Ως γνωστόν η Χαλκιδική είναι ένας από τους ομορφότερους νομούς της Ελλάδος, με τις παραλίες της να μη χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις . “Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει” λένε άλλωστε πολλοί βορειοελλαδίτες. Αυτό όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό στο ευρύ κοινό είναι ότι η χερσόνησος της Χαλκιδικής είναι μια κατάφυτη γωνιά της χώρας μας, με γραφικούς ορεινούς οικισμούς και παρθένα ομορφιά. Ένας τόπος που η παράδοση συναντά τα βήματα του Αριστοτέλη και το χρυσοφόρο υπέδαφος της αποτελεί αντικείμενο διαμάχης για πολλά χρόνια.
Αγναντεύοντας το Στρατονικό όρος(ή Σουγλιάνι) από τις ακτές του Στρυμονικού κόλπου, θέλησα να μεταβώ στην άλλη πλευρά του γνώριμου μου βουνού, ώστε να απολαύσω ένα ξεχωριστό θέαμα μέσα στην παρθένα φύση. Στόχος της ημέρας ήταν μια μικρή εξερεύνηση στου καταρράκτες της Βαρβάρας, που πήραν το όνομα τους από το ομώνυμο χωριό της ορεινής Χαλκιδικής.
Ξεκίνησα λοιπόν οδικώς από τα Νέα Βρασνά, ακολουθώντας τη παραθαλάσσια διαδρομή για την Ολυμπιάδα. Από τη διασταύρωση Ολυμπιάδας λίγο έξω από τον οικισμό, άρχισα να ανηφορίζω για μερικά χιλιόμετρα ακολουθώντας τη σήμανση για Βαρβάρα-Αρναία. Περίπου 10 χλμ αργότερα, μια ξύλινη δίγλωσση επιγραφή με ενημέρωνε ότι θα στρίψω δεξιά. “Waterfalls 3,5 KM” έγραφε και αμέσως ξεκινούσε ένας κατηφορικός χωματόδρομος που θα με οδηγούσε σε ένα από τα πιο κρυφά μέρη της ορεινής Χαλκιδικής. Η διαδρομή κατάφυτη και ο δρόμος σε αρκετά καλή κατάσταση για κάθε όχημα. Σαφώς θα ήταν ιδανικό να υπήρχε ένα τετρακίνητο, αλλά και το 20ετίας ΙΧ μου αντεπεξήλθε με περίσσεια άνεση.
Όταν λοιπόν ο δρόμος τελειώνει, ένα ξύλινο κιόσκι και μια ενημερωτική πινακίδα του Δήμου, μαρτυρούν την ύπαρξη των καταρρακτών. Οι καταρράκτες της Βαρβάρας είναι δύο στον αριθμό και ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλο σε γοητεία. Βρίσκονται στο δάσος της Κηπουρίστρας στην ευρύτερη περιοχή του Χολομώντα και το νερό τους τροφοδοτεί το Μαυρόλακα που εκβάλει στην Ολυμπιάδα.
Για τον Καταρράκτη 1, όπως ονομάζεται, θα ακολουθήσετε τη επιγραφή που θα σας οδηγήσει σε ένα καθαρό μονοπάτι που εναλλάσσεται με μερικά ξύλινα γεφυράκια. Η απόσταση από την αφετηρία είναι 300 μέτρα και η θέα σε αποζημιώνει. Στο τέλος της ήπιας διαδρομής ο περιπατητής βρίσκεται στη βάση του, θαυμάζοντας τον από την κάτω πλευρά του.
Για τον Καταρράκτη 2, θα ακολουθήσετε τη δεξιά διαδρομή όπως αναγράφει η πινακίδα του δασαρχείου και σε 150 μέτρα θα βρεθείτε στο σημείο όπου το νερό ξεκινά την πτώση του. Αν θελήσετε να απολαύσετε και το θέαμα από την πτώση του νερού, θα πρέπει να περάσετε από την άλλη όχθη του χειμάρρου και να κατεβείτε με προσοχή τη μικρή αλλά απότομη πλαγιά. Εδώ υπάρχει το πιο επικίνδυνο τμήμα της διαδρομής και καλό είναι να αποφευχθεί από παιδιά και ηλικιωμένους.
Ο ήχος του νερού σε ταξιδεύει. Τα καβουράκια ψάχνουν κάπου να κρυφτούν και συ νιώθεις χαμένος μέσα στην άγρια ορεινή φύση. Μια βόλτα σε τούτη τη γωνιά της Μακεδονικής γης, μόνο ευφορία μπορεί να προσφέρει. Ένα αρχέγονο δάσος από οξιές, ιταμούς, καστανιές, βελανιδιές και αμέτρητων άλλων αιωνόβιων δέντρων που δυστυχώς απειλείται. Πρόκειται για έναν παράδεισο της ορεινής Χαλκιδικής που γίνεται ολοένα και γνωστότερος, διατηρώντας παράλληλα την ανέγγιχτη όψη του.
Αν αναζητάτε καταλύματα ρίξτε μια ματιά στη Booking.
Ακολουθεί και ένα μικρό βίντεο της περιοχής από το κανάλι μου στο Youtube.
Για εγγραφή στο κανάλι του Runvel πατήστε ΕΔΩ.