Ένα βροχερό πρωινό του Φεβρουαρίου βρεθήκαμε στην Παλιά Καβάλα για να τρέξουμε στο Winterun. Έναν ορεινό αγώνα 19 χιλιομέτρων και λιγότερο από 700 μέτρα υψομετρικών διαφορών. Ο αγώνας ίσως να φαίνεται μικρός στην απόσταση αλλά είναι μεγάλος…στον παλμογράφο.
Κατά τις πρώτες πρωινές ώρες ο καιρός φαινόταν να έχει άγριες διαθέσεις, παρόλα αυτά όλοι ήμασταν τυχεροί και κατά τη διάρκεια του αγώνα οι συνθήκες ήταν ιδανικές για τρέξιμο. Συνοδεία ενός διακριτικού ψιλόβροχου, σχεδόν άπαντες παρόντες περιμέναμε στην αφετηρία.
Στην πλατεία του χωριού, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του υπεραιωνόβιου πλάτανου δόθηκε η εκκίνηση. Η επιτροπή του αγώνα ήταν συνεπής και δεν υπήρξαν καθυστερήσεις. 10, 9, 8, 7, 6 ,5, 4, 3, 2, 1 και πάμε.
Τα πρώτα 3 χιλιόμετρα του αγώνα ήταν με ανηφορική κλίση. Εφόσον είχαν ανέβει αρκετά οι παλμοί από την υπερένταση, ακολουθεί μια απότομη κατηφοριά που θέλοντας και μη οι ταχύτητες αυξάνονται. Ο αγώνας διεξάγεται κυρίως σε δασικούς δρόμους, οι οποίοι παρόλη τη βροχή ήταν σε αρκετά καλή κατάσταση. Η λάσπη όπως είναι λογικό ήταν μόνιμη συνοδός μας και στα όμορφα μονοπάτια, (το αναμέναμε άλλωστε). Από πλευράς δρομέων απαιτούσε μεγάλη προσοχή καθόλη τη διάρκεια του αγώνα κυρίως στα βραχώδη σημεία. Η αυξημένη υγρασία σε ορισμένα σημεία σε συνδυασμό με τα πεσμένα φύλλα δημιουργούσαν “ύπουλες” δρομικές παγίδες.
(Υ.Γ Τα Speedcross δεν είναι κατάλληλα για τέτοιο τερέν). Δυστυχώς κάποιες πτώσεις δεν αποφεύχθηκαν.
Είναι γεγονός πως καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα, υπήρχαν συνεχόμενες εναλλαγές στην κλίση. Συναντά κανείς μια διαρκή αυξομείωση στα υψομετρικά, κάνοντας έτσι τον αγώνα ακόμα πιο γοητευτικό.
Οι σταθμοί ανεφοδιασμού ήταν τρεις και είχαν τα απαραίτητα για τους αθλητές, με πιο πλήρη σταθμό τον δεύτερο, μιας και ήταν ο κεντρικός του αγώνα (περίπου στη μέση της διαδρομής). Μάλιστα λίγο πιο πριν από αυτό το στεκ ένας παράξενος ήχος από τους πυλώνες της ΔΕΗ έδινε μια παράξενη ηχητική αύρα στο ομιχλώδες τοπίο.
Στο τερματισμό πλήθος κόσμου επιβράβευε την προσπάθεια των αθλητών με ένα ζεστό χειροκρότημα. Μιας και με το χειροκρότημα δεν χορταίνει κανείς, η οργάνωση του αγώνα είχε μεριμνήσει για τα άδεια στομάχια των αθλητών. Πραγματικά υπέροχες πίτες και ζεστός τραχανάς ήταν ότι έπρεπε μετά από ένα υγρό πρωινό στο βουνό.
Το κόστος συμμετοχής του αγώνα ήταν 15 ευρώ με (τεχνικό μακρυμάνικο μπλουζάκι, νερό, αναμνηστικό μετάλλιο, διαφημιστικά τουριστικής προβολής , κτλ.)
Όλα πήγαν καλά, ελπίζω όλοι οι δρομείς να το ευχαριστήθηκαν όπως εγώ.
Και όπως λέμε πάντοτε..
Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους. Πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Η σελίδα μας στο FB είναι RUNVEL…καλούς αγώνες και καλά ταξίδια.
