Κάπου εκεί στα πεδινά της κεντρικής Γεωργίας, 21 χιλιόμετρα από την πόλη του Κουτάισι, βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης. Ένας μικρός και συμμαζεμένος αερολιμένας, ο οποίος τα τελευταία χρόνια γνωρίζει ραγδαία ανάπτυξη μιας και αποτελεί έναν από τους προορισμούς της χαμηλού κόστους αεροπορικής WizzAir.
Το δέλεαρ του χαμηλού κομίστρου και η ιδέα της εξερεύνησης, της κατά γενικής ομολογίας ανεξερεύνητης Γεωργίας, μοιραία λειτούργησαν καταλυτικά ώστε ο υπογράφων να βρεθεί σε τούτο το αεροδρόμιο. Στόχος του ταξιδιού μου ήταν να έχω σαν βάση την Τιφλίδα τις πέντε από τις εφτά ημέρες του ταξιδιού και από εκεί να περιπλανηθώ σε όσο γίνεται περισσότερα μέρη της χώρας, με ολοήμερες εξορμήσεις. Αυτό ακριβώς και έπραξα, αλλά πρωτίστως θα έπρεπε να μεταβώ από το αεροδρόμιο του Κουτάισι ,που ήταν ο τόπος άφιξης μου στη χώρα, στην πρωτεύουσα της Γεωργίας. Μας χώριζαν όμως 228 χιλιόμετρα.
Το μικρό και βολικό αεροδρόμιο του Κουτάισι
Για τη συγκεκριμένη διαδρομή είχα μεριμνήσει να κάνω μια μικρή έρευνα πριν από την άφιξη μου στη χώρα. Είναι βλέπετε που τα μοναδικά θέματα που θέλω πάντοτε να έχω λυμένα σε ένα ταξίδι, είναι η πρώτη μου διανυκτέρευση και ο τρόπος ο οποίος που θα μεταφερθώ εκεί. Τα λοιπά του ταξιδιού είναι πάντοτε λίγο ρευστά και δίχως ιδιαίτερο προγραμματισμό. Έτσι λοιπόν κατέληξα πως μία αξιόπιστη, οικονομική, ασφαλή και ξεκούραστη λύση ήταν τα λεωφορεία της Georgian Bus. Με κόστος 20 Λάρι (όπου Λάρι ή GEL θα αναφέρομαι στο νόμισμα της χώρας και η αναλογία είναι χονδρικά 1 Ευρώ= 3 Λάρι) από το αεροδρόμιο, το άνετο όχημα περίμενε τους επιβάτες της πτήσης μου, στον προαύλιο χώρο του αεροδρομίου, μόλις 50 μέτρα δεξιά της εξόδου. Προσωπικά είχα προπληρώσει και εκτυπώσει το εισιτήριο μου. Όμως υπάρχει και το εκδοτήριο της εταιρείας των λεωφορείων στο χώρο του αεροδρομίου.
Όταν λοιπόν επιβιβαστήκαμε, ξεκινήσαμε από τους κάμπους της κεντρικής Γεωργίας, με κατεύθυνση ανατολική. Αρκετά βοοειδή έβοσκαν στις πολλές ακαλλιέργητες και παρατημένες αγροτικές εκτάσεις. Το σκηνικό έμοιαζε με βαλκανική επαρχία. Χαμηλά ασοβάτιστα σπίτια με άνετες αυλές με μήλα και λωτούς, σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες σε ασυνήθιστα μέρη, εγκαταλελειμένες βιομηχανίες και πολλά ακόμα συνέθεταν το περιβάλλον σκηνικό. Δε θα το κρύψω πως να εξαιρέσει κανείς ένα τμήμα της διαδρομής που έμοιαζε λίγο με τα δικά μας Τέμπη και οδεύαμε παράλληλα από τη ροή του ποταμού, η λοιπή διαδρομή ήταν από τις πλέον αδιάφορες αισθητικά. Έτσι λοιπόν, έπειτα από περίπου 4 ώρες με μία στάση για φαγητό και τουαλέτα, είχαμε φτάσει πλέον στην Τιφλίδα.
Στα της πρωτεύουσας και των εξορμήσεων θα κάνω εκτενή αφιερώματα με τον καιρό. Τώρα θα εστιάσω στο μεταφορικό κομμάτι.
Έπειτα από μερικές ημέρες, θα έπρεπε να μεταβώ πάλι στο αεροδρόμιο όπου θα αποχαιρετούσα την χώρα, με μία διήμερη στάση στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γεωργίας, το Κουτάισι. Η λύση που επέλεξα ήταν πάλι το λεωφορείο. Θα έπρεπε πρωτίστως να μεταβώ από το κέντρο της πόλης με το μετρό, στο τερματικό σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων, στη στάση Didube. Το κόστος για την μεταφορά με τον υπόγειο σιδηρόδρομο είναι 0,5 Λάρι. Όταν είχα στο μυαλό μου τον σταθμό των λεωφορείων, φανταζόμουν κάτι σαν ένα τερματικό σταθμό των δικών μας ΚΤΕΛ. Έπεσα έξω. Ο τόπος που θα έβρισκα το όχημα που θα με πηγαίνει στο Κουτάισι ήταν μια αγορά τύπου Π, στο κέντρο της οποίας υπήρχαν άναρχα παρκαρισμένα 15θέσια βανάκια, όπου έξω από αυτά έστεκε ο οδηγός διαλαλώντας τον προορισμό του. Μόλις άκουσα την πόλη που ήθελα σε ένα από αυτά, επιβιβάστηκα ως προτελευταίος επιβάτης. Σε αυτά τα οχήματα όπως αντιλήφθηκα δεν υπάρχει συγκεκριμένος χρόνος αφίξεων και αναχωρήσεων. Τα πράγμα είναι πολύ απλά. Όποτε το όχημα γεμίσει, τότε ξεκινά. Έτσι λοιπόν στάθηκα τυχερός και σε λίγα λεπτά είχα ήδη ξεκινήσει. Το κόστος ήταν 10 Λάρι και σε λιγότερες από 4 ώρες είχαμε φτάσει στο Κουτάισι. Η διαδρομή είναι η αντίστροφη με την παραπάνω. Στα πλαϊνά του δρόμου αρκετές κυρίες έχουν στήσει πρόχειρα ξύλινα καταστήματα και πουλούν λίγα εμπορεύματα για να ενισχύσουν το εισόδημα τους. Αυτά μπορεί να είναι φρούτα, ψωμί, μέλι, γλυκά ή οτιδήποτε μπορούν να διαθέσουν στους περαστικούς.
Στη συγκεκριμένη διαδρομή για λόγους οικονομίας, περίπου μία ώρα πριν τον τελικό μας προορισμό και έχοντας μείνει μέσα μόνο πέντε επιβάτες, ο οδηγός σταμάτησε στην πόλη Zestafoni όπου κατόπιν συνεννοήσεως με έναν συνάδελφο του, που μόλις ξεκινούσε για Κουτάισι, μας προέτρεψε να επιβιβαστούμε στο άλλο όχημα για τη συνέχεια της διαδρομής μας.
Είχα πλέον φτάσει στην τελευταία πόλη του οδοιπορικού μου και έπειτα από μερικές ώρες θα έπρεπε να μεταβώ στο αεροδρόμιο για την πρωινή μου πτήση. Αυτό σήμαινε πως όφειλα να είχα φύγει από το δωμάτιο μου περίπου στις 3 τα ξημερώματα. Οι επιλογές που είχα για την διαδρομή των 21 χιλιομέτρων για τον αερολιμένα, ήταν να με μεταφέρουν εκεί οι ιδιοκτήτες του καταλύματος με 25 Λάρι ή να με παραλάβει ένα μίνι βαν που εξυπηρετεί το συγκεκριμένο δρομολόγιο με 5 Λάρι . Η δεύτερη λύση ήταν αυτή που επέλεξα καθώς θεώρησα πως δεν υπήρχε λόγος να έχω μια πριβέ κούρσα με τα πενταπλάσια χρήματα για το αεροδρόμιο, εφόσον είχα την επιλογή να μοιραστώ το δρομολόγιο. Έτσι λοιπόν ο οδηγός ήρθε από το ξενοδοχείο λίγο νωρίτερα από το αναμενόμενο, με παρέλαβε και μέσα σε 20 λεπτά οι μόνοι δύο επιβάτες του νυχτερινού δρομολογίου είχαμε φτάσει στο αεροδρόμιο της πόλης.
Εντύπωση μου προκάλεσε στους δρόμους της χώρας πως πολλά οχήματα είχαν το τιμόνι στα δεξιά, πράγμα παράταιρο για μία χώρα που οδηγεί από τη δεξιά πλευρά του δρόμου. Προφανώς εισάγουν αρκετά μεταχειρισμένα από Αγγλία ή λοιπές αριστεροκίνητες χώρες. Επίσης οι οδηγοί είναι αρκετά επιπόλαιοι και πολύ χειρότεροι από τους ήδη επιπόλαιους δικούς μας. Ακόμα, πολλές πινακίδες είχαν ίδια γράμματα π.χ FF 989 JJ, AA 888 QQ κτλ (Τι κάθομαι και παρατηρώ? ). Το οδικό δίκτυο στις κεντρικές αρτηρίες είναι αρκετά καλό, παρόλα αυτά λίγα τμήματα του είναι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας και τούτα είναι πλησίον της πρωτεύουσας. Κλείνοντας θα ήθελα να αναφέρω πως το συγκεκριμένο κείμενο δεν έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα καθώς περιγράφει τα δρομολόγια που έπραξα και το αντίτιμο αυτών. Υπάρχουν και άλλα μεταφορικά μέσα με διαφορετικές χρεώσεις που αν ενδιαφέρεται κανείς οφείλει να τα αναζητήσει.
Σε γενικές γραμμές η Γεωργία είναι μια χώρα που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί. Είναι ένας τόπος που ολοένα και αναπτύσσεται τουριστικά, αποτελώντας για την ώρα έναν σχετικά ανέγγιχτο προορισμό από τις ορδές του οργανωμένου τουρισμού. Οι πλειοψηφία των επισκεπτών της είναι από χώρες της πρώην σοβιετικής ένωσης. Υπάρχουν επίσης αρκετοί από την Μέση Ανατολή, Ιαπωνία, Γερμανία και όλοι τους εκτιμούν πως η ιστορική Γεωργία είναι ένας γοητευτικός και value for money προορισμός του νότιου Καυκάσου.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
