, πολλές συνεργασίες και βελτίωσα τη γραφή μου (νομίζω). Η ταξιδιωτική αρθρογραφία αποτελεί για μένα πλέον ένα αναπόσπαστο και χαλαρωτικό κομμάτι της καθημερινότητας μου, στο βαθμό που μου το επιτρέπει η πολυάσχολη ζωή μου. Το Runvel είναι κατά βάση αυτοχρηματοδοτούμενο, παρόλα αυτά είχε τη χαρά να κάνει αρκετές συνεργασίες αυτά τα χρόνια και ευχαριστώ προσωπικά όσους το εμπιστεύτηκαν.
Ο κύριος λόγος που είμαι υπερήφανος για το blog μου είναι πως τήρησα την αρχική μου δέσμευση, να ασχολούμαι με τα ταξίδια και το ορεινό τρέξιμο, δίχως να κυνηγάω την επικαιρότητα και πιο πιασάρικα θέματα, που ενδεχομένως να μου έδιναν περισσότερα κλικς. Μεταξύ εργασίας, οικογενειακών υποχρεώσεων, προπονήσεων, ταξιδίων και πολλών άλλων παραμένω όσο μπορώ συνεπής. Στα παραπάνω περί ταΐσματος , το Runvel έχει φτάσει μέχρι εκεί που το έχω ταΐσει. Γνωρίζω ότι αν το μπουκώσω στο φαγητό και προσθέσω συμπληρώματα διατροφής θα πάει παραπάνω, αλλά το θέλω λιγάκι αδύνατο για να τρέχει.
Σας ευχαριστώ για τη διαδικτυακή συντροφιά.
Κώστας Φυλακτός
Το Runvel μπορείτε να το ακολουθήσετε και στα παρακάτω κοινωνικά δίκτυα:
Twitter: https://twitter.com/Runvel_gr
Pinterest: https://www.pinterest.com/Runvel/
Google+ : https://plus.google.com/u/0/112387454903875818777/posts
Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCAXuBBQ390YCgQLzPC8_dew
