Καθώς το τελευταίο διάστημα δεν ταξιδεύω ιδιαίτερα, αναπολώ παλαιότερα ταξίδια μου μέσω φωτογραφιών. Παρατηρώντας τις εικόνες μου από την Μπανγκόκ θυμήθηκα πως η συγκεκριμένη πόλη μου άφησε μια γλυκανάλατη γεύση. Όχι πως είχα υψηλές προσδοκίες, ούτε πέρασα άσχημα, αλλά δεν είναι από τους προορισμούς που επισκέφτηκα και τους θυμάμαι με νοσταλγία.
Στην Ταϊλάνδη είχα φτάσει κάπως εκτός προγράμματος διότι δεν ήταν ο βασικός προορισμός του ταξιδιού μου στη νοτιοανατολική Ασία. Είχα περάσει ημέρες στη Μαλαισία , Σιγκαπούρη και Καμπότζη, απλώς επέλεξα οι τελευταίες ημέρες του ταξιδιού μου, καθώς και η πτήση της επιστροφής να γινόταν από Μπανγκόκ. Έτσι λοιπόν οι τελευταίες ημέρες του οδοιπορικού μου ήταν οι πιο νωχελικές και περιορίστηκα στα ανατολικά της χώρας και συγκεκριμένα στην άκρως τουριστική και σχετικά αδιάφορη Πατάγια, με σκοπό τις τελευταίες τρεις ημέρες του ταξιδιού να μεταβώ στην πρωτεύουσα και από κει να πετάξω πίσω.
Όταν ήθελα να πάω στην Μπανγκόκ από την Πατάγια, κοίταξα στο χάρτη και υπολόγισα μπακάλικα πως θα φτάσω στο hostel μου. Λες και θα έφτανα σε κάποια μικρή επαρχιακή πόλη. Με το που αφήχθη και περπάτησα λιγάκι, αποφάσισα να συνεχίσω με ένα tuk tuk. Ανεβαίνω λοιπόν στο τρίκυκλο και του εξηγώ που θέλω να φτάσω. Μόλις είδα τον οδηγό να μην έχει ιδέα που βρίσκεται το κατάλυμα μου, τότε κατάλαβα πως βρισκόμουν σε μια πόλη 8.000.000 ψυχών. Η διαδρομή από τον τερματικό σταθμό το λεωφορείων μέχρι το προορισμό μου έμοιαζε τεράστια. Κάποια στιγμή ο οδηγός μου πρότεινε να συνεχίσω με το υπέργειο τρένο, που συνδέει όλη την πόλη, και όταν φτάσω κάπου κεντρικότερα να ρωτήσω κάποιον άλλο οδηγό τρικύκλου για να με πάει στην ακριβής διεύθυνση που ήθελα.
Εν τέλει βρήκα τον κοιτώνα που είχα κλείσει από το διαδίκτυο και ήταν σε ένα εξαιρετικό σημείο στα κεντρικά της πόλη και ταυτόχρονα λιγάκι απόκεντρο, σε ένα ήσυχο δρομάκι. Ο Γάλλος ιδιοκτήτης του ζούσε χρόνια στην Ταϊλανδή και ασχολούταν κυρίες στον κλάδο παραγωγής ενδυμάτων, αλλά όπως μου είπε με τη χαρακτηριστική γαλλική προφορά του ήταν easy boring και έτσι αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί και στον τουρισμό. Μόλις τακτοποιήθηκα και συζήτησα λιγάκι με έναν Ισπανό συγκάτοικο που φορούσε μπλουζάκι της Εθνικής μας, ξεχύθηκα για το τουριστικό κέντρο της πόλης. Η πλειοψηφία των περιηγήσεων μου έγιναν στις περιοχές κοντά στον επιβλητικό ποταμό της πόλης Chao Praya. Σε εκείνα τα σημεία βρίσκονται τα πιο τουριστικά μέρη της πόλης ενώ παράλληλα αποφεύγει κανείς το πολύβουο επιχειρηματικό κέντρο της. Η Μπανγκόκ είναι μια ζωντανή πόλη και το ποτάμι είναι η κύρια αρτηρία της. Είναι το σήμα κατατεθέν της και ορόσημο για να προσανατολίζεται κανείς. Μπορεί να μοιάζει πως χωρίζει την πόλης στα δύο, όμως στην πραγματικότητα την ενώνει απ’ άκρη σ’ άκρη. Χιλιάδες πλωτά μέσα κάθε μεγέθους ενώνουν σημεία της πρωτεύουσας μεταξύ τους, μεταφέροντας ανθρώπους και αγαθά. Προσωπικά επέλεγα να μετακινούμε με πλωτά μέσα και σε κάθε περιήγηση μου, απλώς αποβιβαζόμουν σε μια διαφορετική στάση συνεχίζοντας πεζός τη βόλτα μου, μέχρι να γυρίσω πλάι στην προβλήτα και να μετάβω σε επόμενο λιμανάκι. Έχοντας προμηθευτεί εξ αρχής μια κάρτα επιβίβασης πολλαπλών διαδρομών, θεώρησα πως με αυτό τον τρόπο απολάμβανα τα αξιοθέατα της πόλης από την οπτική του ποταμού, όντας παράλληλα καθήμενος και ξεκούραστος. Τα καφέ νερά του δεν το χρήζουν και το πιο γοητευτικό ποτάμι που θα αντικρίσει κανείς, όμως το μέγεθος και η μεγαλοπρέπεια του είναι αναμφισβήτητα.
Είναι πράγματι γεγονός πως η Μπανγκόκ είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Όπως πολλές πόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου, η συνύπαρξη υπερσύγχρονων ουρανοξυστών και ξύλινων πλωτών καλυβών είναι δεδομένη. Η πόλη συνεχώς αλλάζει και εξελίσσεται διατηρώντας πάντα το θρησκευτικό της χαρακτήρας κάθε πλήθος μνημείων της βουδιστικής παράδοσης βρίσκονται διάσπαρτα στην πρωτεύουσα. Θα σας συμβούλευα αν θέλετε να τα επισκεφτείτε να αναζητήσετε στο διαδίκτυο λεπτομερώς για αυτά, μιας και τα ονόματα τους είναι πολύ δύσκολα και επίσης δε θέλω να γράψω αναλυτικά για αυτά σαν τουριστικός οδηγός.
Σημαντικά μνημεία που βρίσκονται κοντά στον ποταμό και μπορεί να δει κανείς είναι το Μεγάλο Παλάτι, ο ναός του Wat Pho, ο ναός τη «Αυγής» Wat Arun, ο ναός του Σμαραγδένιου Βούδα Wat Phra Kaew και άλλα πολλά. Ο πεζόδρομος της πόλης που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο πλήθος τουριστών είναι o Khao San ό οποίος αναπόφευκτα θα βρεθεί κάποια στιγμή μπροστά σας αν κινείστε στο κέντρο της πόλης. Εκεί οι δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες της πόλης γίνονται ένα με τους ντόπιους επιχειρηματίες και τουρίστες.
Η Μπανγκόκ όπως προανέφερα μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Σαφώς προτείνω σε κάποιον να την επισκεφτεί γιατί από μόνη της η πόλη είναι μία εμπειρία, αλλά δε θα στοιχημάτιζα πως θα έφευγες κανείς ερωτευμένος με αυτήν.
Αν αναζητάτε καταλύματα στην περιοχή ρίξτε μια ματιά στη Booking.
