Ένα από τα καλά που μου προσέφερε η φοιτητική μου ζωή στην Καβάλα, είναι πως έκανα αδερφικούς φίλους οι οποίοι στην πλειοψηφία τους κατάγονται από την Ξάνθη. Τα τελευταία χρόνια λόγω των περιορισμών και των επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν είχαμε το χρόνο να ιδωθούμε και ο Δημοκρίτειος ημιμαραθώνιος της πόλης, ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να συνδυάσω ένα φιλικό αντάμωμα, με μια όμορφη κούρσα.
Έτσι λοιπόν φόρεσα τα αθλητικά μου και έφτασα ένα όμορφο πρωινό Κυριακής στην αγαπημένη Ξάνθη. Στην κεντρική πλατεία όλα ήταν στημένα και πλήθος δρομέων, συνοδών, θεατών και διοργανωτών δημιουργούσαν μια εορταστική ατμόσφαιρα. Όλοι στο πόστο τους. Οι εθελοντές γνώριζαν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουν, οι δρομείς και οι συνοδοί τους άρχισαν δειλά δειλά να καταφθάνουν και η πόλη το γιόρταζε πραγματικά. Η γραμματεία για την παραλαβή των αριθμών λειτουργούσε άψογα και βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το δημαρχείο της πόλης. Μόλις οι συμμετέχοντες έδειχναν το απαραίτητο πιστοποιητικό εμβολιασμού, παρελάμβαναν την τσάντα του αθλητή και σιγά σιγά άρχιζαν να προετοιμάζονται για τον αγώνα. Η ημέρα ήταν εξαιρετική και λίγο αργότερα αφήσαμε τα προσωπικά μας αντικείμενα σε φυλαγμένο χώρο της διοργάνωσης. Όλοι μαζί σαν ένα πολύχρωμο μελίσσι βρεθήκαμε στην αφετηρία του αγώνα. Ήταν 10:30 το πρωί και η γραμμή εκκίνησης είχε πλημμυρίσει κόσμο. Δίχως καθυστέρηση ξεχυθήκαμε στην πόλη για να συμπληρώσουμε 21 χιλιόμετρα πέριξ αυτής, μέχρι να βρεθούμε ξανά στο ίδιο σημείο.
Η διαδρομή είναι εξ ολοκλήρου ασφάλτινη και ως επί το πλείστον δίχως κλίσεις. Αν εξαιρέσει κανείς μερικές ήπιες ανηφοριές μεταξύ 14ου και 17ου χιλιομέτρου στην περιφερειακή οδό της πόλης. Συνολικά στη διαδρομή ο αθλητής “μαζεύει” 91 μέτρα θετικών υψομετρική διαφορών. Το σκηνικό που παρατηρεί ο αθλητής είναι οι αγροτικές εκτάσεις γύρω από την πόλη. Το μάτι χανόταν στα χωράφια και η ποιότητα του οδοστρώματος ήταν αρκετά καλή. Η διαδρομή περνά επίσης μέσα από τα χωριά Κιμμέρια και Πηγάδια, στα οποία Πηγάδια μάλιστα είχε στηθεί ένα όμορφο πανηγυράκι από τους κατοίκους του χωριού που μας εμψύχωναν.
Ένα στοιχείο που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν η παρουσία δρομέων “λαγών” στον αγώνα. Για να το απλουστεύσω, δύο δρομείς με σημαιάκι στην πλάτη έτρεχαν μέσα στον αγώνα. Η σημαία του ενός έδειχνε 1:40 , όσος δηλαδή ο εκτιμώμενος χρόνος τερματισμού του συγκεκριμένου αθλητή και η άλλη έδειχνε 2:10. Όποιος δηλαδή θέλει να τρέξει τον αγώνα σε αυτούς τους χρόνους, αρκούσε να ακολουθεί το ρυθμό των συγκεκριμένων ανθρώπων.
Αξίζει επίσης να αναφέρω πως όσο ήμασταν στο πλάι επαρχιακών και κεντρικών οδών, τα άτομα της Τροχαίας κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για την ασφάλεια μας. Είναι πράγματι δύσκολος ο συντονισμός μεταξύ οδηγών, εθελοντών, αθλητών και αστυνομικών. Ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά. Οι σταθμοί τροφοδοσίας ήταν τέσσερις (5ο,10ο,15ο,18ο χλμ) και παρείχαν τα βασικά σε αφθονία. Η σήμανση ήταν άψογη και ο καιρός ήταν ιδανικός για τρέξιμο, ούτε παραγγελία να τον είχαμε.
Όπως είναι λογικό σε κάθε αγώνα η λύτρωση έρχεται στη γραμμή του τερματισμού. Όσο και αν είναι το μήκος της διαδρομής, η ικανοποίηση πάντα είναι ίδια. Αυτό το συναίσθημα ανακούφισης, χαράς και ικανοποίησης που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί. Όλη αυτή την πλημμύρα συναισθημάτων τη μεγιστοποιούσε ο κόσμος της Ξάνθης και οι συνοδοί των αθλητών που κατέκλυσαν την κεντρική πλατεία. Κάθε τερματισμός είχε πανηγυρικό χαρακτήρα και θεωρώ πως όλοι περάσαμε χαρούμενοι την αψίδα του φινάλε. Άλλος έπιασε το δρομικό του στόχο και άλλος όχι. Άλλος τερμάτισε γρήγορα και άλλος αργά. Σημασία έχει που έβαλε τον εαυτό του σε αυτή τη δοκιμασία και ανεξάρτητα το αποτέλεσμα, έφυγε νικητής. Όλοι οι κόποι και οι θυσίες αποτυπώνονται στο πρόσωπο του κάθε τερματίσαντα. Ο κάθε ένας κουβαλά το δικό του σταυρό και όλοι μας έχουμε ένα προσωπικό στόχο. Αυτός μπορεί να είναι κάποιος συγκεκριμένος χρόνος ή απλά ένας υγιής τερματισμός. Άπαντες όμως βάζουμε τον εαυτό μας σε μια δοκιμασία, σωματική και πνευματική.
Κατά την γνώμη μου ήταν μία άρτια διοργάνωση υψηλών προδιαγραφών. Από τη γραμματεία και τους εθελοντές μέχρι τη συμβολή της Τροχαίας. Είναι παραπάνω από εμφανές πως οι διοργανωτές διαθέτουν εμπειρία στο χώρο και αγαπούν αυτό που κάνουν. Για αυτό άλλωστε η συγκεκριμένη αθλητική εκδήλωση έχει αγκαλιαστεί από την κοινωνία της πόλης. Επιπλέον, δοθείσης της ευκαιρίας να επισημάνω πως το κόστος συμμετοχής για τον αθλητή ημιμαραθωνίου ήταν 8€ και 12€ με τεχνικό μπλουζάκι. Στην εποχή μάλιστα που πολλοί αγώνες εκμεταλλευόμενοι το συνεχώς αυξανόμενο δρομικό κίνημα επιζητούν καθαρά την κερδοσκοπία, έρχεται ένας τέτοιος αξιοπρεπής αγώνας που παρέχει πολλά στον αθλητή, με ένα προσιτό και δίκαιο αντίτιμο.
Πολλά συγχαρητήρια στη διοργάνωση και ένα τεράστιο μπράβο στους εθελοντές, μιας και δίχως αυτούς κανένας αγώνας δε θα ήταν εφικτός. Για ακόμη μία φορά η Ξάνθη μου επιβεβαίωσε τον απαράβατο κανόνα, πως όποτε την επισκέπτομαι θα περνώ καλά. Γεροί να είμαστε να τρέξουμε και του χρόνου.
Έτρεξε και έγραψε ο Κώστας Φυλακτός
Bib Νumber 182
