Στο βορρά των Δωδεκανήσων υπάρχει μια όμορφη συστάδα 30 νησιών, μεγαλύτερη νήσος της οποίας είναι οι Λειψοί, απ’όπου και προέρχεται το όνομα της. Ο μύθος λέει πως η Καλυψώ των ομηρικών επών ζούσε στο νησί με τις δαντελωτές ακτές. Λέγεται, πως ήταν η μυθική Ωγυγία από όπου έκανε και το πέρασμα του ο Οδυσσέας. Ίσως πρόκειται για ένα αποκύημα της φαντασίας, παρόλα αυτά είναι μια ιστορία που γοητεύει τους λάτρεις της μυθολογίας και διαιωνίζεται με χαρά από τους ντόπιους και τους επισκέπτες της.
Τέτοιες ιστορίες καθώς και άλλες με κουρσάρους και πειρατές είναι πάντοτε ευπρόσδεκτες πίνοντας ένα ντόπιο φωκιανό κρασί και έχοντας παρέα ντόπιους. Οι περίπου 800 κάτοικοι των Λειψών βρίσκονται στο μοναδικό οικισμό του νησιού και ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, τον τουρισμό και την αμπελουργία. Το νησί μοιάζει να μην έχει επηρεαστεί από το μαζικό τουρισμό, αποτελώντας έναν ιδανικό προορισμό για όσους αναζητούν ήσυχες διακοπές.
Ήταν ένα πρωινό στο λιμάνι της Πάτμου όταν αντίκρισα διάφορα πλοιάρια που εκτελούσαν δρομολόγια στα κοντινότερα μικρότερα νησιά ή οργάνωναν ημερήσιες εκδρομές στις γύρω νησίδες. Μιας και είχα εξερευνήσει αρκετά το όμορφο νησί της Αποκάλυψης , θεώρησα πως έπρεπε να επισκεφτώ και κάποιο ή κάποια από τα γειτονικά νησιά. Οι μέρες που διέθετα ήταν ελάχιστες οπότε η μοναδική επιλογή μου θα ήταν κάποια ημερήσια εκδρομή. Έτσι λοιπόν ανάμεσα στους τουρίστες, τους κατοίκους και τα καλούδια που θα έφταναν στους Λειψούς, επιβιβάστηκα περίπου στις 9 το πρωί για να γνωρίσω στον περιορισμένο χρόνο μου το νησί του ανατολικού Αιγαίου. Πλέοντας για περίπου μία ώρα στα νερά των Δωδεκανήσων και έπειτα από μια σύντομη στάση στους Αρκιούς, φτάσαμε στο λιμάνι των Λειψών. Ντόπιοι που επέστρεφαν στο νησί και επισκέπτες αναμειχθήκαμε μεταξύ μας ώστε να ξεχυθούμε ο καθένας για το δικό του λόγο στο νησί. Δίχως να έχω όχημα αρκέστηκα στις βόλτες εντός του χωριού και σε ένα σύντομο μπάνιο στη Λιεντού η οποία είναι στην ουσία η παραλία του χωριού.
Οι πολλές όμορφες παραλίες των Λειψών με τα τυρκουάζ νερά, οι χαλαροί ρυθμοί του νησιού και η υπέροχη γαστρονομία προσελκύουν χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότερους επισκέπτες. Το λιμάνι παρότι μικρό, είναι ικανό να φιλοξενήσει ακόμη και τα μεγαλύτερα πλοία της ακτοπλοΐας. Κοντύτερα στον οικισμό, πλήθος καϊκιών και ιστιοφόρων σκαφών βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο στο φυσικό λιμάνι του χωριού.
Λιεντού
Ο καλοκαιρινός μεσημεριανός ήλιος έκαιγε για τα καλά. Στις προβλήτες οι ψαράδες επιδιόρθωναν τα δίχτυα τους και οι περισσότεροι κάτοικοι είτε ήταν στις παραλίες, είτε κρυμμένοι στην εστία τους. Έπειτα από μια σύντομη βόλτα που κάλυπτε σχεδόν το σύνολο του οικισμού, η ακόρεστη δίψα μου για ένα τσιπουράκι στο λιμάνι κυρίευσε το είναι μου. Με φόντο τα χταπόδια να λιάζονται και τις βάρκες να περιμένουν καρτερικά, ένα πιάτο με ντόπια καλούδια και 2-3 ποτήρια καθαρού αποστάγματος ήταν η καλύτερη επιλογή.
Η σύντομη βόλτα μου από την επιβίβαση στο πλοίο στις 09:00 π.μ από την Πάτμο, τελείωσε στις 15:00 μ.μ όταν ξεκίνησε η επιστροφή από τους Λειψούς. Σίγουρα ήταν μια λειψή ημέρα και δεν έχει κανείς της δυνατότητα να εξερευνήσει κανείς το νησί, παρόλα αυτά ήταν μια όμορφη εμπειρία στα βόρεια Δωδεκάνησα. Αν κάποιος διαθέτει περισσότερο χρόνο θα ήταν καλό να επισκεφτεί και τις λοιπές παραλίες του νησιού, την προστάτιδα εκκλησία του νησιού την Παναγία του Χάρου και να γευτεί το ντόπιο κρασί με την ονομασία Φωκιανό συνοδευόμενο από τοπικούς μεζέδες.
Εις το επανιδείν
Aν αναζητάτε κατάλυμα στο νησί ρίξτε μια ματιά στη Booking.
