Την αποκαλούν Μικρή Αγγλία ή βασίλισσα του τσαγιού Κεϋλάνης . Είναι μια ορεινή πόλη στη Σρι Λάνκα, η οποία αναπτύχθηκε εξαιτίας του συγκεκριμένου αφεψήματος, μιας και οι εκτάσεις που την περιβάλουν καθώς και το μικροκλίμα της περιοχής, δημιουργούν τις ιδανικές συνθήκες που ευνοούν την εν λόγω καλλιέργεια.
Η Nuwara Eliya, της οποίας το όνομα προφέρεται πολύ δύσκολα, αποτελεί μια συμμαζεμένη πόλη στα κεντρικά ορεινά της Σρι Λάνκα. Το κλίμα της είναι ήπιο και ελάχιστα θυμίζει στον επισκέπτη πως βρίσκεται σε μία τροπική χώρα. Οι θερμοκρασίες κατά μέσο όρο αγγίζουν τα επίπεδα των εύκρατων κρατών. Για τον παραπάνω λόγο, όπως επίσης για τα εύφορα εδάφη και για την καθαρότητα της ατμόσφαιρας, επιλέχθηκε από πολλούς Άγγλους αποικιοκράτες των περασμένων αιώνων ως τόπος μόνιμης κατοικίας τους. Σαφέστατα επωφελούντο από τις καλλιέργειες τσαγιού, παράλληλα όμως, το ευχάριστο κλίμα τους θύμιζε αυτό της βρετανικής εξοχής. Κάποια νεοκλασικά κτήρια στέκουν ακόμη στο κέντρο της πόλης για να υπενθυμίζουν τις εποχές εκείνες.
Κατά το παρελθόν μάλιστα, οι Βρετανοί που διέμεναν στο ορεινό αυτό μέρος συνήθιζαν να κυνηγούν αλεπούδες και ελάφια όπως πίσω στην πατρίδα τους και να παίζουν κρίκετ και γκολφ, όπως λατρεύουν να κάνουν. Στην πόλη υπάρχουν ακόμη και στις ημέρες μας, υπέροχα γήπεδα γκολφ που απευθύνονται σε εύπορους ταξιδιώτες που επισκέπτονται την περιοχή, θυμίζοντας τους παράλληλα την παράδοση που διαθέτει το μέρος στο συγκεκριμένο άθλημα.
Είναι επίσης σύνηθες, πολλά καταλύματα στην πόλη να χρησιμοποιούν ως βασικό μοχλό προώθησης της επιχείρησής τους, ότι διαθέτουν μέχρι και τζάκι , για τις κρύες νύχτες του χειμώνα που η θερμοκρασία ίσως αγγίξει και μηδενικά επίπεδα. Ειδικά τις βραδινές ώρες βλέπει κανείς τον κόσμο να κινείται με σκουφιά και μπουφάν και αν με κάποιο μαγικό τρόπο μόλις έχεις διακτινιστεί στην πόλη, δύσκολα θα μάντευες σε ποια χώρα βρισκόσουν.
Από την άλλη, η φύση στα γύρω βουνά οργιάζει. Καταπράσινα βουνά και χείμαρροι συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό και η μόνη ανθρώπινη παρέμβαση μοιάζει τα υψίπεδα με την καλλιέργεια τσαγιού. Στα μπαλκόνια και στις αυλές των σπιτιών μπορεί να δει κανείς φυτά όπως μολόχες, πατατιές και λεμονιές τα οποία είναι περισσότερο οικεία σε εμάς, παρά στους υπόλοιπους Σριλανκέζους. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο της πόλης είναι ο μεικτός πληθυσμός της από δημογραφικής άποψης. Στην μικρή αυτή πόλη κατοικούν κυρίως ντόπιοι Sinhala, Tamil της Σρι Λάνκα, Tamil της Ινδίας, μουσουλμάνοι ντόπιοι (Moors), ντόπιοι Χριστιανοί (Burghers), ορισμένοι Μalay και ελάχιστοι Ευρωπαίοι. Η πόλη ουσιαστικά δημιουργήθηκε από Βρετανούς και οι παραπάνω κάτοικοι είναι απόγονοι των εργατών που μεταφέρθηκαν εκεί κατά της περίοδο της αποικιοκρατίας.
Στην πόλη βρέθηκα με το τρένο από το Kandy , σε μία από τις ωραιότερες διαδρομές τρένου στο κόσμο κατά γενική ομολογία. Φτάνοντας μεσημεράκι στο σταθμό που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από το κέντρο της πόλης, υπήρχαν διάφορα μέσα για να ανηφορίσει κανείς στον ιστό της Nuwara Eliya. Προσωπικά με μια παρέα συνταξιδιωτών επιβιβαστήκαμε στο τετρακίνητο ενός συμπαθητικού νεαρού, ο οποίος μας πρότεινε κιόλας να μας οδηγήσει και στα ενοικιαζόμενα δωμάτια του αδερφού του και αν μας άρεσαν, συμφωνούσαμε και θέλαμε , θα μέναμε εκεί. Ειδάλλως θα μας πήγαινε σε όποιο μέρος της πόλης θέλαμε. Το δωμάτιο εν τέλει ήταν αξιοπρεπέστατο και η τιμή λογική. Υπήρχε μονάχα ένα μικρό πρόβλημα. Ήταν το σπίτι του οικισμό στο υψηλότερο σημείο της πόλης και μάλιστα μιλάμε για μια πόλη που βρίσκεται σχεδόν στα 2000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η θέα όμως ήταν απίστευτη, η διαμονή μου θα ήταν σύντομη και το κατέβασμα στο κέντρο ήταν ένα παιχνιδάκι. Για το ανέβασμα αρκούσε μια διαπραγμάτευση σε ένα από τα πολλά τρίκυκλα tuk tuk για την ξεκούραστη ανάβαση.
Πλέον η αγγλική αποικιοκρατία ανήκει στο παρελθόν , όμως τα κατάλοιπα της είναι κάτι περισσότερο από εμφανή στη Nuwara Eliya. Οι φυτείες τσαγιού συνεχίζουν να κοσμούν τους λόφους γύρω της και τα συγκεκριμένο αφέψημα είναι πλέον συνήθεια για γηγενείς και επισκέπτες. Η τοπική οικονομία στηρίζεται κατά κύριο λόγο στις εξαγωγές του, με τις γυναίκες της περιοχής να δουλεύουν ασταμάτητα στα υψίπεδα συλλέγοντας το με το χέρι και οι άντρες να απασχολούνται στις μετέπειτα εργασίες διαλογής, τυποποίησης κτλ. Σαφέστατα το δύσκολο έργο το ανέλαβε το γυναικείο φύλο και μάλιστα με πενιχρό μισθό όπως ενημερωθήκαμε.
Η πόλη σαν ομορφιά και σαν ζωή δεν είχε να επιδείξει κάτι το αξιόλογο , ούτε αποτελεί κάτι το ξεχωριστό. Εκ των υστέρων αντιλήφθηκα πως δεν είχα καμία φωτογραφία από το κέντρο της. Συνηθίζω άλλωστε να μην σπαταλώ λήψεις σε μέρη που δε μου τραβούν την προσοχή. Κακώς βέβαια, γιατί όλα είναι μέρος τους ταξιδιού και όλα αποτελούν αναμνήσεις.
Την επομένη προγραμματίσαμε ημερήσια εκδρομή για Adam’s Peak, την τρίτη υψηλότερη κορυφή της χώρας και την μεθεπόμενη όταν αποχαιρετήσαμε οριστικά τον οικισμό φύγαμε για το Yala National Park. Κλείνοντας να αναφέρω πως η πρώην Κευλάνη είναι στο σύνολο της ένα πολύ όμορφο μέρος με συμπαθέστατο λαό όπου σίγουρα αξίζει την επίσκεψη μας.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
