Λένε πως υπάρχουν δύο ειδών ταξιδιώτες. Αυτοί που έχουν επισκεφτεί την Ινδία και αυτοί που δεν το έχουν πράξει ακόμα. Το γεγονός και μόνο που ένα κράτος θεωρείται από μόνο του ως υποήπειρος, το καθιστά ως ένα από τα πλέον ποικιλόμορφα του πλανήτη και σίγουρα ένα από τα πιο ιδιαίτερα. Με έκταση που ξεπερνά τα 3.000.000 τ.χλμ και με πληθυσμό πλέον των 1,2 δισεκατομμυρίων ψυχών, η Ινδία των 28 ομόσπονδων κρατιδίων, κρύβει πάμπολλα μυστικά τα οποία, μια ζωή δεν αρκεί για να ανακαλύψεις.
Γεμάτος ενοχές ομολογώ πως δεν είχα επισκεφτεί τη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη και δεν ήταν στα άμεσα σχέδια μου. Μία διαδικτυακή πρόσκληση-κάλεσμα για ταξιδιωτικούς bloggers από όλο τον πλανήτη, άλλαξε τα σχέδια μου. Ήταν μέσα του φθινοπώρου, όταν το Kerala Tourism κήρυξε την έναρξη της υποβολής αιτήσεων για το KeralaBlogExpress Session4. Για 4η συνεχόμενη χρονιά, 30 bloggers από τα πέρατα της γης θα περνούσαν 15 ημέρες στην επικράτεια της Κεράλα, με σκοπό να τη γνωρίσουν και να την προβάλλουν, ο καθένας ατομικά, στο προσωπικό του ιστολόγιο και στα κοινωνικά του δίκτυα. Μετά από μια σειρά επιλογών από τους αρμόδιους φορείς και έπειτα από μια διαδικτυακή ψηφοφορία, στην οποία με στήριξαν οι φίλοι και αναγνώστες μου, είχα την ευλογία να καλεστώ από το υπουργείου τουρισμού της Κεράλα, ως ο ένας και μοναδικός εκπρόσωπος της χώρας μας. Αν και τα έχω γράψει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα με άλλους 30 νοματαίους από 29 χώρες του πλανήτη να εξερευνώ ένα από τα 28 προαναφερθέντα κρατίδια, απ’άκρη σ’άκρη.
Κέρα στη τοπική γλώσσα Malayalam σημαίνει καρύδα. Έπειτα από βρετανικές παρεμβάσεις και παραφράσεις τούτη η καρπερή γη πνιγμένη στους κοκοφοίνικες από Kera-Land, μετονομάστηκε σε Κεράλα ή Κέραλα.
Στο παρακάτω κείμενο θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω συνοπτικά το πρόγραμμα της δεκαπενθήμερης περιπέτειας σε τούτη της γωνιά. Ένα μικρό κείμενο και μια ενδεικτική φωτογραφία θα περιγράφει την κάθε μέρα, ώστε να πάρετε μια γενική ιδέα για το τι περιείχε το πρόγραμμα της ξενάγησης μας. Με το καιρό θα παρουσιάσω, σε επί μέρους άρθρα, λεπτομέρειες και εικόνες για κάθε μία από αυτές τις μέρες.
Ημέρα άφιξης
Μια νωχελική μέρα. Όλοι μας έπειτα από πολλές πτήσεις, αμέτρητες ώρες σε αεροδρόμια, ουρές σε ελέγχους αποσκευών και visa, φτάσαμε στο διεθνές αεροδρόμιο του Kochin. Εκεί μας περίμεναν μέλη του Kerala Tourism, έτοιμα να μας παραλάβουν και να μας οδηγήσουν στο ξενοδοχείο που θα διανυκτερεύαμε τις δύο πρώτες ημέρες. Σαν μέλισσες που φτάνουν σε διαφορετικές στιγμές στην κυψέλη, έτσι όλοι εμείς ανά διαστήματα προσγειωνόμασταν στο Kochin και παραλαμβανόμασταν από τους διοργανωτές της εκδρομής. Το πρόγραμμα για τη συγκεκριμένη μέρα ήταν πολύ “αυστηρό” και περιείχε μονάχα…φαγητό και ξεκούραση, ώστε να ανασυνταχθούμε και να ξεκινήσουμε από την επομένη τις εξορμήσεις.
Στην αυλή του Bolgatty Palace
Διαμονή:
Ημέρα 1η
Η επίσημη έναρξη της εκδρομής. Η 20η Μαρτίου τα περιείχε όλα. Συνεντεύξεις τύπου, παρουσία του υπουργού τουρισμού της Κέραλα, καθώς και την πρώτη γεύση της ευρύτερης περιοχής του Κότσιν. Τις ημέρες που ήμασταν στην περιοχή, λάμβανε μέρος μία καλλιτεχνική έκθεση Bienalle και άπαντες στην πόλη του Κότσιν, ένιωθαν υπερήφανοι, που καλλιτέχνες απ’όλον τον πλανήτη εξέθεταν τα έργα τους στην πόλη. Οι πρώτες βόλτες στις αγορές της πόλης είχαν ξεκινήσει και κατευθυνθήκαμε προς το Fort Kochin, για να ζήσουμε την καθημερινότητα των ντόπιων ψαράδων. Σήμα κατατεθέν της αλιευτικής παράδοσης της πόλης είναι τα κινεζικά δίχτυα ψαρέματος. Ένα ιδιαίτερος τρόπος ψαρέματος, κατάλοιπο της κινεζικής παρουσίας στην περιοχή. Φυσικά δεν αντισταθήκαμε στο πειρασμό να δοκιμάσουμε τούτη την κοπιαστική πρακτική, αν και εν τέλει αλιεύσαμε μονάχα λίγα επιπλέοντα σκουπίδια. Όταν είχε πλέον σουρουπώσει, οι διοργανωτές της εκδρομής είχαν κανονίσει να παρακολουθήσουμε μια ντόπια θεατρική παράσταση. Με κυρίαρχο τoν χορό Kathakali, τις πολεμικές τέχνες και λοιπούς παραδοσιακούς χορούς οι καλλιτέχνες έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για το κοινό, το οποίο ήταν εξ’ολοκλήρου τουρίστες. Η πρώτη μας μέρα έκλεισε με ένα όμορφο δείπνο στο υπέροχο Xandari Resort, με θέα το λιμάνι του Κότσιν.
Ψαρεύοντας με τα chinese fishing nets
Πλάνο από την παράσταση Kathakali
Διαμονή:
Ημέρα 2η
Άλλο ένα ξημέρωμα μας βρήκε στο Κότσιν. Μαζέψαμε τα πράγματα μας, αποχαιρετήσαμε το ξενοδοχείο μας και ξεκινήσαμε για την τελευταία εξόρμηση στην πόλη και συγκεκριμένα στην περιοχή του Fort Kochin, όπου εδώ και αιώνες γίνεται το εμπόριο των μπαχαρικών. Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα στην πρώτη εκκλησία της Κέραλα, όπου ετάφη αρχικά ο Βάσκο Ντα Γκάμα, συνεχίσαμε για το πιο τουριστικό μέρος της περιοχής. Ένας εμπορικός δρόμος, όπου τα tuk tuk συνωστίζονται με τους τουρίστες υπό την έντονη μυρωδιά των καρυκευμάτων, ονομάζεται Jew Street, λόγω του Εβραϊκού παρελθόντος στο εμπόριο της περιοχής. Χρώματα και αρώματα που σε ταξιδεύουν και σε αφοπλίζουν. Όταν η περιπλάνηση μας στην πόλη είχε πλέον τελειώσει επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο με κατεύθυνση προς το νότο και συγκεκριμένα προς το Allepey. Από εκεί θα μεταβαίναμε χωρισμένοι σε ομάδες, στα houseboats ώστε να γνωρίσουμε τα υδάτινα μονοπάτια των Βackwaters και να περάσουμε τη νύχτα εν πλω. Η ομορφιά της συγκεκριμένης περιοχής δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί με μερικές λέξεις και οι εικόνες αποδίδουν στο ελάχιστο το πραγματικό κάλλος του τόπου.
Στα κανάλια των Backwaters
Διαμονή στα Houseboats των εταιρειών:
Ημερα 3η
Η συγκεκριμένη ημέρα μας βρήκε να ξυπνάμε κάπου μέσα στα Βackwaters, απολαμβάνοντας τη θέα των ψαράδων και των ορυζώνων που βρίσκονται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας. Όταν πλέον είχε φτάσει η ώρα της αποχώρησης μας, κατευθυνθήκαμε προς την προβλήτα που δένουν τα πλωτά ξενοδοχεία μας και από εκεί με το γνωστό πολύχρωμο λεωφορείο μας οδηγηθήκαμε προς την περιοχή του Kumarakom. Μια όμορφη γωνιά της Κεράλα, γεμάτη κανάλια και υδάτινους διαύλους. Μια πρώτη πλωτή ξενάγηση και οδηγηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας, στο οποίο πηγαίνει κανείς μόνο με πλωτά μέσα καθώς δεν υπάρχει δρόμος. Το σκηνικό ήταν μαγικό. Τεράστιοι φοίνικες δίπλα στις όχθες και υπέροχα πλοιάρια να κινούνται αδιάκοπα ανάμεσα στα κανάλια. Μόλις αποθέσαμε τα υπάρχοντα μας και απολαύσαμε το ωραίο γεύμα μας, έπειτα από άλλη μία πλωτή βόλτα πήγαμε σε έναν επαρχιακό οικισμό για να ζήσουμε από κοντά τις καθημερινές συνήθειες των ντόπιων. Οι κάτοικοι της περιοχής μας έδειξαν πως συλλέγουν καρύδες, πως ψαρεύουν, πως φτιάχνουν καλάθια και γίναμε μάρτυρες πολλών καθημερινών συνηθειών τους. Το βράδυ έκλεισε με ένα υπέροχο δείπνο στο φανταστικό ξενοδοχείο μας συνοδεία άφθονου κρασιού.
Λίγο πριν ρίξει το πεζόβολο ο ντόπιος ψαράς
Διαμονή:
Ημερα 4η
Η τέταρτη μέρα μας βρίσκει καθ’ οδόν για τα ορεινότερα σημεία της Κεράλα. Ξεκινήσαμε για την περιοχή του Thekaddy στις ομορφιές πλαγιές της ενδοχώρας, για να μυηθούμε στην ιστορία του εμπορίου μπαχαρικών που ανθούσε και ανθεί μέχρι της ημέρες μας στην περιοχή. Εδώ το κλίμα αλλάζει και γίνεται πιο ψυχρό με λιγότερη υγρασία. Οι καλλιέργειες καρδάμου, μαύρου πιπεριού και λοιπών μπαχαρικών στολίζουν την περιοχή και η ορεινή πόλη του Thekaddy ζει και αναπνέει γύρω από το συγκεκριμένο εμπόριο. Για αυτό το λόγο καλείται και ως Spice City.
Γεύμα και Δείπνο:
Διαμονή:
Ημέρα 5η
Το ξυπνητήρι μας ξύπνησε νωρίς. Γύρω στις 06:00 π.μ αφήσαμε προσωρινά τα δωμάτια μας για να επισκεφτούμε το Periyar Tiger Reserve. Το εθνικό πάρκο προστασίας αγρίων ζώων που βρίσκεται στα ορεινά αυτής της περιοχής. Το συγκεκριμένο δρυμό τον επισκέπτεται κανείς με πλοιάρια που κινούνται αθόρυβα στην τεχνητή λίμνη που βρίσκεται στην καρδιά του πάρκου. Τα δρομολόγια που περιλαμβάνουν ξεναγήσεις ξεκινούν περίπου στις 07:00π.μ και για αυτό το λόγο το εγερτήριο ήταν μέσα στα χαράματα. Στην ευρύτερη περιοχή του δρυμού η οποία χωρίζεται σε ζώνες, μπορεί κανείς να συναντήσει ενδημικά θηλαστικά όπως άγριους ελέφαντες, ελάφια, αγριογούρουνα και αρκετά ακόμη. Όσοι σταθούν εξαιρετικά τυχεροί ίσως αντικρίσουν και μία από τις λιγοστές τίγρεις που ζουν ελεύθερες στο χώρο του εθνικού πάρκου. Επίσης πλήθος πτηνών και αμφιβίων συνυπάρχουν στην περιοχή και όλος ο χώρος προστατεύεται αυστηρά από τις αρμόδιες αρχές, που κάνουν μια εξαιρετική προσπάθεια για τη διαφύλαξη της άγριας ζωής στο Periyar. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ανηφορίσαμε ακόμη περισσότερο στα ορεινά της Κεράλα και κατευθυνθήκαμε στο Camp του Kalypso Adventures όπου θα περνούσαμε τη νύχτα σε σκηνές, κάπου στα ορεινά της ευρύτερης περιοχής των φυτειών τσαγιού του Munnar.
Πλωτές ξεναγήσεις στο Periyar Tiger Reserve
Snacks και Γεύμα:
Διαμονή:
Ημέρα 6η
Άλλο ένα πρωινό και ομιχλώδες εγερτήριο. Η συγκεκριμένη μέρα θα ήταν αφιερωμένη στην πεζοπορία των ορεινών όγκων γύρω από το σημείο που κατασκηνώσαμε. Ένας τετράωρος περίπατος με περίπου 400 θετικές υψομετρικές διαφορές ήταν ο απολογισμός. Στόχος των ξεναγών μας ήταν να ανέβουμε σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της περιοχής, όπου κάποιοι πιστοί έχουν τοποθετήσει έναν τεράστιο σταυρό και από εκεί να κατέβουμε από άλλη διαδρομή, περνώντας μέσα από απομονωμένα χωριά και υπέροχες φυτείες τσαγιού. Η διαδρομή απαιτούσε μέτρια φυσική κατάσταση και η ομάδα των blogger άλλοι με γρήγορο βήμα και άλλη με χαλαρότερο, φέραμε εις πέρας τούτη την όμορφη διαδρομή στα ορεινά της Κεράλα. Όταν πλέον είχε μεσημεριάσει και εφόσον απολαύσαμε το γεύμα μας, επιβιβαστήκαμε ξανά στο πολύχρωμα λεωφορείο του KeralaBlogExpress με επόμενο προορισμό τη μεγαλύτερη πόλη και διοικητικό κέντρο της περιoχής, το Munnar.
Απέραντες φυτείες τσαγιού
Στην είσοδο του κάμπινγκ του Kalypso Adventures
Υπαίθριες δραστηριότητες:
Διαμονή:
Ημέρα 7η
Κάτω από τους 24ωρους ήχους ενός ινδουιστικού ναού, μια μέρα ακόμη του ταξιδιού ξημέρωσε. Αυτή τη φορά στην μητρόπολη του τσαγιού, στα 1600 μέτρα υψόμετρο. Το κλίμα εδώ μοιάζει περισσότερο με εύκρατο με την αφόρητη ζέστη και υγρασία των προηγούμενων ημερών να φαντάζουν σαν παλιά ανάμνηση. Στην πόλη που κινείται γύρω από την καλλιέργεια και το εμπόριο τσαγιού δε θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το Μουσείο τσαγιού του Munnar. Μέσα σε αυτό κάναμε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ενημερωθήκαμε για το πως ξεκίνησε και πως εξελίσσεται η παραγωγή στην περιοχή καθώς και για το τρόπο μετατροπής ενός υγρού φύλλου τσαγιού σε στεγνή σκόνη. Ήταν μια όμορφη εμπειρία να βλέπει κανείς όλα τα στάδια μεταποίησης του τσαγιού και εν τέλει να δοκιμάζει μια ζεστή κούπα. Φεύγοντας από το μουσείο απολαύσαμε το γεύμα μας στο Tea County και ξεκινήσαμε για την τετράωρη διαδρομή που θα μας οδηγούσε ξανά στο Kochin. Με κατηφορική κλίση αυτή τη φορά απολαύσαμε το ορεινό τοπίο μέχρι να μεταβούμε στην μεγαλούπολη της Κεράλα και να διανυκτερεύσουμε εκεί.
Η πόλη του Munnar
Tο τσάι της περιοχής σε όλα τα στάδια αποξήρανσης του
Διαμονή:
Ημέρα 8η
Η όγδοη ημέρα μας βρίσκει στα γνώριμα πλέον λημέρια του Κότσιν. Από εκεί η ομάδα του KeralaBlogExpress θα ξεκινούσε το ταξίδι της προς το βορρά της περιφέρειας. Η επόμενη μας στάση ήταν τα υδάτινα μονοπάτι του Muziris, τα οποία θα απολαμβάναμε από το εσωτερικό ενός πλοιαρίου. Η ζέστη για ακόμα μία ημέρα ήταν αφόρητη και όλοι μας απολαμβάναμε τον ίσκιο και τον κλιματισμό του κινούμενου πλοιαρίου. Οι ψαράδες εντός των καναλιών έδιναν τη δική τους “παράσταση” με τα μικρά σκάφη τους και οι αλιείς της ανοιχτής θαλάσσης ξαπόστεναν μπαρκαρισμένοι στην ιχθυόσκαλα της περιοχής. Όταν η όμορφη βόλτα μας τελείωσε και απολαύσαμε ένα τέλειο γεύμα στο Club Mahindra δίπλα στη θάλασσα, επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και οδηγηθήκαμε βόρεια, στο Cheruthuruthy, για να καταλύσουμε στο River Retreat στις όχθες του ποταμού Nila. Εκεί οι διοργανωτές μας επιφύλαξαν μια καλλιτεχνική έκπληξη. Στην αυλή μιας αγροικίας, μία ομάδα ντόπιων μουσικών-χορευτών έδωσε για εμάς μια όμορφη παράσταση γεμάτη ήχους Κεράλας. Οι bloggers έγιναν ένα με τους καλλιτέχνες και η βραδιά κύλησε πολύ όμορφα. Το φινάλε της νύχτας δόθηκε στην υπέροχη αυλή του ξενοδοχείου, με θέα το ποτάμι, συντροφιά υπέροχου φαγητού και ντόπιας μπύρας.
Γεύμα:
Διαμονή:
Ημέρα 9η
Η συγκεκριμένη μέρα θα είχε έντονο πολιτισμικό χαρακτήρα και τούτο διότι την οργάνωση της την ανέλαβε το Blue Yonder, μία ομάδα ντόπιων που ασχολείται με την προβολή και διατήρηση των παραδόσεων της περιοχής. Έτσι λοιπόν το πρωί ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο μας για να βρεθούμε σε ένα δημοτικό σχολείο της επαρχιακής πόλης Kodalur. Εκεί θα είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε σε μία αίθουσα διδασκαλίας, μια παραδοσιακή παράσταση Kathakali, παρέα με όλους τους μαθητές του σχολείου. Η χαρά των παιδιών ήταν απερίγραπτη, αφενός γιατί γλίτωσαν το μάθημα, αντικρίζοντας παράλληλα αστείους λευκόσαρκους και αφετέρου τα περισσότερα εξ’αυτών είδαν για πρώτη φορά από κοντά μια τέτοιου είδους χαρακτηριστική παράσταση του τόπου τους. Τα κρουστά σε συνδυασμό με την ενέργεια των παιδιών και του πρωταγωνιστή, δημιουργούσαν μία έντονη ατμόσφαιρα και μες απορροφημένοι ζούσαμε τη στιγμή.
Μετά από τη συγκεκριμένη επίσκεψη, οδηγηθήκαμε σε ένα κέντρο που απευθύνεται σε άτομα με προβλήματα ψυχολογικού τύπου. Πρόκειται για έναν όμορφο χώρο βαθιά μέσα στη φύση που δημιουργήθηκε από ανθρώπους που αγαπάνε τον τόπο τους, με σκοπό να υποστηρίξουν άτομα της περιοχής που πάσχουν από ψυχολογικά θέματα. Εκεί εφόσον μιλήσαμε για το έργο που προσφέρουν στην τοπική κοινωνία, στήθηκε ένα παραδοσιακό γεύμα. Ένα φύλλο μπανάνας θα υποδεχόταν τις πολλές διαφορετικές γεύσεις και όλοι μας με κλασικό στυλ Κεράλας θα έπρεπε να τα γευτούμε χρησιμοποιώντας τα χέρια μας. Στον χώρο δεν υπήρχαν πιρούνια και άπαντες ρίχνοντας κλεφτές ματιές γύρω προσπαθούσαμε να βρούμε τον κατάλληλο τρόπο ώστε να αδειάσουμε το μπανανόφυλλο μας. Ομολογώ πως δεν τα κατάφερα ή καλύτερα, δεν προσπάθησα και ιδιαίτερα να τα καταφέρω. Αποχαιρετώντας το γαλήνιο τούτο χώρο, βρεθήκαμε μερικά χιλιόμετρα παραπέρα, στον προαύλιο χώρο ενός ινδουιστικού ναού, οπού στήθηκε για εμάς άλλη μία παράσταση. Μια ομάδα ντόπιων με κρουστά και λίγα πνευστά, μας μύησε στους ρυθμούς των τελετών της Κεράλα και έπειτα δοκιμάσαμε και εμείς το ταλέντο μας στην κρούση των χειροποίητων αυτών οργάνων. Δίχως τεράστια επιτυχία γίναμε και μεις μέρος μιας όμορφης εκδήλωσης. Ο ήλιος έδυε και αισίως η μέρα μας έφτανε στο τέλος και το βραδινό φαγητό μας περίμενε στην όμορφη αυλή του ξενοδοχείου μας.
Γεύμα και ξεναγήσεις:
Διαμονή:
Ημέρα 10η
H μέρα ξεκινά με την επιβίβαση μας στο λεωφορείο και κατεύθυνση προς το βορρά της επαρχίας. Συγκεκριμένα θα κάναμε ένα σύντομο πέρασμα από την παραλιακή πόλη Koshikode για να τη γνωρίσουμε. Πρώτος σταθμός μας το κέντρο της πόλης όπου μια ομάδα ντόπιων αναλαμβάνει να δώσει χρώμα στο αστικό κέντρο. Έχει βάλει στόχο να βάψει τους φθαρμένους και παρατημένους τοίχους που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και η 10η μέρα του ταξιδιού μας, μας βρήκε με τα πινέλα ανά χείρας να συμβάλουμε σε τούτη την όμορφη προσπάθεια. Λίγο πιο κάτω, στην παραλία της πόλης, μια ντόπια ομάδα φίλων χαρταετών έχει δώσει ένα δικό της στοίχημα. Θέλει να προβάλλει το παραλιακό μέτωπο της πόλης ως τον ιδανικό προορισμό για το πέταγμα χαρταετού. Μάλιστα στην περιοχή διοργανώνονται πρωταθλήματα με ιπτάμενες μορφές κάθε μεγέθους και σχηματισμού. Η αγάπη των ντόπιων για τους χαρταετούς ήταν μεγάλη και φυσικά λάβαμε και μεις μέρος στην όμορφη αυτή γιορτή στην τεράστια αμμουδιά. Σειρά είχε ένα όμορφο γεύμα στο ξενοδοχείο Ravis στο κέντρο της πόλης και μετά το μεσημέρι οδηγηθήκαμε στον πολυχώρο χειροποίητων αντικειμένων και τέχνης Sargaalaya. Εκεί ντόπιοι δημιουργοί και καλλιτέχνες εκθέτουν σε ένα προσεγμένο χώρο διάφορα χειροποίητα αντικείμενα της λαϊκής παράδοσης και τέχνης της νότιας Ινδίας. Είναι ιδανικό μέρος για όποιον επιθυμεί να αγοράσει κάτι ενδεικτικό της περιοχής και οι τιμές είναι πιο προσιτές από άλλες αγορές της Κεράλα.
Γεύμα και διαμονή:
Αγορά χειροποίητων αντικειμένων:
Ημέρα 11η
Είχε πλέον φτάσει η 11η μέρα του KeralaBlogExpress και είχαμε πάρει για άλλη μια φορά το δρόμο που οδηγεί στις ορεινές επαρχίες. Αυτή τη φορά επισκεφτήκαμε την όμορφη περιοχή του Wayanad στα βόρεια της Κεράλα. Μία παρθένα τουριστικά περιοχή με πυκνά δάση και πολλές ομορφιές. Ένας τόπος με ηπιότερες θερμοκρασίες από αυτές των πεδινών περιοχών και φρέσκο ορεινό αέρα δίχως την χαρακτηριστική ινδική υγρασία. Στη συγκεκριμένη περιοχή η ομάδα των bloggers χωρίστηκε σε πέντε ομάδες για τη διαμονή τους. Προσωπικά έμεινα στο Wayanad Wild Hotel, ένα ξεχωριστό ξενοδοχείο κάπου χωμένο μέσα στα τροπικά δάση, τέλεια εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον. Λένε οι υπεύθυνοι πως για την κατασκευή κόπηκαν τα ελάχιστα δυνατά δέντρα, ώστε να αφήσουν το περιβάλλον αναλλοίωτο. Το ξενοδοχείο δε διαθέτει φράκτη και είναι πολύ πιθανό κάποιο άγριο ζώο να κινείται έξω από το δωμάτιο σου. Αστειευόμενοι λέγαμε πως όταν γυρίσουμε πίσω το βράδυ, θα δούμε μια τίγρη να πίνει νερό από τη πισίνα μας.
Λίγα μέτρα από το ξενοδοχείο μας
Φυσικά στην περιοχή δεν είχαμε πάει για αναψυχή, αλλά για υπαίθριες δραστηριότητες, μιας και η περιοχή του Wayanad προσπαθεί να προβληθεί ως ένας τόπος υπαίθριων δραστηριοτήτων και άγριας φύσης. Σε εκείνο το μέρος ήταν που δοκίμασα το zipline (ΒΙΝΤΕΟ), εκεί επίσης δοκιμάσαμε το bamboo rafting και πεζοπορήσαμε ανάμεσα στις όμορφες φυτείες τσαγιού. Όταν είχε φτάσει το βράδυ, διοργανώθηκε ένα παραδοσιακό γλέντι προς τιμή μας στο χώρο του Vythiri Village.
Τα περιβόητα bamboo rafting
Διαμονή και γεύματα:
Υπαίθριες δραστηριότητες:
Ημέρα 12η
Άλλη μια μέρα ξεκίνησε και άλλη μια μέρα θα μας βρει με πολλά χιλιόμετρα στο κοντέρ του λεωφορείου μας. Αυτή τη φορά κατεβήκαμε από τους ορεινούς όγκους από μια υπέροχη διαδρομή και κατευθυνθήκαμε βόρεια. Στόχος μας ήταν να φτάσουμε στην περιοχή του Neeleshwar και τούτο θα γινόταν σε τέσσερις περίπου ώρες. Ενδιάμεσος σταθμός μας ήταν μια πρώην έπαυλη η οποία στεγάζει μικρό αριθμό καταλυμάτων στο Thalassery. Εκεί ένα ζευγάρι ευκατάστατων ντόπιων μουσουλμάνων φημίζονται για τη γαστρονομία τους. Στην Κεράλα λένε πως τους ινδουιστικούς γάμους όλοι τους προτιμούν διότι κρατούν έως και τρεις ημέρες, τους χριστιανικούς διότι σερβίρουν και κρασί και τους μουσουλμανικούς διότι φημίζονται για την κουζίνα τους. Έτσι και μεις βρεθήκαμε, όχι σε γάμο, αλλά σε ένα μουσουλμανικό σπίτι για να μας φιλέψουν δίχως τυπικότητες και πρωτόκολλα. Η κυρία του σπιτιού ετοίμαζε η ίδια τον πλούσιο μπουφέ και στο τραπέζι στη βεράντα του διώροφου, στήθηκε ένα ωραιότατο τσιμπούσι.
Η κυρία του σπιτιού με τις εκλεκτές λιχουδιές της
Ήταν πραγματικά υπέροχο γεύμα, όπως και πολλά άλλα τις προηγούμενες μέρες, με τη μόνη διαφορά ότι το δημιούργησε μαγείρισσα-νοικοκυρά και όχι σεφ. Για αυτό το λόγο έμοιαζε πιο σπιτικό και έκρυβε μέσα του αγάπη, καλυπτόμενη βέβαια από την καυτερή γεύση η οποία είναι το σήμα κατατεθέν της Κεράλα. Όταν τελειώσαμε και ήπιαμε το τσάι μας οδηγηθήκαμε ακόμη πιο βόρεια με πρώτη στάση το οχυρό του Saint Angelo. Σε πολλά μέρη της επαρχίας βλέπει κανείς οχυρωματικά έργα των αποικιοκρατών, κυρίως Πορτογάλων, με το συγκεκριμένο οχυρό να είναι από τα πιο επιβλητικά. Μετά τη σύντομη στάση εκεί και έπειτα από μερικά χιλιόμετρα ακόμα φτάσαμε στον προορισμό μας όπου οι bloggers χωρίστηκαμε σε δύο ομάδες για να φιλοξενηθούμε σε δύο υπέροχα ξενοδοχεία. Είναι πράγματι παράξενο συναίσθημα να είμαστε οι περισσότεροι από εμάς συνιθησμένοι σε hostels και φθηνά καταλύμματα και όλο αυτό το διάστημα να διαμένουμε σε πεντάστερα ξενοδοχεία και πολυτελή resorts. Δεν είναι και άσχημα ομολογώ. Αποκορύφωμα ήταν πως στο δικό μου δωμάτιο στο Neeleshwar Hermitage , το οποίο μοιραζόμουν με τον Πετρούς από τη Ρουμανία, διαθέταμε μέχρι και προσωπική πισίνα στο μπάνιο μας. Η φτώχια θέλει καλοπέραση τελικά.
Γεύμα:
Διαμονή:
Ημέρα 13η
Ακόμη μια μέρα ξημέρωσε σε ένα επίγειο παράδεισο και το πρωινό τρέξιμο στην απέραντη παραλία με τη φίλη δρομέα Evelyn από τη Μαλαισία, ήταν πολύ αναζωογονητικό. Έπειτα ένα χαλαρωτικό μπάνιο αποθεραπείας στην πισίνα και ένα εξαιρετικό πρωινό στην αμμουδιά ήταν ότι ζητούσε το καλομαθημένο τις τελευταίες ημέρες κορμί μου. Ήταν πρωταπριλιά, όμως οι στιγμές που ζούσαμε κάθε άλλο παρά ψέματα ήταν. Στην Κεράλα συμβαίνει το εξής παράδοξο κάθε 1η του μηνός. Απαγορεύεται το αλκοόλ. Ο λόγος για τούτη την απαγόρευση είναι για την προστασία των πολιτών, λένε. Μιας και οι περισσότεροι εργαζόμενοι πληρώνονται την πρώτη μέρα του μήνα, οι αρχές σκέφτηκαν ότι είναι προτιμότερο κάποιος που θέλει να ξοδέψει το μηνιάτικο του σε αλκοόλ, να μην μπορέσει να το βρει την ημέρα της πληρωμής τους. Το σκεπτικό των αρχών είναι να καταλαγιάσουν τον ενθουσιασμό της γεμάτης τσέπης, φροντίζοντας με νόμο για το άδειο κεφάλι. Άβυσσος η ψυχή των νομοθετών.
Αφήνοντας πίσω τους νόμους και έχοντας γευματίσει στο υπέροχο Vivanta By Taj, οδηγηθήκαμε για ένα ακόμα όμορφο boattrip. Η Κεράλα είναι γνωστή για τα αμέτρητα υδάτινα μονοπάτια της και τις πάμπολλες λιμνοθάλασσες της που ενώνονται με την ακτογραμμή της. Διαθέτοντας τούτη την υγρή ποικιλομορφία, ένας αγαπημένος τρόπος περιήγησης και γνωριμίας με την περιοχή είναι μέσω ενός πλοιαρίου. Οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, εν πλω ξεναγήσεων, είναι από τις πιο ανερχόμενες στη βόρεια Κεράλα και προσπαθούν να προβάλουν την περιοχή τους σαν τα Backwaters του βορρά. Την όμορφη ξενάγηση μας την ανέλαβε Bekal Ripples Boating. Για άλλη μια φορά στην παραμονή μας στην Ινδία, απολαύσαμε ένα όμορφο απόγευμα αντικρίζοντας όμορφες εικόνες και έπειτα από μερικές ώρες επιστρέψαμε ξανά στο ξενοδοχείο μας, για το απογευματινό μπάνιο στην πισίνα και το δείπνο.
Γεύμα:
Boat trip:
Διαμονή:
Ημέρα 14η
Άλλη μια μέρα ανέτειλε στη βόρεια Κεράλα. Έμελλε να είναι η τελευταία ημέρα μας στο βορειότερο κομμάτι της εκδρομής μας. Από το βράδυ της ίδιας ημέρας θα ξεκινούσαμε το μακρύ ταξίδι προς το νότο, μέχρι τότε είχαμε προγραμματίσει μια εκδρομή σε έναν μικρό νησιωτικό οικισμό, όπου θα γνωρίζαμε ορισμένα έθιμα των κατοίκων και θα συμμετάσχαμε σε εάν τελετουργικό καλέσματος και ταΐσματος μαϊμούδων. Ουδείς από εμάς κατάλαβε για ποιο λόγο συνέβαινε αυτό, όμως κατά ένα παράδοξο τρόπο τα θηλαστικά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μιας γριούλας και απολάμβαναν το τσιμπούσι τους παρέα μας. Προφανώς έχουν μάθει να αναγνωρίζουν ένα συγκεκριμένο κάλεσμα που συνδυάζεται με φαγητό, οπότε το πανέρι με τις τομάτες και τα καρότα, άδειαζε με γοργούς ρυθμούς. Η συνέχεια του οδοιπορικού μας είχε ένα όμορφο γεύμα σε ένα από τα πλοία ξεναγήσεων της περιοχής και μεσημεριανή ολιγόωρη ανάπαυλα. Σειρά είχε η επίσκεψη μας σε ένα από τα πιο εντυπωσιακά οχυρά της Κεράλα, το Bekal Fort. Πριν όμως από αυτό, συναντήσαμε για άλλη μια φορά τους φίλους από τη λέσχη χαρταετών του Koshikode, όπου αυτή τη φορά ήταν στη παραλία πλησίον του οχυρού και απολάμβαναν το χόμπι τους. Μας μοίρασαν από ένα χαρταετό, προσπαθώντας και μεις για λίγο με τους σπάγκους και τους αέρηδες. Αν και δε δηλώνω λάτρης των χαρταετών από μικρό παιδί, ήταν ένα ευχάριστο μεσημέρι κυρίως διότι τα ιπτάμενα μας δώρα, πριν φύγουμε τα δωρίσαμε σε μικρά παιδιά και η χαρά τους ήταν έκδηλη.
Η θέα από του οχυρό του Bekal με τους χαρταετούς να διακρίνονται στο βάθος
Όταν πλέον είχαμε θαυμάσει και την ομορφιά του οχυρού που στέκει επιβλητικό με θέα την Αραβική θάλασσα, κατευθυνθήκαμε προς τον σταθμό των τρένων στο Kanhagad, μιας στις 19:00 θα επιβιβαζόμασταν στο Malabar Express, τον Υπερκεραλικό, όπως τον έχω βαπτίσει. Η βραδιά θα μας έβρισκε καθ’οδόν προς το νότο της Κεράλα και συγκεκριμένα προς την πόλη του Τριβάντρουμ. Το ταξίδι θα ήταν ολονύχτιο και οι θέσεις μας θα μετατρεπόντουσαν σε υπέροχα βολικά κρεβάτια. Ομολογώ πως λόγω κούρασης, οι 14 ώρες του ταξιδιού πέρασαν δίχως να καταλάβουμε, μιας και δυο-τρεις ώρες μετά την αφετηρία μας, άκουγε κανείς μονάχα ροχαλητά σε όλο το βαγόνι.
Γεύμα:
Kadavu Amenity Centre
Διαμονή:
Στο τρένο
Ημέρα 15η
Welcome to Thiruvananthapuram. Ναι. Αυτό το κομψό κατεβατό είναι το επίσημο όνομα του Τριβάντρουμ. Μην επιχειρήσετε να το προφέρετε. Όπως και να λέγεται, ήταν η τελευταία στάση ενός εξαιρετικού ταξιδιού και η πόλη από την οποία θα αποχαιρετούσαμε την Κεράλα. Εκεί το Kerala Tourism φρόντισε για άλλη μια φορά να μας φιλοξενήσει στα καλύτερα ξενοδοχεία της περιοχής. Αποθέσαμε λοιπόν τα πράγματα μας και έπειτα από ένα ολονύχτιο ταξίδι στα ινδικά τρένα, μια βουτιά στην πισίνα ήταν επιβεβλημένη. Μιας και μέχρι το μεσημεριανό γεύμα το πρόγραμμα μας ήταν ελεύθερα αποφασίσαμε με άλλους τρεις φίλους την Κάρλα, την Έβελιν και τον Ντιπάνσου να πάρουμε ένα tuk tuk και να εξερευνήσουμε λίγο παραπάνω τα παραλιακά σημεία της πόλης. Έτσι λοιπόν, σαν ανέκδοτο, μια Πορτογαλίδα, μια Μαλαισιανή, ένας Ινδός και ένα Έλληνας ξεκινήσαμε από το Kovalam beach με νότια κατεύθυνση χωρίς κάποιον συγκεκριμένο προορισμό, απλώς να δούμε όσο γίνεται παραπάνω.
Στο Kovalam Beach με το επιβλητικό τζαμί πλάι στο κύμα
Η μέρα συνεχίστηκε με ένα φοβερό γεύμα συνοδευόμενο από ζωντανή μουσική και για το βραδινό μας επιφύλαξαν μια υπέροχη βραδιά, που εξελίχθηκε σε ένα επικό πάρτι. Γύρω από μια πισίνα στήθηκε ένα όμορφο σκηνικό. Όλοι μας περιμέναμε να έρθει ο υπουργός τουρισμού με τη συνοδεία του. Όχι απαραίτητα για μας είχε λείψει, αν και μια χαρά ήταν ο άνθρωπος, αλλά για να ανοίξει το μπαρ. Έπρεπε πρωτίστως να παρουσιαστεί να βγάλει το λόγο του και έπειτα να καταναλώσουμε αλκοόλ. Θαρρείς πως τα ποτά μας κοιτούσαν με παράπονο και έπρεπε να περάσει λίγο η ώρα, να τελειώσουν τα εθιμοτυπικά και να βρέξουμε τα χείλη μας. Μόλις δόθηκε το σύνθημα και πήραν μπρος τα ηχεία ζούσαμε πλέον το αποχαιρετιστήριο γλέντι μας. Το κλίμα ήταν καταπληκτικό και η βραδιά τελείωσε με μια ομαδική βουτιά στην πισίνα κάτω από τα έντρομα μάτια των φίλων Ινδών, που δεν τους λες και ιδιαίτερα εξοικειωμένους με τα πάρτι και τους χορούς. Το συναίσθημα όμως που θα χαρακτήρισε τη βραδιά ήταν αναμφίβολα αυτό της χαρμολύπης, μιας και όλοι μας παρότι περνούσαμε και είχαμε περάσει τέλεια, ξέραμε πως το Kerala Blog Express Session 4 , έφτανε στο τέλος του.
Γεύμα:
Διαμονή:
Ημέρα αποχώρησης
Ήταν πλέον οι τελευταία ημέρα του ταξιδιού. Κατά συντριπτική πλειοψηφία όλοι μας θα αφήναμε την Κεράλα από το αεροδρόμιο του Τριβάντρουμ, για όλα τα μήκη και πλάτη της γης, σχεδόν. Κάποιοι από την ομάδα συνέχισαν για λίγες ημέρες ακόμα το ταξίδι τους στην Ινδία. Όσοι από εμάς είχαν απογευματινή πτήση, θέλοντας να εκμεταλλευτούμε άλλη μια μέρα στην Κεράλα, κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο του Τριβάντρουμ με τρίκυκλο. Με θερμοκρασίες να αγγίζουν τους 38 βαθμούς φτάσαμε έξω από το μεγαλύτερο ινδουιστικό ναό της νότιας Ινδίας, το Padmanabhaswamy Temple. Οι βόλτες συνεχίστηκαν στις γύρω αγορές μέχρι εν τέλει να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο και να οδηγηθούμε στο αεροδρόμιο της πόλης.
To Padmanabhaswamy Temple.
Πρώτη στάση στη Βομβάη, έπειτα στην Κωνσταντινούπολη και μετά από 30 ώρες συνολικά έφτασα στη Θεσσαλονίκη.
Από το Kerala Blog Express έχω να θυμάμαι μόνο θετικά. Αφενός η φυσική ομορφιά της Κεράλα είναι αδιαμφισβήτητη και την προτείνω σαν προορισμό, αφετέρου οι άνθρωποι του Kerala Tourism έκαναν τα πάντα ώστε να περάσουμε όσο το δυνατό καλύτερα με τις αρτιότερες παροχές.
Επιπλέον, γνώρισα απίστευτους τύπους-bloggers από όλον τον πλανήτη που δημιουργούν ενδιαφέροντα πράγματα εκεί έξω. Ανταλλάξαμε απόψεις, πήραμε ιδέες, γελάσαμε και ίσως τα ξαναπούμε. Οι περισσότεροι από εμάς ταξιδεύουν με ελάχιστο budget και οι μέρες πολυτέλειας της συγκεκριμένης εκδρομής, μας έκαναν να νιώθουμε λιγάκι σαν ψάρια έξω από το νερό. Αν και ομολογώ πως και η χλιδή συνηθίζεται εύκολα.
Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως οι ντόπιοι μας υποδεχόντουσαν πάντοτε με το χαμόγελο και ένιωθε κανείς ασφαλής καθ’όλο το 24ωρο. Επίσης να γνωρίζεται πως το φαγητό στην Κεράλα είναι πολύ νόστιμο και καίει, καίει πολύ, ειλικρινά καίει πολύ.
Ήταν σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα 15νθήμερα της ζωής μου και νιώθω πολύ τυχερός που το έζησα. 30 digital nomads από 29 χώρες, 1 λεωφορείο, 2000 χιλιόμετρα, χιλιάδες αναμνήσεις. Αναμφίβολα οι 4500 λέξεις αυτού του κειμένου δεν μπορούν να περιγράψουν στο μέγιστο, τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε.
Δείτε επίσης και ένα βίντεο που ετοίμασα, για μερικές από τις ομορφιές της Κεράλα στο κανάλι μου στο YouTube.
Το πολύχρωμο λεωφορείο μας
THANK YOU KERALA!
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
COMMENTS (2)
Pingback: Sosia lui Matt Damon și-a petrecut 1 zi de vacanță pe o locuință plutitoare în Kerala Backwaters | călătorul digital 2.0
Rebecca T. King
()
Madhuvahini Houseboat Service is the new initiative being launched by Malabar tourism management @ Bekal, Nileshwar, Kasaragod, Kannur, Calicut, Manglore. 1HR, 2HR, Sunset, Dinner, Overnight, Day Night Cruise Available. Life is Better on Boats to explore the area of backwaters and offer Kerala traditional Home and Boat Stay Service.