Έχοντας πάρει πλέον τον αέρα των ημερήσιων εκδρομών, πραγματοποίησα την τρίτη κατά σειρά εξόρμηση μου στην επαρχία της Γεωργίας. Έπειτα από τις εκδρομές στο Kazbegi και την οινοπαραγωγική περιοχή του Kakheti, η συγκεκριμένη ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στην περιοχή Καρτλί στα νοτιοανατολικά της χώρας. Mε αφετηρία την Τιφλίδα θα ξεχυνόμουν για άλλη μία φορά. Μίας και το συγκεκριμένο Σάββατο η πόλη γιόρταζε το Τbilisoba της, δεν ήταν και πολύ δημοφιλές να πραγματοποιηθούν οι ημερήσιες εκδρομές και για αυτό το λόγο τα γραφεία τουρισμού υπολειτουργούσαν. Μετά βίας συμπληρώθηκε ένα εξαθέσιο βαν με ισάριθμους επιβάτες για τη συγκεκριμένη εξόρμηση.
Ξεκινήσαμε λοιπόν μια ηλιόλουστη ημέρα για μία από τις αρχαιότερες πόλεις της χώρας, τη Mtksheta. Απέχει μόλις 20 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα και βρίσκεται τοποθετημένη στη συμβολή των ποταμών Mtkvari (Κύρου ελληνιστί) και Αράγκβι. Το σημείο που βρίσκεται η πόλη, αποτελεί ένα από τα πιο στρατηγικά σημεία της χώρας και κατέχει εξέχουσα θέση στη συνείδηση των γεωργιανών, μιας και θεωρείται η γενέτειρα του Χριστιανισμού στη χώρα. Το κέντρο της είναι όμορφο και γραφικό και πλήθος επισκεπτών συρρέουν στην πόλη κυρίως θα θρησκευτικούς λόγους. Στον Καθεδρικό ναό της Mtsheta με το όνομα Σβετιτσχοβέλι, κατά παράδοση θάβονται τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της χώρας. Πρόκειται για ένα επιβλητικό ναό του 11ου αιώνα που έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της χώρας. Σε δύσκολες εποχές πολιορκιών και κακουχιών , ο ναός με τη φρουριακή δόμηση αποτέλεσε καταφύγιο για τους πολιορκημένους. Εντός του ναού ανάμεσα στα ταφικά μνημεία των βασιλέων συναντά κανείς και μια κρήνη βαπτίσεως που χρονολογείται στον 4ο αιώνα μ.Χ. Από το 2014 η πόλη λόγω της Χριστιανικής της παράδοσης θεωρείται Ιερή.
Τεχνολογία και ιεροσύνη
Ο Καθεδρικός ναός Σβετιτσχοβέλι
Είναι πράγματι γεγονός πως όπου υπάρχει ένα μνημείο που προσελκύει κόσμο, αυτομάτως γύρω του στήνεται μια ολόκληρη αγορά. Έτσι και πέριξ του ναού, εκτός των τειχών, υπάρχει μια όμορφη αγορά με αναμνηστικά και βρώσιμα είδη , με τους ντόπιους πωλητές να περιμένουν καρτερικά τους τουρίστες. Ο υπογράφων τίμησε ένα φρεσκοστυμμένο χυμό ρόδι, μιας και ήταν η εποχή του.
Η όμορφη αγορά έξω από το ναό
Πίνοντας το βαθυκόκκινο ρόφημά μου και ρίχνοντας κλεφτές ματιές γύρω μου, αντίκρισα μια όμορφη εκκλησία στην κορυφή ενός λόφου σε μικρή απόσταση από την πόλη. Εκείνος έμελλε να ήταν ο επόμενος προορισμός μας. Το μαγευτικό Jvari.
Το Jvari όπως φαίνεται από το προαύλιο του ναού
Είναι αλήθεια πως το συγκεκριμένο ναό τον παρατήρησα και από το παράθυρο του λεωφορείο που με οδήγησε την πρώτη ημέρα στην Τιφλίδα. Βρίσκεται πολύ κοντά στον κεντρικό οδικό άξονα και μοιάζει να επιβλέπει τη συμβολή των ποταμών, την Μτσχέτα, καθώς και όλα τα σταυροδρόμια της ευρύτερης περιοχής. Κτισμένο από τον 6ο αιώνα μ.Χ στα μάτια του επισκέπτη μοιάζει περισσότερο με φρούριο, παρόλο που η όψη του παραπέμπει σε μια ανατολική ορθόδοξη εκκλησία. Θρύλοι και παραδόσεις συνοδεύουν τον όμορφο ναό. Όπως μας είπε η ξεναγός μας, κατά τη διάρκεια μιας πολύμηνης πολιορκίας του, οι ταμπουρωμένοι κάτοικοι έμοιαζαν να έχουν όλες τις ανέσεις αν και ήταν αποκλεισμένοι από κάθε πλευρά. Δίχως να μπορούν να το εξηγήσουν, οι πολιορκητές συνέχισαν τον αγώνας τους ελπίζοντας στην εξάντληση των πολιορκημένων. Ήταν όμως τόσο καλά οργανωμένοι , που είχαν μέχρι και ζωντανά ψάρια από το ποτάμι, άφθονο πόσιμο νερό και τροφές. Σε μία από τις επιθέσεις που δέχθηκαν και προκειμένου να γελοιοποιήσουν τους επιτιθέμενους τους, πετούσαν ζωντανά ψάρια για να δείξουν ότι όσο και να προσπαθούν, έχουν αφθονία σε τροφή. Κάπου εκεί λύγισαν και καταντροπιασμένοι εγκατέλειψαν την προσπάθεια εκπόρθησης του ναού. Από την άλλη πλευρά εμείς ως ταπεινοί επισκέπτες- προσκυνητές επισκεφτείτε τούτη την ιστορική εκκλησία και απολαύσαμε το εσωτερικό της καθώς και την υπέροχη θέα προς τη Mtsheta. Από εκεί ψηλά αντιλαμβάνεται κανείς το πόσο κομβικό σημείο είναι η πόλη και κατά πόσο ελέγχει κανείς την περιοχή από την κορυφή του λόφου.
Μεσημεριανή σιέστα στον πάγκο με τα κεριά
Η θέα της Mtsheta από το Jvari
Ο καιρός μας έκανε το κέφι και η μέρα στο σύνολο της ήταν ηλιόλουστη και ευχάριστη. Επόμενος σταθμός μας ήταν το ιστορικό Gori. Μία πόλη γενικά αδιάφορη, η οποία έχει μείνει στην ιστορία ως η γενέτειρα του Στάλιν. Μια πεδινή πόλη 50.000 κατοίκων στα κεντρικά της χώρας που αποτελεί κομβικό σημείο μεταφορών και συγκοινωνιών. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει ανδριάντας του Ιωσήφ, ένα μουσείο αφιερωμένο σε αυτόν, καθώς και το σπίτι που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Μεταφέρθηκε ανέπαφο και στην αρχική του κατάσταση στη μέση ενός πάρκου και εκτίθεται στο κοινό.
To σπίτι που μεγάλωσε ο Στάλιν
Αποχαιρετώντας προσωρινός την πόλη, οδεύαμε πλάι του ποταμού Mtkvari για ένα ξεχωριστό μνημείο της χώρας. Για τα επόμενα 10 χιλιόμετρα θα περνούσαμε μέσα από μικρά αγροτικά χωριά και θα μυρίζαμε τις οσμές του τρύγου που αναδυόταν σχεδόν από κάθε αυλή, όπου είχε στηθεί και από ένα πρόχειρο οινοποιείο. Οι ντόπιοι λατρεύουν το κρασί και όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, οι ιστορικοί έχουν αποδείξει ότι οι πρώτοι αμπελώνες προέρχονται από τις περιοχές του νότιου Καυκάσου. Η οινική παράδοση είναι μέσα στο πετσί των γεωργιανών και η πλειοψηφία των οικογενειών της επαρχίας, παράγουν το δικό τους οίνο. Κάπου εκεί λίγο πριν τον προορισμό μας, κάναμε μία στάση για το γεύμα μας και απολαύσαμε ντόπιες λιχουδιές.
Τυπικό γεωργιανό γεύμα
Με το στομάχι μας γεμάτο και με τη γεύση του κρασί στο στόμα βρεθήκαμε εν τέλει στο Uplistsikhe. Σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαμε να πούμε πως σημαίνει το “Φρούριο του Κυρίου” και αποτελεί ένα σύμπλεγμα σπηλαίων, ναών και οχυρωματικών έργων, λαξευμένα σε ένα γρανιτένιο βράχο. Απέχει περίπου δέκα χιλιόμετρα από τη γενέτειρα του γεωργιανού δικτάτορα και στέκει επιβλητικό πάνω από την κοίτη του ποταμού Mtkvari. Υπήρξε τόπος λατρείας και κατοικίας από την εποχή του χαλκού και έχει δεχτεί επιρροές από κάθε πολιτισμό που εισέβαλε στην χώρα. Μάλιστα ο συγκεκριμένος πέτρινος λόφος θεωρείται η παλαιότερη κατοικημένη αστική περιοχή της Γεωργίας. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ , όταν και εγκαταστάθηκε στη χώρα ο Χριστιανισμός , θεωρείται ιερός τόπος για τους πιστούς.
Η ολιγομελής ομάδα που απαρτιζόταν από ένα ζευγάρι Ρώσων, δύο Ιταλούς και τον υπογράφων έφτασε στην πύλη του χώρου , όπου και προμηθευτήκαμε τα εισιτήρια εισόδου. Στο σημείο εκείνο υπάρχει και η επιλογή να διαλέξει κανείς έναν ντόπιο ξεναγό με μια επιπλέον χαμηλή χρέωση. Όλοι οι διαπιστευμένοι υπάλληλοι έστεκαν στον προαύλιο χώρο και τηρώντας τη σειρά τους αναλάμβαναν και από μία ομάδα επισκεπτών. Μια νεαρή κοπέλα από το Gori που μιλούσε άπταιστα Ρωσικά και αγγλικά, ήταν η δική μας τυχαία επιλογή. Μαζί της περπατήσαμε στους χώρους, μάθαμε την ιστορία του τόπου και απολαύσαμε τη θέα από τα υψηλότερα σημεία. Εντύπωση μου προκάλεσε πως στο εσωτερικό της εκκλησίας του 9ου αιώνα υπήρχαν μεταξύ άλλων, αγιογραφίες με τα ονόματα των αγίων γραμμένα στα ελληνικά.
Στην ευρύτερη περιοχή καθώς και στις εσοχές των βράχων βρίσκουν τον ιδανικό τόπο για την κατοικία τους τα συμπαθητικά ερπετά Caucasus Agama που απαντώνται σε μεγάλους αριθμούς και ενίοτε λιάζονται σε κάποια πλαγιά του Uplistsikhe. O αρχαιολογικός αυτός χώρος με το δύσκολο όνομα αποτελεί επίσης ένα δημοφιλή προορισμό για φωτογραφίσεις γάμων στα νεόνυμφα ζευγάρια. Το ιδιόμορφο τοπίο με την έντονη χριστιανική παράδοση, καθώς και οι εξαιρετικές αντανακλάσεις του ράθυμου Κύρου ποταμού, δημιουργούν ένα όμορφο σκηνικό για τις φωτογραφίες των ζευγαριών.
Όταν η ξενάγηση τελείωσε και επιβιβαστήκαμε στο όχημα για τη συνέχιση της ημέρας μας, πήραμε μαζί μας και την ξεναγό για να την αφήσουμε στο Gori όπου και διέμενε. Μια πληροφορία που δεν ενδιαφέρει κανέναν αλλά το ανέφερα διότι στη Γεωργία ένιωσα μια οικειότητα και μια άνεση που μου θύμισε τουριστική ανάπτυξη περασμένων δεκαετιών, δίχως πολλές υποδομές και χωρίς πολλά στερεότυπα και τυπικότητες. Η αυθόρμητη αντίδραση του κοριτσιού που ζήτησε αν μπορούμε να την επιστρέψουμε στο σπίτι της, μου έδωσε την εντύπωση πως δεν υπάρχει ένα αυστηρά επαγγελματικό ύφος απέναντι σε απρόσωπους επισκέπτες. Πολύ καλά έπραξε και διευκολύνθηκε από μια μετακίνηση.
Η τρίτη κατά σειρά ημερήσια εξόρμηση που έκανε μου άρεσε αρκετά και αυτό διότι έμεινα ικανοποιημένος από τα μνημεία και από τη φιλικότητα του ολιγάριθμου γκρούπ. Ο οδηγός μετά βίας άρθρωνε λέξη και προς το τέλος της εκδρομής ακούστηκε κάπου η φωνή του. Ήταν ένας τυπικός βαρύς και συνάμα καλοκάγαθος γεωργιανός. Ένας απλός οδηγός της Τιφλίδας που κλήθηκε να κάνει ένα εξτρά μεροκάματο , ένα Σάββατο που η πόλη ζούσε το δικό της πάρτυ.
Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενους επιλόγους, την Γεωργία θα την συνέστινα ως προορισμό σε όλους τους ταξιδιώτες. Ένας τόπος γεμάτος ιστορία, άγρια φύση, χαμηλή εγκληματικότητα, καλό φαγητό και πολλά άλλα που αναζητά ο κάθε ταξιδιώτης. Όσο για τη συγκεκριμένη ημερήσια εκδρομή που κόστισε περίπου 12 ευρώ, θεωρώ πως αξίζει να την κάνει κάποιος έχοντας ως αφετηρία την πρωτεύουσα.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
