Καλώς σας βρίσκω και πάλι στο τρίτο σκέλος του οδοιπορικού μου, στο μεγαλύτερο ιερό του πλανήτη, όπως λένε οι ντόπιοι με καμάρι. Στο συγκεκριμένο κείμενο δε θα αναφέρω και πολλά σχετικά με το ναό, ούτε τίποτα το συνταρακτικό από την ολιγόωρη επίσκεψη μου. Θα έχει κυρίως φωτογραφικό χαρακτήρα για να μοιραστώ κάποιες από τις εικόνες του αρχείου μου, με τους αναγνώστες του ιστολογίου μου.
Ξέρετε καμιά φορά θεωρώ πως αν μοιραστώ κάτι διαδικτυακά, κατά κάποιο τρόπο περνά στην αιωνιότητα και αφήνω σαν ταξιδιώτης και αρθρογράφος το στίγμα μου στην απεραντοσύνη του κυβερνοκόσμου. Σίγουρα, γράφοντας μερικές αράδες λόγια και παραθέτοντας κάποιες εικόνες δεν κάνεις δα και καμιά επανάσταση , άλλα αυτό το διαδικτυακό στίγμα που αφήνεις , το οποίο δεν έχει όρια στον πλανήτη, αποτελεί γοητευτικό στοιχείο. Όταν μάλιστα στο προσωπικό μου blog εδώ και σχεδόν 5 χρόνια που υφίσταται, διαθέτει θεάσεις από την πλειοψηφία των κρατών του πλανήτη, σκέφτομαι πως το διαδίκτυο όταν το χειριστεί κανείς σωστά είναι σπουδαίο και χρήσιμο εργαλείο. Επίσης από τη φύση μου είμαι λακωνικός στον προφορικό λόγο και τώρα για παράδειγμα, μου δίνεται η ευκαιρία να φλυαρώ ασκόπως και να σας ζαλίζω με τις σκέψεις μου περί απεραντοσύνης της πληροφορίας.
Ως προς το Angkor Wat, έχω αναφέρει και στο παρελθόν πως είναι από τα πιο επισκέψιμα μνημεία της Ασίας. Δε χωρά αμφιβολία πως είναι άκρως γοητευτικό και μυστηριώδες, πλήττεται όμως από τον υπερβολικό αριθμό τουριστών. Σίγουρα αυτό είναι πολύ καλό για την τοπική οικονομία που ζει και πορεύεται κατά μεγάλο ποσοστό από το σύμπλεγμα των ναών, μάλιστα υπάρχει και ένας παράλληλος κόσμος εντός του αρχαιολογικού χώρου. Δεν είναι όμως γοητευτικό για τον επισκέπτη, μιας και δε μπορεί να απολαύσει το χώρο με μια σχετική άνεση. Φυσικά και ο υπογράφων, παράλληλα εμπόδισε με την παρουσία του άλλους επισκέπτες, που ενδεχομένως έκαναν τις ίδιες σκέψεις.
Ακόμα, σε πολλά ταξιδιωτικά άρθρα, το Angkor Wat αποτελεί ένα από τα μνημεία παγκοσμίως στα οποία οι προσδοκίες των ταξιδιωτών είναι πάντοτε υψηλότερες και η επίσκεψη στο σημείο αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, σύμφωνα με τους ερωτηθέντες πάντοτε. Κάτι τέτοιο ένιωσα και εγώ να πω την αλήθεια μου. Κατά την προσωπική μου εμπειρία έπαιξαν ρόλο διάφοροι παράγοντες. Όπως ότι ήθελα να συμπιέσω το πρόγραμμα μου για δω όσο περισσότερα μέρη μπορούσα στη νοτιοανατολική Ασία μέσα σε 3 εβδομάδες, με αποτέλεσμα να έχω στη διάθεση μου μόνο ένα 24ωρο στη Siem Reap και μάλιστα με γαστρεντερίτιδα. Πίεσα τον εαυτό μου σωματικά και ψυχολογικά για να φέρω εις πέρας ένα πλάνο αρκετά πιεσμένο. Όπως και να έχει τίμησα την επίσκεψη μου στο ιερό και περιπλανήθηκα όσο μπορούσα για μερικές ώρες.
Πλήθος κόσμου στην κεντρική είσοδο του ιερού. Αν κανείς θελήσει να φωτογραφίσει το συγκεκριμένο μέρος δίχως κόσμο, καλό είναι να βρεθεί στο σημείο ξημερώματα ή κατά τη δύση το ήλιου
Το σύμπλεγμα των μνημείων καλύπτει μια τεράστια έκταση λίγο έξω από την πόλη Σιέμ Ριπ, η οποία σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει η νίκη κατά των Ταϊλανδών. Τα κυριότερα μνημεία του Angkor είναι το Angkor Thom που αποτελεί την αρχή και το φινάλε των περισσότερων ξεναγήσεων και το Ta Prohm, ο περίφημος ναός που είναι πνιγμένος στις αιωνόβιες ρίζες των δέντρων. Το σύνολο των ναών χτίστηκε από τους Χμερ κατά την περίοδο της βασιλείας του Σουριαβαρμάν του 2ου (1113-1150) και ήταν αφιερωμένη στο θεό Βίσνου. Από το 12ο αιώνα που χτίστηκε το ιερό των ενός και πλέον εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων σε έκταση, πέρασε πολλές δυσκολίες. Από εχθρικές εισβολές των Τσάμπα, έναν λαό που είχε εχθρικές σχέσεις με τους Χμερ, μέχρι την παρανοϊκή διακυβέρνηση των Ερυθρών Χμέρ, τον αιώνα που μας πέρασε, η πλειοψηφία των μνημείων κατόρθωσε να στέκουν αγέρωχα ακόμα και στις ημέρες μας. Ο ναός αποτελεί το απόλυτο σύμβολο της Καμπότζης και μέχρι και σήμερα υπάρχει ένταση με την Ταϊλάνδη σχετικά με το ποια χώρα πρέπει να έχει στην κατοχή της τον ναό.
Οι διενέξεις και οι κόντρες μεταξύ των λαών, μοιάζουν να αποτελούν παρελθόν και μόνο κάποια άλλα θηλαστικά έρχονται σε αντιπαραθέσεις πλέον. Σε διάφορα μέρη του φυλασσόμενου μνημείου υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες μακάκων που περιφέρονται στον τόσο οικείο για αυτούς χώρο. Ένα από τα είδη μαϊμούδων που ζει στη χώρα, έχει δημιουργήσει ολόκληρες αγέλες και περιφέρονται άνετα ανάμεσα στους επισκέπτες. Όπως συμβαίνει σε κάθε οικογένεια έτσι και σε αυτές των πρωτευόντων δε λείπουν οι έντονοι καυγάδες μεταξύ των μελών τους.
Μια μητέρα με το μικρό της
Ίσως να προανέφερα παραπάνω πως ενδεχομένως η επίσκεψη μου να ήταν κατώτερη των προσδοκιών μου, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν απήλαυσα την όμορφη καυτή μέρα που πέρασα στην ευρύτερη περιοχή του Angkor. Δίχως αμφιβολία θα συνιστούσα τους ταξιδιώτες να επισκεφτούν το μεγαλύτερο ιερό κάθε θρησκείας του πλανήτη και την Καμπότζη γενικότερα. Μία χώρα πολύ ταλαιπωρημένη και με ελλιπείς υποδομές, που μάχεται να σταθεί στα πόδια της και από ότι δείχνει τα καταφέρνει. Ο εμφύλιος της δεκαετίας του ’70 της άφησε τεράστιες πληγές, δημογραφικές, υποδομών και ψυχολογίας. Το σύνολο της χώρας μοιάζει ακόμη μουδιασμένο από την αρρωστημένη διακυβέρνηση των Ερυθρών Χμερ, αλλά οι ντόπιοι έχουν αποδείξει και στο παρελθόν πόσο σκληροί είναι. Σίγουρα με θέληση και υπομονή θα βρούνε πάλι το δρόμο τους, στη χώρα που έχει να επιδείξει έναν από τους σπουδαιότερους πολιτισμούς που υπήρξαν στην ανθρωπότητα.
Παρακάτω θα παραθέσω μερικές εικόνες από την περιοχή και τις αφιερώνω στους πολύ φιλικούς κατοίκους της χώρας.
*Διαβάστε επίσης το Α και το Β μέρος του οδοιπορικού.
Ένα από τα πολλά παιδιά που ζουν και βιοπορίζονται με τις οικογένειές τους εντός του Angkor.
Μία από τις λίγες απόπειρες selfie που διαθέτει ο υπογράφων
Το πράσινο μπλουζάκι του Runvel και η αφεντιά μου
Αν αναζητάτε καταλύματα στην περιοχή ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
