Η πρωτεύουσα της Φινλανδίας βρίσκεται στο νοτιότερο τμήμα της χώρας, παρόλο που είναι η βορειότερη πρωτεύουσα της ηπειρωτικής Ευρώπης. Η ευρύτερη περιοχή του Ελσίνκι μαζί με τους γειτονικούς δήμους διαθέτει συνολικό πληθυσμό 1.249.820 κατοίκων.
Όταν ιδρύθηκε το 1550 από το βασιλιά Γουστάβο Α’ της Σουηδίας ως αντίπαλον δέος στη Χανσεατική πόλη Τάλλιν, δύσκολα θα υπέθεταν πως μερικούς αιώνες μετά, ένας ταξιδιώτης από Ελλάδα θα έκανε τη διαδρομή από τη μία πόλη στην άλλη και θα έγραφε την ιστορία του στο προσωπικό του ιστολόγιο, κατά την περίοδο της Β’ καραντίνας του 2020.
Η συγκεκριμένη πόλη του φινλανδικού νότου ήταν κάποτε ένα ασήμαντο ψαροχώρι το οποίο ταλαιπωρήθηκε αρκετά από πολέμους, φτώχεια και αρρώστιες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα παρέμεινε ως μικρή, χαμηλής σημασίας παραλιακή πόλη, επισκιασμένη από τα πιο ακμάζοντα εμπορικά κέντρα στην Βαλτική περιοχή.
Έτσι λοιπόν μιας και βρισκόμουν στο Τάλλιν, στις απέναντι νότιες ακτές από την πρωτεύουσα της Φινλανδίας, αποφάσισα να την επισκεφτώ έστω και σε μια ημερήσια εκδρομή. Από το λιμάνι της εσθονικής πόλης φεύγουν καθημερινά μεγάλα φέρρυ που μεταφέρουν ανθρώπους, προϊόντα και αγαθά από τη μία πόλη στην άλλη.
Η διαδρομή στο γκρίζο χειμωνιάτικό ορίζοντα διαρκή περίπου 2΄30 ώρες και ο επιβάτης έχει όλες τις ανέσεις που απαιτούνται για ένα τέτοιο ταξίδι. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν σε πλοίο που κυριολεκτικά έσκιζε τον πάγο. Ως γνωστόν το χειμώνα στις βόρειες περιοχές παγώνει και μέρος της θάλασσας. Έτσι ακριβώς ήταν και εκείνο το Φεβρουάριο, όπου για πολλά μέτρα από τις ακτές ένα αρκετά παχύ στρώμα πάγου και κατάλευκου χιονιού σκέπαζε την επιφάνεια της θάλασσας.
Με την άφιξη μου στην πόλη γοητεύτηκα από την αρχιτεκτονική της, η οποία στον κεντρικό πυρήνα της μοιάζει αρκετά με την Αγία Πετρούπολη. Η πόλη από ένα μικρό λιμάνι είχε μεταμορφωθεί με το εκλεπτυσμένο νεοκλασικό στυλ και από το 1827 αποτελεί την πρωτεύουσα του κράτους. Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις αλλού, βασικοί παράγοντες πίσω από την ανάπτυξη υπήρξαν τεχνολογικά επιτεύγματα όπως οι σιδηρόδρομοι και η εκβιομηχάνιση, που έδωσε μια επιπλέον ώθηση στην ανάπτυξη της.
Αν και μεγάλο μέρος του πρώτου μισού του 20ου αιώνα ήταν βίαιη περίοδος για το Ελσίνκι, συνέχισε να αναπτύσσεται σταθερά. Η σύγχρονη μεταπολεμική αστικοποίηση της δεκαετίας του 1970 που σε σύγκριση με το λοιπό Ευρωπαϊκό περιβάλλον έλαβε χώρα σχετικά καθυστερημένα, τριπλασίασε τον πληθυσμό στην μητροπολιτική περιοχή, καθιστώντας την μητροπολιτική περιοχή του Ελσίνκι ένα από τα γρηγορότερα αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τη δεκαετία του 1990.
Η πόλη ενδείκνυται να την περπατήσεις και να κινηθείς με τα μέσα μεταφοράς. Προσωπικά επέλεξα αυτούς τους δύο τρόπους ξενάγησης μιας και στην καρδιά του χειμώνα δε θα μπορούσα να ποδηλατήσω αν και θα το ήθελα πολύ. Προμηθεύτηκα λοιπόν μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών και περιφερόμουν ασκόπως από το ένα μέρος στο άλλο. Όσο δεν περπάτησα, επέλεγα στην τύχη όποιο λεωφορείο μου κέντριζε το ενδιαφέρον το όνομα του προορισμού και όπου μου άρεζε η θέα από το παράθυρο, κατέβαινα για μερικές βόλτες και για να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες. Πάντα φυσικά είχα στο νου να μην απομακρύνομαι πολύ από το κέντρο μην τυχόν χάσω το απογευματινό πλοίο της επιστροφής.
Έτσι λοιπόν με την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και της μη ακολούθησης κάποιου προγράμματος, περπατούσα στον πάγο, γευμάτιζα, πήρα τα κλασικά μαγνητάκια που συλλέγω και συνέχισα να γυρνάω μέχρι το απόγευμα που επέστρεψα και πάλι στο λιμάνι για να πλεύσω για το Τάλλιν. Ούτε τοπωνύμια θυμόμουν , ούτε με ενδιέφερε να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Ήθελα απλώς να παρατηρώ την πόλη. Τους χειμερινούς μήνες οι χώροι που έχουν την περισσότερη ζωή είναι τα κλειστά εμπορικά κέντρα, τα οποία συνδέονται και με τους σταθμούς του μετρό και έτσι δεν χρειάζεται να κινηθεί κανείς σχεδόν καθόλου σε εξωτερικό χώρο.
Με τη συγκεκριμένη ολιγόωρη βόλτα σαφώς δεν μπορώ να πω πως γνώρισα την πόλη. Σίγουρα έχω αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς και θα με ενδιέφερε αν ποτέ επιστρέψω στη Φινλανδία να κατευθυνθώ στον παρθένο αρκτικό βορρά της. Πάντως αν μου δινόταν η ευκαιρία να γύριζα το χρόνο πίσω, πάλι θα αφιέρωνα μια ημέρα του Εσθονικού μου ταξιδιού στην επίσκεψη στο Ελσίνκι. Η μετάβαση είναι πολύ εύκολη και αξίζει να δει κανείς μια ακόμη πόλη, έστω και αν διαθέτει μόνο ελάχιστες ώρες.
Αν αναζητάτε καταλύματα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
