Στις νοτιοανατολικές εσχατιές της Ευρώπης βρίσκεται ένας ορεινός όγκος, του οποίου η τραχιά όψη αντικατοπτρίζει και τη δύναμη του. Ο Καύκασος που οι ψηλότερες κορυφές του ξεπερνούν τα 5000 μέτρα, αποτέλεσε ένα φυσικό σύνορο που χώριζε περιοχές και διαμόρφωνε πολιτισμούς από τα προϊστορικά χρόνια. Από τη Μαύρη θάλασσα μέχρι την Κασπία και από τις στέπες της Ρωσίας μέχρι τη Μεσοποταμία, όλη η τεράστια αυτή περιοχή επηρεάζεται από τις ορέξεις του μεγαλοπρεπούς ορεινού όγκου. Στις νότιες παρυφές του, εδώ και χιλιετίες έχει στεριώσει ένας πολιτισμός που οι κλιματολογικές συνθήκες και τα ιστορικά γεγονότα, τον έπλασαν με ανθεκτικότητα και σκληράδα. Η Γεωργία με τους αρχέγονους αμπελώνες και με τους μυθικούς βασιλείς, γεύεται το βορινό αεράκι από τις χιονισμένες κορυφές του Καυκάσου, δίνοντας ζωή στις γόνιμες πεδιάδες της. Στο ανατολικό τμήμα της χώρας, στις όχθες του ποταμού Κύρου ή Μτκβάρι, στέκει μια πόλη που κατοικήθηκε για πρώτη φορά τον 5ο αιώνα μ.Χ .
Η Τιφλίδα του ενός εκατομμυρίου κατοίκων, χωρίζεται στο παλιό και στο νέο τμήμα της και αναμφίβολα το πρώτο αποτελεί την πιο κομψή περιοχή της πρωτεύουσας. Η Παλιά Πόλη, αποτελεί έναν όμορφο συνοικισμό με πλακόστρωτα στενά, παραδοσιακά χαμηλά κτίσματα και όμορφα εμπορικά καταστήματα. Είναι μια περιοχή που συνεχώς αναπλάθεται, κρατώντας παράλληλα τον παραδοσιακό γεωργιανό χαρακτήρα της. Στα περισσότερα σοκάκια της περιοχής νιώθει κανείς πως κάνει ένα ταξίδι στο παρελθόν.
To παλιό τμήμα της πόλης μοιάζει να επιβλέπεται από το φρούριο Ναρικάλα που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου, που δεσπόζει πάνω από την πόλη. Κτισμένο από τους Πέρσες τον 4ο αιώνα μ.Χ , το φρούριο που έπαιζε το ρόλο της ακρόπολης, μετονομάστηκε σε Narin Qala (μικρό φρούριο) από τους Μογγόλους τον 11ο αιώνα. Έκτοτε η διαχείριση του έχει περάσει από διάφορα χέρια και το 1827, μέρος του καταστράφηκε από σεισμό. Παρόλα αυτά ακόμα και στις ημέρες μας διατηρείται σε καλή κατάσταση και αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα της πόλης.
Η θέα του φρουρίου από την πλατεία Μεϊντάν
Στις οχυρωματικές γραμμές του φρουρίου μπορεί να φτάσει κανείς είτε πεζοπορώντας, είτε με το όμορφο τελεφερίκ που κάνει τη διαδρομή από τις όχθες του Κύρου μέχρι την πύλη του Ναρικάλα. Με ένα χαμηλό αντίτιμο εκτελούνται ολημερίς δρομολόγια για το συγκεκριμένο προορισμό. Αναμφίβολα η σύντομη αυτή βόλτα θεωρείται ένα από τα ομορφότερα πράγματα που έχει να κάνει ο επισκέπτης στην πόλη. Από το κλειστό θάλαμο του τελεφερίκ ο επιβάτης απολαμβάνει μια πανοραμική θέα της Τιφλίδας έχοντας μια ιδιαίτερη οπτική γωνία. Όπως κάθε σημείο του πλανήτη που προσελκύει τουρίστες, έτσι και πέριξ του κάστρου έχει στηθεί ένα άτυπο πανηγυράκι. Κάθε λογής μικροπωλητές και ψυχαγωγοί, βρίσκονται εκεί προς την αναζήτηση του μεροκάματου. Μουσικοί, μικροπωλητές και διάφοροι άλλοι που δυστυχώς εκμεταλλεύονται ζώα για μια φωτογράφιση επ’ αμοιβή. Από παγόνια με ψεύτικη πρόσθετη ουρά ,μέχρι παπαγάλους και μαϊμούδες, ο κάθε κάτοχος του ταλαιπωρημένου ζώου αναζητά τον οβολό των επισκεπτών.
Παίζοντας παραδοσιακή μουσική
Η θέα από το τελεφερίκ
Προσπερνώντας τα ζωντανά και τους κατόχους τους και ατενίζοντας τον ορίζοντα, παρατηρεί κανείς πως έχει μία από τις καλύτερες θέες. Το ποτάμι χωρίζει το παλιό της τμήμα από το νέο, με διάφορες μοντέρνες κατασκευές προσπαθούν να δώσουν το στίγμα της ανανέωσης και της μετάβασης της πόλης στη σύγχρονη εποχή. Τρανό παράδειγμα η γέφυρα της Ειρήνης. Μια πεζογέφυρα φτιαγμένη από γυαλί και μέταλλο που ενώνει της όχθες του ποταμού Kura. Το μήκος της αγγίζει τα 150 μέτρα και μετά το σούρουπο φωτίζεται σε διάφορους χρωματισμούς από τα led φώτα που διαθέτει.
Είναι γνωστό από την αρχαιότητα πως η Τιφλίδα φημίζεται για τις θειούχες ιαματικές πηγές της. Από εκείνα τα χρόνια μέχρι τις ημέρες μας, η πρωτεύουσα της Γεωργίας αποτελεί δημοφιλή προορισμό για θεραπευτικούς σκοπούς. Ακόμα και το όνομα της πόλης, Tbilisi, σημαίνει ζεστό μέρος, λόγω των πηγών. Έτσι λοιπόν στην πόλη υπάρχουν πολλοί χώροι, πολυτελείς και μη, που παρέχουν ιαματικές υπηρεσίες όπως λουτρά, μασάζ και λοιπές θεραπείες. Η περιοχή που φημίζεται για τα θειούχα λουτρά της είναι η Abanotubani στην παλιά πόλη. Μια όμορφη παραδοσιακή περιοχή που θυμίζει μικρή χαράδρα, στους πρόποδες του φρουρίου Ναρικάλα. Στην περιοχή ο επισκέπτης μπορεί να διαλέξει μέσα από μια πληθώρα διαφορετικών επιχειρήσεων του είδους. Τα παραδοσιακά λουτρά έχουν προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες και οι τιμές διαφέρουν ανάλογα με τις υπηρεσίες, απευθυνόμενες για κάθε πορτοφόλι. Ομολογώ πως αν και απολαμβάνω τέτοιου είδους χαλαρωτικές συνήθειες, δεν μπήκα στον πειρασμό να πάρω μια γεωργιανή ιαματική γεύση. Ίσως το πρόγραμμα μου ήταν διαφορετικό, ίσως δεν υπήρχε διάθεση. Άγνωστο. Προτίμησα τις βόλτες στη γύρω περιοχή και ακολουθώντας το μικρό ποτάμι που τη διασχίζει, βρέθηκα μπροστά σε ένα μικρό καταρράκτη. Δύσκολα βρίσκει κανείς ένα τέτοιο θέαμα στην καρδιά μιας πρωτεύουσας.
Ο καταρράκτης της Τιφλίδας
Η περιοχή των λουτρών
Η περιοχή των λουτρών από ψηλά
Μια μικρή χαράδρα κάτω ακριβώς από το φρούριο της πόλης, θυμίζει στον επισκέπτη πως βρίσκεται σε κάποια εξοχή. Κατά μήκος της μικρής διαδρομής για τον καταρράκτη, βρίσκει κανείς κομψά εστιατόρια και μικρές ξύλινες γέφυρες. Τα μεταλλικά κάγκελα των οποίων, αποτελούν το ιδανικό σημείο ώστε τα ερωτευμένα ζευγαράκια να τοποθετούν σε αυτά λουκέτα, για να σφραγίζουν τον έρωτά τους.
Άπειρα λουκέτα. Άπειροι έρωτες
Τα πλακόστρωτα σοκάκια της περιοχής κρύβουν γενικά όμορφες εκπλήξεις. Η κλίση τους πολλές φορές είναι απότομη και δυσκολεύει στις βόλτες, παρόλα αυτά αξίζει να δει κανείς πως έμοιαζε η ζωή στην πόλη κατά το παρελθόν, μιας και ελάχιστα έχουν αλλάξει. Στις ημέρες συναντά κανείς ολοένα και περισσότερα συνεργία ανακατασκευών και ανακαινίσεων στα λίθινα στενά και πρόβλεψη μου είναι πως η συνοικία θα αλλάξει σύντομα. Η ελπίδα μου είναι η πως θα αλλάξει προς το καλό μιας και από ότι φαίνεται διατηρούν το παραδοσιακό χαρακτήρα στις εργασίες τους. Ο τουρισμός ολοένα και αυξάνεται και σε λίγα χρόνια θα απομείνουν ελάχιστες κατοικίες στο παλιό τμήμα της πόλης, μιας και τα περισσότερα οίκημα θα στεγάζουν τουρίστες ή καταστήματα εστίασης.
Ένα γεύμα στα σοκάκια της πόλης
Περιπλανώμενος κανείς στην όμορφη αυτή περιοχή θα ήταν καλό να αναζητήσει τοπικά εστιατόρια για να γευτεί το ντόπιο φαγητό συνοδευόμενο από ένα καλό κρασί. Έχω αναφέρει και στο παρελθόν πως στη Γεωργία γνωρίζουν από καλό φαγητό και ο συνδυασμός τιμής-ποιότητας είναι πολύ καλός. Υπάρχουν από μικρά ταπεινά μαγειρεία μέχρι και πολυτελή εστιατόρια. Γενικώς η Γεωργία είναι ένας value for money προορισμός , αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τουριστικούς όρους.
Είναι πράγματι γεγονός πως στα ταξίδια μου αρέσκομαι να παρατηρώ τις συνήθειες των ντόπιων και έπειτα να τις αναλύω στις σκέψεις μου, συνήθως μέσα από μια θέση λεωφορείου. Με βοηθά να ξεχνιέμαι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού ενώ παράλληλα λειτουργώ σα σφουγγάρι παιδεύοντας το μυαλό μου. Αυτές μπορεί να είναι κάποιες κινήσεις που μου προκαλούν ενδιαφέρον, γαστρονομικές προτιμήσεις, η βλάστηση, η αρχιτεκτονική ή οτιδήποτε άλλο μου τραβά την προσοχή. Στις γενικές παρατηρήσεις που συγκέντρωσα από τη Γεωργία είναι πως υπάρχουν πολλές γόνιμες αλλά ακαλλιέργητες εκτάσεις, τα δέντρα που αποτελούν πλειοψηφία στις αυλές είναι οι ροδιές, κυδωνιές, συκιές, μηλιές αχλαδιές και καρυδιές, είναι πιστοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι, είναι γενικά επιπόλαιοι οδηγοί και μεγάλος μέρος του λαού είναι ευτραφείς, καπνίζουν πολύ ακόμη και στα βενζινάδικα, υπάρχουν αρκετά αδέσποτα σκυλιά, οι χειραψίες μεταξύ φίλων συνοδεύονται με φιλί, υπάρχουν πολλά μικρομάγαζα τύπου πρόχειρου συνεργείου αυτοκινήτων στις περισσότερες αυλές σπιτιών της επαρχίας, ξύνουν ΚΑΙ αυτοί το αυτί τους με το κλειδί του αυτοκινήτου και είναι περήφανοι για την ιστορία τους.
Παραπάνω ανέφερα με δόσεις αστεϊσμού κάποιες γενικές εικόνες που με συντρόφευαν στο ταξίδι. Δεν αποτελούν επίσημες καταγραφές παρά μόνο υποκειμενικές ματιές ενός ταξιδιώτη που συμπάθησε πολύ τον τόπο. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενους επιλόγους, την Γεωργία θα την συνέστινα ως προορισμό σε όλους τους πιθανούς επισκέπτες. Η χώρα που οφείλει το όνομα της στην ελληνική λέξη Γεωργία, λόγω των γονίμων εδαφών της που ήταν γνωστά από την αρχαιότητα, είναι ένας τόπος γεμάτος ιστορία, άγρια φύση, χαμηλή εγκληματικότητα, καλό φαγητό και πολλά άλλα που αναζητά ο κάθε ταξιδιώτης. Την Παλιά Πόλη ειδικά θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όποιον επισκεφτεί την Τιφλίδα, με το ντόπιο κρασί στα πλακόστρωτα στενά να έχει μια πιο μεστή και αρχέγονη γεύση. Μία συνοικία όμορφη όπου οι περίπατοι στα στενά της είναι γενικά ευχάριστες. Γνώμη μου είναι πως αρκεί μια ημέρα για να την εξερευνήσει κανείς και τις λοιπές ημέρες που θα έχει στη διάθεση του καλύτερα να τις ξοδέψει στις όμορφες εξοχές της χώρας. Το νέο τμήμα από την άλλη έχει ελάχιστα όμορφα σημεία να δει κανείς.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
