Ένα από τα πιο όμορφα και συνάμα πιο αξιοπερίεργα θεάματα που θα αντικρύσει κανείς στις ελώδεις ακτές του Κότσιν είναι τα λεγόμενα Chinese fishing nets. Τα τεράστια κινεζικά δίχτυα ψαρέματος που κρέμονται σαν υπερμεγέθεις αιώρες, έχουν γίνει σήμα κατατεθέν στις ακτές της Κεράλα. Κάποτε ήταν απλά ένα εργαλείο ψαρέματος, στις ημέρες μας είναι πολύ δημοφιλής τουριστική ατραξιόν.
Τα κινεζικά αλιευτικά δίχτυα, ή όπως τα λένε Cheenavala στα Malayalam, πιστεύεται ότι εισήχθησαν στο Kochi από τον Κινέζο εξερευνητή Zheng He, ο οποίος άνηκε στην αυλή του Kubla Khan. Το αλιευτικό δίχτυ καθιερώθηκε στις ακτές του Κότσι μεταξύ 1350 και 1450 μ. Χ. Είναι ένας τύπος σταθερού ανυψωτικού διχτυού που συναντάται πλέον σε περιοχές της Ινδίας και της Ινδονησίας. Πρόκειται για αλιευτικά δίχτυα που είναι τοποθετημένα σε σταθερές χερσαίες εγκαταστάσεις. Σα μια τεράστια απόχη που ανεβοκατεβαίνει με την χρήση βαρούλκων. Είναι επιβλητικές μηχανικές κατασκευές που συγκρατούν οριζόντια δίχτυα με διάμετρο 20 μέτρα ή και περισσότερο. Κάθε κατασκευή έχει ύψος τουλάχιστον 10 μέτρα και αποτελείται από ένα δοκάρι με ένα τεντωμένο δίχτυ που κρέμεται πάνω από τη θάλασσα και μεγάλες πέτρες που κρέμονται από σχοινιά ως αντίβαρα στο άλλο άκρο. Στην Ινδία βρίσκονται κυρίως στις ινδικές πόλεις Κότσι και Κόλαμ, όπου τα συνάντησε και ο υπογράφων.
Στις ημέρες μας παρόλο που χρησιμοποιείται ακόμα από ντόπιους ψαράδες, είναι περισσότερο πόλος έλξης για τους επισκέπτες όπως προανέφερα. Είναι αλήθεια πως με την παρέα μου συμμετείχα σε ένα τέτοιο ψάρεμα. Ρίξαμε με τη βοήθεια των ψαράδων το δίχτυ στα θολά νερά για λίγα λεπτά ευελπιστώντας σε μια καλή ψάρια. Το αφήσαμε για μερικά λεπτά μέσα στο νερό και έπειτα με μυϊκή δύναμη και αρκετό γέλιο παράλληλα, το επαναφέραμε ξανά στον αέρα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό μιας και βγάλαμε από τη θάλασσα μονάχα σκουπίδια, πάντως είδαμε ιδίοις όμμασι πως λειτουργεί αυτό το απλό και συνάμα εντυπωσιακό σύστημα. Μιας και οι συγκεκριμένοι αλιείς δεν συντηρούνται πλέον από το ψάρεμα, επιζητούν τον οβολό του τουρίστα για την αλιευτική αυτή παράσταση. Ότι προαιρείται ο καθένας.
Οι ντόπιοι συνιστούν πως η καλύτερη στιγμή να τα επισκεφτεί και να τα φωτογραφήσει κανείς είναι νωρίς το πρωί ή κατά το σούρουπο. Τις ώρες εκείνες ο φυσικός φωτισμός είναι καλύτερος και επίσης είναι οι ώρες όπου συνήθως γίνεται και η χρήση τους από τους εναπομείναντες ψαράδες. Κάθε αλιευτικό δίχτυ χρησιμοποιείται από περισσότερους από τέσσερις ψαράδες και είναι κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο ώστε το βάρος ενός ανθρώπου που περπατά στην κύρια σανίδα να είναι αρκετό για να προκαλέσει την έλξη του εξοπλισμού προς τα κάτω στη θάλασσα. Το δίχτυ βυθίζεται στο νερό για λίγο και στη συνέχεια ανασηκώνεται προσεκτικά τραβώντας τα σχοινιά. Είναι πράγματι ένα όμορφο θέαμα για τον επισκέπτη. Θα συνιστούσα στον καθένα να κάνει μία στάση να τα φωτογραφίσει και γιατί όχι να συμμετάσχει σε ένα ψάρεμα.
Για κατάλυμα πάντα κλείνω από τη Booking με την οποία συνεργάζομαι.
