Πλήθος επισκεπτών στην πρώτη σπηλιά με το φρουρό να παρακολουθεί κρατώντας το ξύλινο στιλιάρι του
Η δική μας παρέα κατέφθασε με το λεωφορείο που μετέφερε τους επιβάτες του Golden Chariot. Με την άφιξη μας στον εξωτερικό χώρο του μνημείου, σήκωσα το βλέμμα και αντίκρισα ένα υπέροχο θέαμα. Πελώριοι βραχώδεις όγκοι έστεκαν λαξευμένοι με περίτεχνες λεπτομέρειες και πλήθος επισκεπτών σα μυρμήγκια μπαινόβγαιναν από τις τρύπες του. Σαν άλλοι προσκυνητές, ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες ανηφορίζαμε προς τις ιερές σπηλιές του Badami. Οι άνθρωποι της ασφάλειας, ως γνήσιοι Ινδοί και λατρεύοντας να δημιουργούν φασαρία, ήταν με μία σφυρίχτρα στο στόμα. Με την παραμικρή ευκαιρία που τους δινόταν, το τσιριχτό σκούξιμο της σφυρίχτρας αντηχούσε στα αυτιά μας. Άλλες φορές δικαιολογημένα και άλλες απλώς για να δημιουργήσουν θόρυβο, χρησιμοποιούσαν το αγαπημένο τους πλαστικό αξεσουάρ. Ο συνωστισμός πολύς και η λήψη των καλύτερων δυνατών φωτογραφιών αδύνατη.
Από αρχιτεκτονικής πλευράς, το προστατευόμενο από την Unesco μνημείο αποτελεί ένα αριστούργημα λαξευμένο στους έντονους πορφυρούς βράχους. Με τεχνοτροπίες που ξεκινούν από τον 6ο αιώνα μ.Χ, οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού εξειδικευμένοι καλλιτέχνες, δημιούργησαν ένα λατρευτικό χώρο που δύσκολα συναντά κανείς. Με απόλυτη ακρίβεια και δίχως να υπάρχει πιθανότητα ενδεχόμενου λάθους, τούτοι οι γλύπτες κατάφεραν με τα πρωτόγονα μέσα που διέθεταν, να δημιουργούσουν ολόκληρα δωμάτια εντός του βράχου. Στις κολώνες που εντέχνως άφησαν για την υποστήριξη των σπηλαίων, λάξευσαν υπέροχες παραστάσεις από τις ινδουιστικές παραδόσεις και θεότητες. Ο Βίσνου, ο Σίβα και πολλοί άλλοι, μετατρέπουν τις σπηλιές σε ένα εκπληκτικό καμβά παραστάσεων και ιστορίας.
Όπως στα περισσότερα μνημεία της χώρας, έτσι και εδώ, ο περίγυρος είναι γεμάτος μαϊμούδες. Εκμεταλλευόμενες τις ορδές των τουριστών και των λαχταριστών εδεσμάτων που μεταφέρουν μαζί τους, βρήκαν τρόπο να δημιουργήσουν μια ξεχωριστή ληστρική κοινωνία. Αναιδέστατα, κακότροπα, θρασύτατα και πολλά ακόμα επίθετα χαρακτηρίζουν τούτα τα υπερκοινωνικά θηλαστικά. Παρόλα όμως τα αρνητικά τους , δυσκολεύεται κανείς να τα αντιπαθήσει. Εκτός βέβαια αν πέσει ο ίδιος θύμα κλοπής, κάποιου αντικειμένου αξίας.
Λίγα μέτρα από την είσοδο του μνημείου , τίποτα δε θυμίζει τη μεγαλοπρέπεια του. Η μικρή πόλη γύρω από τις σπηλιές του Badami ζει και αναπνέει από το κορυφαίο αυτό αξιοθέατο και δεν είναι τίποτε άλλο από μια τυπική αγροτική περιοχή της νότιας Ινδίας, περιβαλλόμενη από άνυδρες εκτάσεις. Οι κάτοικοι ζουν κάτω από τη σκία των βράχων και αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του τόπου.
Μια τυπική μέρα στο κέντρο της πόλης
Δε χωρά αμφιβολία πως ο αρχαιολογικός χώρος των σπηλαίων του Badami, μου άφησε τις ομορφότερες των εντυπώσεων. Θα προτιμούσα να τον είχα απολαύσει με λιγότερο κόσμο και να είχα περισσότερο χρόνο να το φωτογραφίσω όπως θα ήθελα. Όμως η φήμη του, πλέον το καθιστά ως ένα από τα μνημεία με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στη νότια Ινδία και ως εκ τούτου είναι αρκετά δύσκολο να περιπλανηθεί κανείς μοναχικά. Παρ’όλη όμως την πληθώρα, αν κάποιος βρεθεί στην ευρύτερη περιοχή θα τον συνιστούσα να πάει.
Όταν πλέον ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε από το χώρο, παγιδευτήκαμε στην κίνηση του μικρού αλλά πολυπληθούς Badami, με αποτέλεσμα να ξεφύγουμε χρονικά από την προγραμματισμένη αναχώρηση του τρένου μας. Όμως αν έχει κανείς μαζί του τον ιδιοκτήτη του τρένου, καθώς και όλους τους επιβάτες του, απλώς ο συρμός σε περιμένει και αλλάζεις την ώρα αναχώρησης. Είναι τελικά ωραία να ταξιδεύεις με ένα πολυτελές τρένο αναψυχής.
Η πόλη του Badami όπως φαίνεται από τις σπηλιές
Η τεχνητή λίμνη καθώς και μέρος της πόλης
Οικογενειακή πόζα
Στον παλμό της απαθανάτισης της εικόνας
