H Σρι Λάνκα είναι μια χώρα η οποία παρά τη φυσική της ομορφιά και τους φιλόξενους κατοίκους της , έχει ταλαιπωρηθεί τις τελευταίες δεκαετίες από εμφύλιες διαμάχες και αιματηρές συμπλοκές. Στις ημέρες μας αποτελεί έναν ασφαλή προορισμό και τα μεμονωμένα περιστατικά βίας δεν είναι ικανά ώστε να πτοήσουν τους επισκέπτες και να αμαυρώσουν τη φήμη της χώρας. Άλλωστε ψυχικά ασταθής και βίαιοι χαρακτήρες υπάρχουν παντού στον κόσμο και η πρώην Κεΰλάνη παρά το πλήγμα που εδέχθη κατά τις επιθέσεις αυτοκτονίας σε καθολικές εκκλησίες, παραμένει μια από τις πιο ασφαλείς χώρες της Ασίας.
Είναι γεγονός πως η χώρα συγκαταλέγεται ως ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς αναψυχής, με το νότιο τμήμα του νησιού να αποτελεί το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά, έναντι του βορρά που υπολείπεται σε υποδομές. Πλήθος ταξιδιωτών κάθε λογής συρρέουν στις παραλίες του νότου να απολαύσουν τις τροπικές παραλίες, το καλό φαγητό και την υπέροχη τροπική ατμόσφαιρα που αναμιγνύεται εξόχως με το ωκεάνιο αεράκι του Ινδικού.
Για τη Σρι Λάνκα έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν πως αποτέλεσε το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης και έκτοτε όλα τα μακρινά ταξίδια τα αποκαλώ σριλάνκες. Αρχικά δεν μπορώ να πω πως είχα εντυπωσιαστεί από το κλίμα, τους κατοίκους (κυρίως τους επαγγελματίες) , το φαγητό κτλ. Με την επιστροφή μου πίσω, έπειτα από 3 εβδομάδες σε διάφορα μέρη του νησιού, όταν πλέον έπαψα να μεταβολίζω κάρυ και τα τοποθέτησα όλα σωστά στο νου μου, η εκτίμηση μου για τη χώρα ολοένα και μεγάλωνε. Όντας το πρώτο μου ταξίδι στην Ασία, μάλιστα ανοργάνωτο και με σχετικά περιορισμένο οικονομικό προϋπολογισμό, ο συνδυασμός απειρίας , ταλαιπωρίας, απέχθειας για παζάρια και η υπερβολική δόση καυτερού φαγητού, μου προκάλεσαν μια σχετική αδιαφορία για τη χώρα. Μια αδιαφορία που έπειτα εξαφανίστηκε και στη θέση της ήρθε μια λαχτάρα για επιστροφή και εκτίμησης όσων μπόρεσα και όσων δεν κατάφερα να απολαύσω τις ημέρες που ήμουν εκεί.
Σε διάφορες συζητήσεις που έχω με φίλους ταξιδιώτες για τα μέρη που ξεχώρισα στη Σρι Λάνκα, δεν μπορώ ξεκάθαρα να απαντήσω. Γοητεύτηκα από την ιστορική Anuradhapura, απήλαυσα τις μπύρες μου στο εύκρατο Kandy, λάτρεψα τους ορεινούς όγκους στο Adam’s Peak, αγνάντευα με τις ώρες τις φυτείες τσαγιού στην ενδοχώρα, πλατσούρισα κάτω από φοινικόδεντρα στη Mirissa και άλλα πολλά. Όλα μου άφησαν το κατιτίς τους και όλα αποτελούν γλυκιές αναμνήσεις.
Ένα από τα μέρη που επισκέφτηκα στο νότο της χώρας, ήταν μία από τις δημοφιλέστερες παραλίες της Κεϋλάνης, η Unawatuna. Τοποθετημένη στο νοτιοδυτικό τμήμα της νήσου, η τουριστική αυτή περιοχή υποδέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Λάτρεις του surf, του θαλασσινού φαγητού και της παράκτιας ζωής επιλέγουν τούτο τον προορισμό. Πρόκειται για έναν άναρχο οικισμό στον οποίο δεν ξεχώρισα κάποια αρχή, μέση και τέλος. Καταστήματα εστίασης και τουριστικές μονάδες καταπατούν τον αιγιαλό και η αγορά του χωριού βρίσκεται σε έναν μικρό δρόμο παράλληλα της παραλιακής ζώνης. Οι δυτικοί τουρίστες απολαμβάνουν τις παροχές των ντόπιων στην αμμώδη παραλία του οικισμού και ο χρόνος κυλά ήρεμα και ομαλά. Δεν ήταν φυσικά τόσο γαλήνια κατά τη διάρκεια του τσουνάμι του Ινδικού το 2004, όταν και η συγκεκριμένη παραλία ήταν μία από αυτές που δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα. Μεγάλο αριθμό νεκρών και αμέτρητες καταστροφές άφησε στο πέρασμά του το οργισμένο νερό. Μάλιστα όπως μας είπαν οι ντόπιοι, έκτοτε έχει αλλάξει κατά πολύ η παράκτια ζώνη μιας και έχουν καταστραφεί ύφαλοι, έχουν δημιουργηθεί νέες παραλίες και έχει επηρεαστεί η γεωμορφολογία του τόπου γενικότερα.
Η παραλία τηςUnawatuna απέχει 5 χιλιόμετρα από το γειτονικό Galle και 108 χιλιόμετρα από το Colombo. Είναι εύκολα προσβάσιμη μιας και προσεγγίζεται με τρένα ή με λεωφορεία και βρίσκεται πολύ κοντά στον κεντρικό οδικό άξονα.
Δεδομένου ότι το πέρασμα μου από την περιοχή ήταν σύντομο δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη. Πήρα μονάχα μια γεύση και επειδή πάντοτε στο ιστολόγιο μου θέλω να υπηρετώ την ειλικρίνεια, στην προκειμένη περίπτωση δεν είμαι σίγουρος αν θα πρότεινα το συγκεκριμένο προορισμό σε κάποιον που θα βρεθεί στη χώρα. Ίσως επειδή ο καιρός δε μου έκανε το κέφι, ίσως η άναρχη δόμηση με τα καταστήματα να βρίσκονται κυριολεκτικά στην άμμο, η Unawatuna μου φάνηκε σχετικά αδιάφορη, παρόλο που έχει πιστούς οπαδούς που την αγαπούν. Αν επέστρεφα στο νότο της χώρας θα προτιμούσα να βρεθώ σε άλλες παραλίες.
Αν αναζητάτε καταλύματα στη χώρα ρίξτε μια ματιά στις προσφορές της Booking.
