Η δίψα μας να τρέξουμε έναν αγώνα βουνού μας οδήγησε ένα ηλιόλουστο πρωινό, στο Κιλκίς. Τους 5 επικρατέστερους λόγους να τρέξουμε το Kilkis trail running τους είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο. Εύκολα διαπιστώσαμε πως οι λόγοι είναι πολλοί περισσότεροι και πως όταν κάτι γίνεται με μεράκι είναι αδύνατο να μην είναι σωστό.
Στο λόφο του Αγίου Γεωργίου διεξήχθησαν τρεις αγώνες. Πρώτος στη σειρά και παράλληλα ο πιο όμορφος ήταν ο αγώνας των Α.Με.Α. Περίπου είκοσι παιδιά έλαβαν μέρος στον αγώνα δρόμου και η χαρά που ένιωθαν ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Έπειτα ακολούθησε ο ημιμαραθώνιος και ο λαϊκός δρόμος των 5 χιλιόμετρων.
Τα 21 χιλιόμετρα λοιπόν ήταν μια διαδρομή αποτελούμενη κυρίως από μονοπάτια και από κάποια τμήματα δασικών δρόμων. Ίσως να αναρωτηθεί κανείς πως είναι δυνατόν να υπάρξει ορεινός αγώνας σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούν λόφοι χαμηλού υψομέτρου. Η αλήθεια είναι πως η διαδρομή ήταν πολύ έξυπνα δημιουργημένη με συνεχόμενα ανεβοκατεβάσματα, ως αποτέλεσμα η υψομετρική ανάβαση να αγγίξει τα 860 μέτρα. Ήταν ένα μόνιμο παίδεμα του εγκεφάλου και των καρδιακών παλμών, ώστε να γνωρίζει ο αθλητής πότε να αυξήσει ταχύτητα και πότε να κάνει οικονομία δυνάμεων.
Τα μονοπάτια ήταν σε άριστη κατάσταση και η σηματοδότηση πολύ καλή. Σε ορισμένα σημεία του αγώνα το έδαφος ήταν βραχώδες και απαιτούσε μεγάλη προσοχή από τους δρομείς. Όπως επίσης και στα υγρά και λασπώδη σημεία, στα διάφορα όμορφα ρυάκια που συναντούσαμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής. Αγαπημένο σημείο του αγώνα ήταν το παρόχθιο μονοπάτι στο 14ο χιλιόμετρο. Εκεί η διαδρομή ήταν σε ένα σκιερό μέρος κάτω από την πυκνή βλάστηση δίπλα από το τρεχούμενο νερό. Η δροσιά του υγρού στοιχείου ήταν επιθυμητή μιας και η ζέστη καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν αφόρητη για τα ανοιξιάτικα δεδομένα.
Βασικό στοιχείο για έναν επιτυχημένο αγώνα, θεωρώ τους σταθμούς εφοδιασμού. Για καλή μας τύχη, ήταν τέσσερις και τοποθετημένοι στα κατάλληλα σημεία του αγώνα. Η υδροποσία ήταν απαραίτητη λόγω των υψηλών θερμοκρασιών, οπότε ήταν μια ευχάριστη όαση δροσιάς ανάμεσα στα πευκοδάση. Αξίζει να αναφερθεί πως ήταν εφοδιασμένοι με όλα όσα μπορεί να χρειαστεί ένας αθλητής. Γλυκά, αλμυρά, ισοτονικά και πολλά άλλα.
Επίσης σε πολλά σημεία της διαδρομής, υπήρχαν εθελοντές διασώστες (αχρείαστοι να ‘ναι) και φίλοι φωτογράφοι, οι οποίοι δίνουν και αυτοί τη δική τους μάχη σε κάθε αγώνα.
Γνώμη μου είναι ότι οι αγώνες στέφθηκαν με επιτυχία και πέρασαν επίσης το μήνυμα της διαφορετικότητας. Μετά τον τερματισμό των αθλητών ακολουθούσε ένα γεύμα με μακαρονάδα . Είχαν μεριμνήσει να υπάρχει μέχρι και μασάζ για όποιον το είχε ανάγκη. Η τσάντα του αθλητή περιελάμβανε συν τοις άλλοις δυο όμορφα έντυπα τουριστικής προβολής του νομού Κιλκίς.
Όλα πήγαν καλά και ήταν εν τέλει μια όμορφη και επιτυχημένη διοργάνωση.
Και όπως λέμε πάντοτε..
Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους. Πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Η σελίδα μας στο FB είναι RUNVEL… καλούς αγώνες και καλά ταξίδια.
Εντυπώσεις άλλων αγώνων υπάρχουν εδώ.
Οι φωτογραφίες είναι του Ντάνη Σταϊου.
