ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ ΣΕ 3 ΗΜΕΡΕΣ

by Runvel 28 December 2018 Europe, Travel 34

Είναι πράγματι γεγονός πως θεωρούσα τη Ρουμανία και το Βουκουρέστι ειδικότερα, έναν προορισμό τον οποίο αργά ή γρήγορα θα επισκεφτώ. Είναι βλέπετε που στο ταξιδιωτικό μου μυαλό, κάποια μέρη θεωρούνται κατά κάποιο τρόπο δεδομένα λόγω της μικρής απόστασης. Ανέκαθεν είχα την τάση να θεωρώ τους κοντινούς προορισμούς εύκολα προσβάσιμους για κάθε ηλικία, ανεξαρτήτου οικογενειακών υποχρεώσεων ή οικονομικής κατάστασης κτλ. Σχεδόν πάντοτε απέκλεια τις γειτονικές χώρες λόγω των παραπάνω σκέψεων μου.

Κάτι τέτοιοι συλλογισμοί με έχουν οδηγήσει να ταξιδέψω σε μέρη μακρινά και να μην έχω μεγάλη ταξιδιωτική εμπειρία στα γειτονικά Βαλκάνια, παρότι κάτοικος της Θεσσαλονίκης. Ίσως το κάρμα μου επιφύλασσε να έρθει η κατάλληλη στιγμή για να γνωρίσω την πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Αυτή η στιγμή και παράλληλα συμπαντική συνωμοσία ονομάζεται Experience Bucharest. Μια ιδιωτική πρωτοβουλία επαγγελματιών και φορέων της πόλης, με σκοπό και στόχο την προώθηση της.

Η συγκεκριμένη διοργάνωση λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια και απ’ότι δείχνει, συμβάλει αρκετά στην τουριστική ανάπτυξη της πόλης. Η ιδέα των διοργανωτών είναι να προσκαλέσουν bloggers και άτομα με επιρροή στα κοινωνικά δίκτυα, τους λεγόμενους influencers, ώστε να την προβάλουν μέσω της προσωπικής τους ματιάς. Σε αυτή τη διοργάνωση λοιπόν, το Runvel επιλέχθηκε μαζί με άλλα 40 blogs από διάφορα μέρη του πλανήτη, ανάμεσα από 200 αιτήσεις συμμετοχής. Η χαρά μου ήταν μεγάλη, μιας και τέτοιου τύπου εμπειρίες δικαιώνουν εκείνο το βροχερό βράδυ του Ιανουαρίου του 2014, όταν μου ήρθε η ιδέα της δημιουργίας του προσωπικού μου ιστολογίου.

Το συγκεκριμένο ταξίδι από την στιγμή της άφιξης στη χώρα, μέχρι την αναχώρησης ήταν χορηγούμενο. Διαμονές, μεταφορές, ξεναγήσεις, γεύματα, νυχτερινή διασκέδαση και άλλα. Το μόνο που δεν παρείχε η διοργάνωση ήταν η μετάβαση του συμμετέχοντα στη χώρα και ορισμένα προσωπικά μικροέξοδα εντός πόλης, όπως κάποια επιπλέον μετάβαση με ταξί μέχρι το ξενοδοχείο κτλ.

Η ανακοίνωση ότι είχα επιλεγεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες, μου γνωστοποιήθηκε ένα μήνα περίπου πριν από την έναρξη της διοργάνωσης. Αμέσως σχεδόν, άρχισα να ψάχνω τρόπους μετάβασης προς το Βουκουρέστι. Δίχως να το γνωρίζω υπήρχε απευθείας πτήση από τη Θεσσαλονίκη με τη Ρουμανική Tarom και μάλιστα σε πολύ προσιτή τιμή. Δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη ώστε να προβώ στην αεροπορική μου κράτηση.

Η πολυπόθητη μέρα είχε φτάσει και οι bloggers άρχισαν να καταφθάνουν στο αεροδρόμιο της πόλης. Εκεί μας παραλάμβαναν μέλη της διοργάνωσης και μας συνόδευαν στο ξενοδοχείο όπου θα διέμενε ο καθένας. Λίγο το πρόγραμμα και μια μικρή καθυστέρηση στην πτήση, ο υπογράφων έφτασε σχεδόν τελευταίος από την πλευρά των bloggers και έτσι το πρόγραμμα της Παρασκευής στην ουσία χάθηκε. Θα απολάμβανα όμως το τελευταίο σκέλος της ημέρας, το οποίο ήταν ένα υπέροχο δείπνο στο στιλάτο wine bar Nomad Skybar, στην καρδιά της παλιάς πόλης. Όμορφα ντόπια κρασιά, υπέροχα πιάτα να τα συνοδεύουν, διακριτική μουσική και φωτισμός, μια παρέα 40 digital nomads και μέλη της διοργάνωσης, περάσαμε μια ενδιαφέρουσα πρώτη βραδιά στην πόλη. Αν και γνωρίζαμε ότι το πρόγραμμα της επομένης θα ήταν ιδιαίτερο σφιχτό, κανείς δεν ήθελε να αποσυρθεί στο δωμάτιο του. Οι ώρες περνούσαν με όμορφες συζητήσεις για κάθε μεριά του κόσμου και εν τέλει κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε.

Ένα από τα πιάτα του Nomad

Η επομένη μας βρήκε όλους με ένα μικρό πονοκέφαλο από τα πολλά κρασιά και την αϋπνία. Έπρεπε να παραστήσουμε τους φρέσκους και να ανασυνταχθούμε ώστε να απολαύσουμε τις ομορφιές της πόλης. Όλοι μας είχαμε χωριστεί σε μικρές ομάδες, ώστε οι ξεναγήσεις να γίνουν πιο βατές. Το προσωπικό μου πρωινό τουρ είχε ως θέμα “Communist tour”. Όπως είναι προφανές στον τίτλο ως θεματολογία ήταν το κομμουνιστικό παρελθόν της πόλης με πρωταγωνιστή τον Νικολάε Τσαουσέσκου ως την κατάρρευση του καθεστώτος το 1989. Για την συγκεκριμένη ξενάγηση έχω δημιουργήσει ένα ξεχωριστό άρθρο με πολλές λεπτομέρειες των 24 ετών της διακυβέρνησής του.

Είναι πράγματι γεγονός πως τέτοιου είδους εποικοδομητικοί περίπατοι με εξειδικευμένους ντόπιους, αποτελούν μιας πρώτης τάξεως ιστορική αναδρομή στην πόλη, μέσω μιας αβίαστης βόλτας. Μιας και κάθε άσκηση ανοίγει την όρεξη, η διοργάνωση είχε φροντίσει να μας παρέχει το γεύμα μας στο μεξικάνικο εστιατόριο Taqueria El Torito λίγα μόλις μέτρα από το Παλάτι του Λαού, όπως ήθελε να λένε ο πρώην δικτάτορας το κυβερνείο που κατασκεύαζε και εν τέλει δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο. Οι Μεξικάνοι ιδιοκτήτες του καταστήματος μας υποδέχθηκαν με μία δροσερή Margarita και με ένα μπουφέ με διάφορες μεξικάνικες λιχουδιές. Στο τέλος του γεύματος ένα ζευγάρι συμπατριωτών τους με τυπικά μεξικάνικα ρούχα μας τραγούδησαν όμορφες μελωδίες του τόπου τους και είχαμε πλέον δύναμη να ξεκινήσουμε την επόμενη ξενάγηση μας.

Στην αυλή της Taqueria El Torito

Το πρόγραμμα που ακολούθησα ήταν η ξενάγηση με τον τίτλο “Monarchy vs Communism” και αναφέρετε στην περίοδο της χώρας από την επιβολή της μοναρχίας από ξένες δυνάμεις μέχρι την πτώση του Κομμουνισμού το 1989. Μία όμορφη και έντονη αναδρομή στο παρελθόν, που έχει αφήσει το αποτύπωμα της στην αρχιτεκτονική της πόλης. Ο παθιασμένος ξεναγός μας και λάτρης της ιστορίας του Βουκουρεστίου ήταν ο ντόπιος Ciprian. Ένας συμπαθέστατος νέος με σπουδές στη δημοσιογραφία που παράλληλα ξεναγεί τουρίστες. Συνήθως οι ξεναγήσεις που προσφέρει ξεκινούν με χρονολογική σειρά, αυτή τη φορά όπως μας είπε θα αναγκαζόμασταν να κάνουν την αντίστροφη χρονικά διαδρομή, μιας και αυτό ευνοούσε από το σημείο της αφετηρίας μας. Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε την περιήγηση μας από το τέλος της κομμουνιστικής περιόδου και τελειώσαμε την ξενάγηση μας από τα χρόνια της μοναρχίας. Είχε ενδιαφέρον τούτη η αντίστροφη ξενάγηση. Έπειτα από δύο συνεχόμενες και συνάμα άκρως ενδιαφέρουσες ξεναγήσεις, μια σύντομη ανάπαυλα στο ξενοδοχείο ήταν επιβεβλημένη μιας και το πρόγραμμα της ημέρας θα συνεχιζόταν.

Το Παλάτι του Λαού. Το όνειρο του Τσαουσέσκου

Το Σαββατόβραδο μας ξεκίνησε με ένα όμορφο θέαμα στο φωταγωγημένο συντριβάνι της πόλης. Μια φορά το μήνα γύρω στις 20:30 και για μισή περίπου ώρα, ο φωτισμός του σιντριβανιού συγχρονίζεται με όμορφες μουσικές, αποτελώντας ένα ξεχωριστό γεγονός που προσελκύει εκατοντάδες θεατές. Όσο όμορφο και είναι το οπτικοακουστικό θέαμα, τόσες είναι και οι γκρίνιες που προξενεί από μερίδα πολιτών, οι οποίοι επισημαίνουν πως σε μια πόλη που υστερεί σε βασικές υποδομές, είναι προκλητικό να διαθέτει ένα από τα ακριβότερα συντριβάνια της Ευρώπης, με κόστος που ξεπερνά τα 10 εκατομμύρια ευρώ.

Τμήμα του σιντριβανιού της πόλης

Μόλις τελείωσε η μουσική και οι εκατοντάδες πολίτες συνέχισαν το δρόμο τους, η πολυφυλετική παρέα μας πήγε σύσσωμη στο Pura Vida hostel για ένα όμορφο δείπνο με τοπικές λιχουδιές και παράλληλα κάναμε ένα μικρό μάθημα τοπικής κουζίνας από ένα διακεκριμένο νεαρό σεφ της πόλης. Μπροστά μας έφτιαξε τους γνωστούς μας λαχανοντολμάδες και σε συνδυασμό με τις άλλες γεύσεις που είχαμε στο τραπέζι, καταλάβαινε κανείς πως η γαστρονομία της χώρας είναι επηρεασμένη τόσο από την κεντρική Ευρώπη, όσο από τα Βαλκάνια και την Ανατολή.

Μια υπέροχη πιατέλα με ντόπια προϊόντα στο Pura Vida Hostel

Ήταν γνωστό στην παρέα πως η βραδιά θα ήταν για άλλη μια φορά μεγάλη. Επόμενος σταθμός μας ήταν το Pura Vida Skybar για μερικές μπύρες με θέα την παλιά πόλη και έπειτα μας περίμενε μια ξεχωριστή βραδιά στο ομορφότερο club του Βουκουρεστίου το Fratelli. Ένας προσεγμένος χώρος που αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα σημεία της νυχτερινής διασκέδασης στην πόλη. Στον προαύλιο χώρο υπήρχαν δύο ιππείς με τα καλλίγραμμα άλογα τους και στο εσωτερικό έβλεπε κανείς μέχρι carousel, ξυλοπόδαρους και άλλα θεάματα που εντυπωσιάζουν τους θαμώνες. Μιας όμως και μας περίμενε μια πλούσια από θέμα περιηγήσεων Κυριακή, δεν εξαντλήσαμε τα όρια των αντοχών, μιας και το σύνολο των bloggers αποσύρθηκε σχετικά νωρίς. Μεγαλώνουμε βλέπετε.

Στην ταράτσα του Pura Vida Skybar

Μια μικρή γεύση από το show του Fratelli

Μια ηλιόλουστη Κυριακή ξημέρωσε. Το ραντεβού μας δόθηκε στις 10 το πρωί στην αψίδα της πόλης, την Arcul de Triumph. Το υπέροχο μνημείο σε ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλη. Είναι πράγματι γεγονός πως ανοίγει της πύλες του για το κοινό κάθε 1η Δεκεμβρίου που αποτελεί την ημέρα ανεξαρτησίας στης χώρας και μπορεί να ανέβει κανείς στην κορυφή, απολαμβάνοντας μια ξεχωριστή θέα του Βουκουρεστίου. Μιας όμως και το Exprerience Bucharest είχε την υποστήριξη και του δήμου της πόλης, άνοιξε κατ’εξαίρεση μία ακόμη φορά για εμάς. Από το ύψος των 40 μέτρων απολαμβάνει κανείς μια ιδιαίτερη οπτική της πόλης στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ήταν μία πολύ όμορφη εμπειρία.

Η θέα από την κορυφή της αψίδας

Επόμενη στάση μας ήταν το Gastronomika που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την αψίδα. Ένας ζεστός χώρος που το γνωρίζουν μόνο οι ντόπιοι, μας φίλεψε ένα όμορφο ρουμάνικο γεύμα, συνοδευόμενο από ντόπιο κρασί ή την ντόπια εκδοχή του αποστάγματος δαμάσκηνου Tuica που μοιάζει λιγάκι με το δικό μας τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο ή τη ρακή. Ο ηλιόλουστος καιρός βοηθούσε ώστε να απολαύσουμε το όμορφο φαγητό μας στη συμπαθητική αυλίτσα του καταστήματος.

Ένα μεζεδάκι για την Tuica

Με τον οίνο να έχει ευφραίνει την καρδιά μας, συνεχίσαμε το πρόγραμμά μας με δύο ακόμη ξεναγήσεις στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Η πρώτη αφορούσε τα χρόνια του μεσοπολέμου όταν το Βουκουρέστι είχε μια ξεχωριστή αίγλη και αποκαλείτο ως, Παρίσι των Βαλκανίων και η δεύτερη αφορούσε το εβραϊκό στοιχείο της πόλης που ουσιαστικά έπειτα από έντονη παρουσία πολλών αιώνων, αποδεκατίστηκε ή εκτοπίστηκε στην συντριπτική του πλειοψηφία, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Η συγκεκριμένη χρονικά περίοδος είναι μια μελάνη σελίδα για την ιστορία της ανθρωπότητας. Ελάχιστα ήταν τα μέρη στον πλανήτη που έμειναν ανεπηρέαστα από τη δίνη του πολέμου και σχεδόν όλοι οι λαοί έχουν θρηνήσει θύματα ή έχουν συμμετάσχει με το δικό τους τρόπο. Έξι από τα αγριότερα χρόνια που έχει ζήσει η υφήλιος από τις πρώτες καταγεγραμμένες αφηγήσεις, δε θα μπορούσαν να μην είχαν επηρεάσει μια περιοχή όπως είναι η Ρουμανία. Όταν μάλιστα η χώρα είχε λάβει μέρος με την ηττημένη πλευρά, κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια του πολέμου, δεν μπορεί να αποτελεί ούτε στο ελάχιστο μια όμορφο ανάμνηση.

Πραγματικό ενδιαφέρον αποτελεί πως ο Ρουμανία συμμετείχε με την πλευρά των Γερμανών στο Β.Π.Π. Όταν η Ευρώπη έμοιαζε με μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί, ο βασιλιάς της χώρας έδειχνε περισσότερο να τον ενδιαφέρει πως θα γλεντήσει με τους φίλους του ή πως θα φλερτάρει με κάποια χορεύτρια μπαλέτου. Μάλιστα κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου και συγκεκριμένα το 1925 ο αναξιόπιστος Κάρολος, παράτησε το θρόνο και το έσκασε με μία ερωμένη του, για να ζήσει τον έρωτα του στο Παρίσι, αφήνοντας τα ηνία της χώρας ξανά στον πατέρα του Φερδινάνδο. Όταν αυτός πέθανε, ανέλαβε το θρόνο ο ανήλικος εγγονός του Μιχαήλ. Τα χρόνια περνούσαν και ουσιαστική διακυβέρνηση έκανε το συμβούλιο αντιβασιλείας, παρόλο που ο Κάρολος είχε μετανιώσει και ήθελε το θρόνο του πίσω. Το ξέσπασμα του πολέμου βρίσκει τον Κάρολο αδρανή και το Μιχαήλ νεότατο και άπειρο. Η τάση των διοικούντων ήταν να συμμετέχουν με τις συμμαχικές δυνάμεις κατά του Άξονα. Όμως ο άνθρωπος με τη μεγαλύτερη επιρροή στη χώρα, απουσία ικανού βασιλιά, ήταν ο αρχηγός του στρατού Αντονέσκου, η απόφαση του ήταν να συμμαχήσει η Ρουμανία με τη Γερμανία. Ο λόγος πολύ απλός. Ήταν προσωπικός φίλος και θαυμαστής του Χίτλερ. Έτσι λοιπόν ένας άνθρωπος αποφάσισε για έναν ολόκληρο λαό, λένε μέχρι τις μέρες μας οι ξεναγοί.

Τα χρόνια του πολέμου περνούσαν, η πλάστιγγα έγερνε υπέρ των συμμάχων και ο βασιλιάς , ωριμότερος πλέον πήρε την απόφαση η χώρα να αλλάξει στρατόπεδο και να επιτρέψει του σοβιετικούς ασφαλές πέρασμα από τα εδάφη της. Αυτή η απόφαση κατά κάποιο τρόπο εξομάλυνε την κατάσταση , όμως η χώρα έχασε πλέον την αξιοπιστία της σε επίπεδο διαπραγματεύσεων και παρόλο που συμμάχησε με τον κόκκινο στρατό, η αντιπαλότητα των προηγούμενων ετών δε μπορούσε να διαγραφεί εύκολα από τη μνήμη τους.

To Βουκουρέστι και η Ρουμανία γενικότερα έχουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και είναι όμορφα να κάνει κανείς περιπάτους στην πόλη, παρέα με πλήρως καταρτισμένους και ενημερωμένους ξεναγούς. Η περιοχή της σημερινής Ρουμανίας αποτελεί ένα χωνευτήρι πολιτισμών, δεχόμενο επιρροές από δύση και ανατολή. Η ένωση της Τρανσυλβανίας, της Βλαχίας και μέρος της Μολδαβίας, δημιούργησε το σημερινό κράτος και έκτοτε έχουν περάσει από τη διακυβέρνηση του διάφορα πολιτεύματα. Όλα τους άφησαν το αποτύπωμα τους στην πόλη και στη ζωή των πολιτών της.

Μέσα από αυτές τις ιστορίες και τις αφηγήσεις οδηγηθήκαμε στο τελευταίο δείπνο στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Ο χώρος που μας φιλοξένησε ήταν το όμορφο Hop Garden με τα εντυπωσιακά πιάτα του και τις υπέροχες γεύσεις που θύμιζαν περισσότερο κάποιο εστιατόριο σε ένα ορεινό χωριό. Ο χώρος ήταν πολύ μοντέρνος όμως οι σούβλες με τα αρνιά στην είσοδο και τα χωριάτικα λουκάνικα παρέπεμπαν περισσότερο σε επαρχία. Το δείπνο ήταν πλούσιο και απολαυστικό, αυτό έχει περισσότερη σημασία.

Μέρος από το πλούσιο μπουφέ του Hop Garden

Οι ημέρες του Experience Bucharest είχαν φτάσει πλέον στο τέλος τους. Το πρωινό της Δευτέρας οι υπεύθυνοι του project σε συνεργασία με τοπικούς φορείς είχαν διοργανώσει ένα συνέδριο με θέμα του τουρισμό και την προβολή της πόλης , παρουσία των διεθνών bloggers . Η μεσημεριανή μου πτήση δεν μου άφηνε περιθώριο να βρεθώ στην παρουσίαση όμως χάρηκα πολύ που υπήρξα μέλος αυτής της παρέας. O δρόμος για το αεροδρόμιο με περίμενε και ενδεικτικά να αναφέρω πως μια καθημερινή ημέρα δίχως ιδιαίτερη κίνηση, η μεταφορά μου με ταξί έγινε σε 40 λεπτά και κόστισε περίπου 8 ευρώ.

Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω το συγκεκριμένο τριήμερο με δύο λέξεις, θα ήταν σίγουρα γαστρονομία και ιστορία. Δύο παραμέτρους που αναζητώ σε κάθε ταξίδι και στο Βουκουρέστι, μου δόθηκαν απλόχερα και σε αφθονία. Με την πολυεθνική παρέα μοιραστήκαμε υπέροχες γεύσεις , γνωρίσαμε μέρος της μακραίωνης ιστορίας της πόλης και περιπλανηθήκαμε στους δρόμους της.

Το Βουκουρέστι θα το συνιστούσα δίχως επιφύλαξη σε όποιον δεν το έχει επισκεφτεί. Είναι σε κοντινή απόσταση από τη χώρα μας, αποτελεί έναν από τους πιο ασφαλείς προορισμούς της Ευρώπης, διαθέτει γοητεία και θεωρείται από τα πιο οικονομικά μέρη της ηπείρου. Ένα τριήμερο στην πόλη αποτελεί ένα διάστημα κατά το οποίο λαμβάνει κανείς μια γενική εικόνα για την ιστορία και τη ζωή της. Όποιος διαθέτει περισσότερο χρόνο, ίσως θα έπρεπε να αφιερώσει κάποιες μέρες και στην ύπαιθρο της χώρας με τις μεσαιωνικές πόλεις, της εύφορης γης της βόρειας Βαλκανικής.

*Το Runvel επισκέφτηκε την πόλη στα πλαίσια του Experience Bucharest, μιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας και προσπάθειας φορέων της πόλης, απευθυνόμενη σε διεθνείς bloggers με σκοπό την ανάδειξη της .

Το Runvel έμεινε στο υπέροχο ξενοδοχείο Mercure Bucharest City Center.