Πολλές είναι οι φορές που διερωτώμαι, τι θα έμενε από ένα ταξίδι αν δεν υπήρχαν κάποιες φωτογραφίες να το θυμίζουν. Αναμφισβήτητα από κάθε ταξιδιωτική απόδραση μένουν πολλά περισσότερα από έναν φάκελο με εικόνες στον υπολογιστή μας, όμως οι φωτογραφίες είναι ένα όμορφο μέσο να αναπολούμε στιγμές και να θυμόμαστε εικόνες, όσα χρόνια και αν περάσουν. Όλοι εμείς που ταξιδεύουμε λοιπόν, μεταξύ άλλων απαραιτήτων έχουμε και την βασική μας φωτογραφική μηχανή. Τούτη μπορεί να κοστίζει από μερικές δεκάδες ευρώ μέχρι αρκετές χιλιάδες. Κάποιοι από εμάς όμως διαθέτουμε και τις εφεδρείες μας. Αυτή η δευτεροτρίτη επιλογή είναι συνήθως κάποια παλιά μας φωτογραφική, ένα κινητό, μία δανεική ή κάποια χαμηλού budget που εξ’ αρχής αγοράστηκε για δεύτερη επιλογή.
Η δική μου δεύτερη τη τάξει μηχανή είναι μια σακατεμένη Olympus δεκαετίας, η οποία με έχει βγάλει ασπροπρόσωπο πάμπολλες φορές. Την κουβαλώ μαζί μου, σε όλα τα ταξίδια και την επιστρατεύω ακόμα και στις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Ήταν πάντοτε δίπλα μου όταν από κακό μου προγραμματισμό τελείωνε η μπαταρία της βασικής φωτογραφικής και έπαιρνε επάξια για λίγες ώρες τη θέση της. Λόγω μικρού μεγέθους χωράει σχεδόν παντού και πολλές φορές ρίσκαρα δίχως ενοχές την ακεραιότητα της. Όποτε έκανα κάποια πορεία με βροχή, βαρκάδες με κίνδυνο αναποδογυρίσματος, λήψεις στην άκρη ενός καταστρώματος, σκαρφαλώματα και λοιπές ταρζανιές, η μικρή ασημί Olympus ήταν πιστός μου σύντροφος. Τα 8 megapixels της ήταν για την εποχή της πρωτοποριακά, αλλά ακόμη και στις ημέρες μας που η τεχνολογία έχει προχωρήσει αφάνταστα, κάνει μια χαρά τη δουλειά της.
Karnataka, India. Μιας και κατά τη διάρκεια του safari στα ορεινά του Kabini η βασική μου φωτογραφική έμεινε από μπαταρία, συνέχισα το υπόλοιπο της ημέρας με την εφεδρική
Ένα ηλιοβασίλεμα στο Hampi της Karnataka
Αν είχε και περισσότερες δυνατότητες θα ήταν σίγουρα καλύτερη η λήψη
Όποτε γυρίζω πίσω στη βάση μου και αποθηκεύω τις εικόνες μου από τη βασική μου μηχανή στον υπολογιστή, συνήθως ξεχνώ να κάνω το ίδιο και στην εφεδρική. Ίσως την υποτιμώ κατά βάθος. Είμαι όμως άδικος, διότι ποτέ δε με έχει προδώσει και ότι μπορεί να προσφέρει με τις μικρές της δυνάμεις, μου το προσφέρει απλόχερα. Πολλές φορές, έπειτα από μήνες όταν την επιστρατεύω ξανά, παρατηρώ πως η χωρητικότητά της είναι γεμάτη και ανακαλύπτω στη κάρτα μνήμης της ξεχασμένα μικρά διαμαντάκια και όμορφες στιγμές από προηγούμενα ταξίδια μου.
Λίγες θα ήταν οι φωτογραφικές που θα μπορούσαν επίσης να συμπορευθούν μαζί μου σε αγώνες ορεινού τρεξίματος. Αναπολώ τις στιγμές στο βουνό, όπως στα 80 χιλιόμετρα της Ροδόπης, όπου έπειτα από διασχίσεις μικρών ρεμάτων συνοδεία μερικών πτώσεων μέσα σε αυτά, ήταν πάνω μου και άντεξε, δίχως να είναι αδιάβροχη. “Έβγαλε” επίσης τα λεφτά της όταν αρκετές από τις 17 ώρες του Ultra trail Pelion, τρέχαμε παρέα με μια γλυκιά βροχή δίχως να μείνει τίποτα στεγνό πάνω μας. Όσοι δε γνωρίζετε από αγώνες βουνού, άδικα σας μπερδεύω, το ζήτημα είναι πως άντεξε τα πολλά ml βροχής και τις κακουχίες που δέχθηκε, δίνοντας μου παράλληλα μερικές εικόνες από τους αγώνες για να έχω να θυμάμαι και φυσικά για να χρησιμοποιήσω στο blog μου. Αν ήταν ποδοσφαιριστής , σίγουρα θα ήταν ο Ole Gunnar Solskjær της Manchester United της περασμένης δεκαετίας. Ο συγκεκριμένος Νορβηγός ποδοσφαιριστής, παρ’ότι ήταν εκπληκτικός παίχτης έπαιζε συνήθως ως αναπληρωματικός, διότι όπως έλεγε ο προπονητής του, “διάβαζε” καλύτερα το παιχνίδι από τον πάγκο και μόλις έμπαινε μέσα στον αγώνα ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει. Και το έκανε πολύ καλά. Κάτι τέτοιο πράττει και η δικιά μου μικρή μηχανή.
Ήταν εκεί στα 80 χιλιόμετρα στο βουνό των Κενταύρων
Ήταν μαζί μου όταν έκανα μια μικρή προπόνηση στο Central Park
Σίγουρα και αυτή υποφέρει και δεν είναι στα καλά της. Οι μπαταρίες της έχουν λίγο φουσκώσει, σβήνει όποτε κρίνει και δε φορτίζει καλά με αποτέλεσμα να μην μπορώ να την εμπιστευτώ απόλυτα, αλλά τι να την κάνεις? Τόσα περάσαμε μαζί και έδωσε ότι είχε με το παραπάνω.
Μικρή μου μηχανή σε αγαπώ και ας μου κάνεις νάζια.
*Στη φωτογραφία εξωφύλλου είμαι τη στιγμή που απαθανατίζω το ηλιοβασίλεμα στο Hampi και ο φίλος Jinson από το team του Incredible India με συνέλαβε να κρατώ την ασημί Olympus, έχοντας μισολιπόθυμη κρεμασμένη στο δεξί μου χέρι τη βασική μου φωτογραφική.
