Είναι πράγματι γεγονός πως οι αγώνες δρόμου, είναι κάτι σαν μια παιδική χαρά για εμάς τους ενήλικες. Αναμένουμε με λαχτάρα την εκκίνηση, ξεχυνόμαστε στο δρόμο σαν πιτσιρίκια και ανταγωνιζόμαστε τον εαυτό μας. Είναι ίσως η αίσθηση ανεμελιάς και ελευθερίας που μας κάνει να παλιμπαιδίζουμε, με αυτόν τον τρόπο. Είναι ένα ωραίο συναίσθημα και το κοινό που το αναζητά, ολοένα και μεγαλώνει.
Μια τέτοια φιέστα, στήθηκε ανήμερα της γιορτής της μητέρας στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης, στο Σεϊχ Σου. Η ονομασία του μοιάζει παράξενη και σημαίνει το “νερό του Σεΐχη”. Προέρχεται από την τουρκική γλώσσα και μαρτυρά πως υπήρχε μία βρύση σε ένα μουσουλμανικό νεκρικό μνημείο, στην τοποθεσία αυτή. Ελληνιστί αναφέρεται και ως κέδρινος λόφος.
Στον κέδρινο λόφο λοιπόν, πλήθος κόσμου έδωσε το παρόν στο κάλεσμα του Συλλόγου δρομέων υγείας Θεσσαλονίκης(ΣΔΥΘ), για τη διεξαγωγή του 5ου Δρόμου του Σεϊχ Σου. Στόχος του αγώνα είναι η ανάδειξη του περιαστικού δάσους, η ευαισθητοποίηση των πολιτών της πόλης, καθώς και η προστασία του, από πυρκαγιές, λαθροϋλοτομία, ρίψη σκουπιδιών και πολλά άλλα. Τα μηνύματα πολλά και συμβολικά.
Είναι αλήθεια πως ένας αγώνας όταν γίνεται επί 5 συναπτά έτη, τείνει να γίνει θεσμός. Λίγο η αξιοπιστία του ΣΔΥΘ, για την αναμενόμενα άψογη διοργάνωση, λίγο ή κοντινή απόσταση για τους περισσότερους εκ των συμμετεχόντων, συνέβαλε ώστε η γραμμή εκκίνησης να συγκεντρώσει περισσότερους από 350 επίδοξους δρομείς.
Το κλίμα στο βουνό ήταν έτοιμο και η εκκίνηση δόθηκε λίγα λεπτά μετά τις 9 το πρωί, σε ένα σημείο γνώριμο για τους Θεσσαλονικείς. Μόλις 100 μέτρα από τη γέφυρα της Περραιβού, μια μπανάνα δρόμος από την Άνω Τούμπα.
Από αγωνιστικής πλευράς, ο διαδρομή ήταν κατά κάποιο τρόπο εισαγωγική στους αγώνες βουνού. Το μήκος της ήταν 16,5 χιλιόμετρα και η θετική υψομετρική διαφορά ήταν 400 μέτρα. Αντιλαμβάνεται κανείς πως ο αγώνας ήταν ιδανικός για όσους ήταν καλά προπονημένοι και ήθελαν να αναπτύξουν ταχύτητα. Το 90% της συνολικής διαδρομής αποτελείται από δασικό δρόμο και ένα τμήμα του αγώνα, είναι ένα σύντομο μονοπάτι κάπου στο 8ο χιλιόμετρο, το οποίο είναι και το δυσκολότερο διαδρομής.
Όσο αφορά τη σηματοδότηση του αγώνα, έμοιαζε αδύνατο να ξεφύγει κανείς από τη διαδρομή. Οι κορδέλες μας καθοδηγούσαν και στα κρίσιμα σημεία, όπου τέμνονται δασικοί δρόμοι με αντιπυρικές ζώνες, υπήρχαν αρκετοί εθελοντές και διασώστες που μας έδειχναν το δρόμο. Αξίζει να αναφερθεί πως υπήρχαν τρεις σταθμοί ανεφοδιασμού κατά μήκος του αγώνα, οι οποίοι ήταν εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα και σε αφθονία. Η ζέστη της ημέρας έκανε την προσπάθεια όλων λίγο δυσκολότερη, οπότε κάθε ανάπαυλα για νερό στα στεκ, ήταν πάντοτε ευχάριστη.
Θέλω να πιστεύω πως όλοι οι δρομείς ευχαριστήθηκαν τον αγώνα όπως ο υπογράφων. Ένας καλά οργανωμένος αγώνας δίπλα από τα σπίτια μας. Μια γνωριμία με το βουνό για πολλούς και πολλά σημαντικά οικολογικά μηνύματα από τους διοργανωτές. Το κόστος συμμετοχής ήταν 5 ευρώ και η διοργάνωση μαζί με τους χορηγούς, παρείχαν τα πάντα. Μετάλλιο για όλους, χυμούς, μπανάνες, σάντουιτς, κρουασάν, πλούσια δώρα και ένα σορό άλλα καλούδια. Μόνο σουβλιστά αρνιά δεν υπήρχαν, ίσως επειδή το Πάσχα ήταν κοντά. Όλα κύλησαν ομαλά στο περιαστικό δάσος της πόλης και το ραντεβού ανανεώθηκε για του χρόνου.
Τέλος, αξίζει να συγχαρούμε τη διοργάνωση, όλους τους δρομείς και τους συνοδούς τους. Περισσότερα συγχαρητήρια αξίζουν στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμα περισσότερα εύσημα στους εθελοντές, μιας και χωρίς αυτούς κανένας αγώνας δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Το Runvel θα το βρείτε και στο FB.
Καλούς αγώνες και καλά ταξίδια σε όλους!
