Μια πόλη των Βαλκανίων τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά μας. Είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας, απέχοντας λιγότερο των τριών ωρών από τα ελληνικά σύνορα.
Αν ανατρέξει κανείς στη μακραίωνη ιστορία της πόλης θα συναντήσει πολέμους, αυτοκρατορίες, επιδρομές και πολλά άλλα. Στις μέρες μας η Σόφια είναι μια μοντέρνα μητρόπολη που διατηρεί το σοβαρό και στιβαρό κομμουνιστικό παρελθόν της. Είναι επίσης το οικονομικό κέντρο της χώρας και μια ζωντανή φοιτητούπολη με σπουδαστές από πολλά μέρη του πλανήτη.
Λένε ότι για να ζήσεις μια πόλη πρέπει να συναναστραφείς με ντόπιους. Η επίσκεψη μου στην πόλη έγινε με έναν Έλληνα φίλο πρώην σπουδαστή της και φιλοξενηθήκαμε στον σπιτονοικοκύρη του τον κύριο Γκοράν. Ένας σοβαρός και μετρημένος σοφός ηλικιωμένος, στο σαλόνι του οποίου δεν έπεφτε καρφίτσα από τα χιλιάδες βιβλία που είχαν κάνει κατάληψη στο μέρος.
Η μέρα μας ξεκινούσε με ένα καφεδάκι (τύπου ελληνικού) από τον φίλο κύριο Γκοράν και έπειτα συνέχεια είχε μια εξόρμηση στο κέντρο. Ο φίλος μου ζώντας στην πόλη τουλάχιστον πέντε χρόνια ήταν και παράλληλα ξεναγός μου. Έτσι δεν είχα καμιά απολύτως ευθύνη και απλώς απολάμβανα ξέγνοιαστος τούτη τη γκρίζα πόλη.
Το να συμβαδίζεις με ένα γνώστη της βουλγαρικής πραγματικότητας, έχει πολλά καλά. Για παράδειγμα, βρίσκαμε κατευθείαν μέρη για καλό φαγητό (η Βουλγαρία δεν φημίζεται για την κουζίνα της), όμορφα καφέ για μια ανάπαυλα, δεν υποκύπταμε αμαχητί στις τιμές που μας πρότειναν οι οδηγοί ταξί και πολλά άλλα . Μέχρι και αγώνα ποδοσφαίρου της τοπικής CSKA Σόφιας παρακολουθήσαμε. Γενικά η πόλη είναι καλά διατηρημένη με άνετους δρόμους και όμορφα κτήρια και ναούς. Οι αντιθέσεις είναι εμφανείς, μιας και ενδέχεται να συναντήσεις κάποιο ιππήλατο κάρο τσιγγάνων, να το προσπέρνα αυτοκίνητο που έχεις δει μονό σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Από πλευράς αρχιτεκτονικής ο Έλληνας επισκέπτης μάλλον δε θα συναντήσει κάτι κοινό με τη χώρα μας. Από πλευράς κατοίκων όμως θα βρει πολλά κοινά. Βασικά οι βούλγαροι λατρεύουν την ελληνική μουσική και μάλιστα ακούνε τα τραγούδια στη γλώσσα μας. Στο συγκλονιστικό club Sin City, το οποίο διέθετε τέσσερα διαφορετικά stage με τέσσερα διαφορετικά είδη μουσικής, το αδιαχώρητο γινόταν στο τμήμα με την ελληνική μουσική. Εκεί άκουσα ζωντανά το ¨βρέχει φωτιά στη στράτα μου¨ , με το εντόπιο κοινό να δημιουργεί ένα μεγάλο πανικό. Άτεχνα ζεϊμπέκικα από μεθυσμένους βούλγαρους, εργαζόμενες κοπέλες με τα φιλοδωρήματα στο κούτελο και άλλες τέτοιες ομορφιές. Αξίζει να αναφέρω ότι η σκηνή με την ελληνική μουσική ήταν ασφυκτικά γεμάτη και ότι για να εισέρθεις στο κατάστημα περνούσες από ανιχνευτή μετάλλων. Μάλιστα οι θηριώδεις υπάλληλοι στην είσοδο σε ρωτούν μήπως κουβαλάς όπλο!!! (Εκείνη τη μέρα είπα να το αφήσω σπίτι διότι τελείωναν οι σφαίρες).
Φυσικά είναι δικαιολογημένη η αντίδραση των εργαζομένων μιας και την πόλη ελέγχουν κυκλώματα μαφίας και η διαφθορά βρίσκεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Η Σόφια είναι πάντως μια ασφαλής πόλη (Εντάξει δεν είναι και Βιέννη, αλλά δεν υπάρχει λόγος να αισθάνεται ο επισκέπτης ανασφαλής). Παλαιότερα ήταν συνήθεις οι κλοπές και οι απαγωγές αυτοκινήτων, τώρα τα πράγματα ηρέμησαν κατά ένα μεγάλο βαθμό.
Σε πολλά κεντρικά σημεία της πόλης τα τελευταία χρόνια είναι μόδα οι καφετερίες ελληνικού τύπου. Μοδάτοι νέοι και νέες απολαμβάνουν με ύφος το φραπέ τους. Η προφητεία μου λέει ότι σε λίγο καιρό θα διπλοπαρκάρουν μπροστά στην καφετέρια έχοντας μούσι και πολλά τατουάζ.
Η πόλη είναι αρκετά όμορφη και αξίζει να αφιερώσουμε ένα τριήμερο μας για να την επισκεφτούμε. Είναι ένας εύκολος και οικονομικός προορισμός. Οι τιμές σε γενικές γραμμές είναι φθηνότερες από τη χώρα μας και όσο πηγαίνεις προς την επαρχία της Βουλγαρίας, είναι ακόμη πιο φθηνές.
Υ.Γ Οι φωτογραφίες είναι ότι μου απέμεινε, οι υπόλοιπες είναι κάπου χαμένες στα κιτάπια μου.
Το Runvel μπορείτε να το βρείτε και στο Facebook.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
