Ένα κυριακάτικο πρωινό του Απρίλη, το Στρατονικό όρος φόρεσε τα ανοιξιάτικα του και υποδέχθηκε πλήθος δρομέων από διάφορα μέρη της χώρας. Ο λόγος αυτής της συγκέντρωσης αθλητών ήταν το 1ο Σουγκλιάνι Trail. Ένας ορεινός αγώνας τρεξίματος μήκους 24.1 χιλιομέτρων και 1500 μέτρων υψομετρικής διαφοράς.
Όλα ξεκινούν στον Σταυρό Θεσσαλονίκης. Εκεί λοιπόν κάποιοι φίλοι και λάτρεις του βουνού έχουν συστήσει ένα φυσιολατρικό σύλλογο τον Φ.Ο.Σ Σταυρού. Όραμα τους ήταν να γίνει ένας αγώνας στο Στρατονικό όρος ή Σουγκλιάνι (στην ντόπια διάλεκτο), ώστε να γίνουν ορατές στο ευρύ αθλητικό κοινό οι ομορφιές του συγκεκριμένου ορεινού όγκου.
Η προσπάθεια αυτή πήρε σάρκα και οστά και στις 10 το πρωί της Κυριακής ήταν όλα έτοιμα. Οι οργανωτές του αγώνα ήταν συνεπείς και η εκκίνηση δόθηκε δίχως την παραμικρή καθυστέρηση. Από τα 10 μέτρα υψόμετρο λοιπόν, ξεκινά μια επίπονη ανάβαση στο πανέμορφο αυτό βουνό. Τα πρώτα 7 χιλιόμετρα του αγώνα ήταν ανηφορικά. Σε κάποια σημεία μάλιστα η κλίση των μονοπατιών ήταν αρκετά αυξημένη και ο αθλητής όφειλε να εξοικονομήσει ενέργεια για το υπόλοιπο του αγώνα.
Η χάραξη της διαδρομής κάθε άλλο παρά μονότονη δεν ήταν. Οφείλουμε να συγχαρούμε όσους συνέβαλαν σε αυτό. Οι εναλλαγές στις κλίσεις του εδάφους διαδεχόταν η μια την άλλη, κάνοντας τη διαδρομή ακόμη πιο συναρπαστική. Όπως γνωρίζαμε από το γράφημα του αγώνα, η πορεία που θα ακολουθούσαμε ήταν στην ουσία 3 ‘πυραμίδες’. Δεν ήταν απλώς μια μεγάλη ανάβαση και έπειτα μια κατεβασιά. Για αυτό ακριβώς το λόγο μαζεύτηκαν και τα 1500 μέτρα υψομετρικών διαφορών.
Τα μονοπάτια και τα μικρά κομμάτια δασικών δρόμων ήταν σε άριστη κατάσταση και η σήμανση της διαδρομής, σεμιναριακή. Να σημειωθεί μάλιστα ότι στο συγκεκριμένο ορεινό όγκο τέμνονται πολλοί δασικοί δρόμοι, μονοπάτια και νεροφαγιές κάνοντας έτσι την προσπάθεια σηματοδότησης δυσκολότερη. Παρόλη αυτή τη δυσκολία απαιτούσε προσπάθεια να βγει κανείς εκτός διαδρομής.
Οι εναλλαγές φυσικά δεν ήταν μόνο στις κλίσεις των μονοπατιών. Πλήθος διαφόρων φυτών και δέντρων συντρόφευαν τους αθλητές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Το μεγαλύτερο κομμάτι της διαδρομής ήταν δασωμένο και βοηθούσε την δύσκολη προσπάθεια των δρομέων να κρυφτούν από τον υπέροχο ανοιξιάτικο ήλιο (που εν τέλει μαύρισε τα πρόσωπα μας). Ο καιρός ήταν σύμμαχος με τη διοργάνωση, όμως η ζέστη ορισμένες φορές γινόταν αφόρητη. Για καλή μας τύχη η τροφοδοσία του αγώνα ήταν άψογα οργανωμένη και η απαραίτητη ενυδάτωση γινόταν στα στεκ, τα οποία ήταν τοποθετημένα στα κατάλληλα σημεία.
Οι σταθμοί εφοδιασμού ήταν 5 στο σύνολο και πλήρως οργανωμένοι, από όλες τις απόψεις. Νερά, ισοτονικά ποτά, φρούτα , μπάρες δημητριακών, γλυκά, αλμυρά σε συνδυασμό με τους ωραίους εθελοντές και διασώστες έκαναν τα στεκ μια ευχάριστη ανάπαυλα στην προσπάθεια μας.
Ένα από τα αγαπημένα σημεία του αγώνα ήταν η ‘Πολιτεία Οξιάς’, όπου τα πανύψηλα δέντρα άγγιζαν τη κορυφή του βουνού. Επίσης ζωτικής σημασίας για πολλούς από εμάς ήταν τα ρέματα με γάργαρο νερό που έρρεαν σε διάφορα σημεία του αγώνα. Όπως προαναφέρθηκε η ζέστη ήταν έντονη οπότε ήταν αδύνατο να αντισταθεί κανείς στα δροσερά αυτά νερά. Από τα κομμάτια του αγώνα που απαιτούσαν ιδιαίτερη προσοχή ήταν μεταξύ 20ου και 23ου χιλιομέτρου. Ήταν μια απότομη κατεβασιά με αρκετά σκαλιά, τα οποία σε συνδυασμό με την όλη κούραση έκαναν τη προσπάθεια ελαφρώς δυσκολότερη.
Ο αγώνας κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν ορισμός του αγώνα βουνού. Ήταν ένα αντρίκιο 24αρι με αρκετές δυσκολίες. Απαιτούσε αρκετά καλή φυσική κατάσταση, ώστε να τερματίσει κανείς αξιοπρεπώς και αρτιμελής. Πάνω από το 80% της διαδρομής αποτελείτο από μονοπάτια και μόνο το πρώτο και το τελευταίο χιλιόμετρο ήταν ασφάλτινα.
Δίχως αμφιβολία ο αγώνας αυτός θα γίνει θεσμός. Ο συνδυασμός του όμορφου βουνού και της άψογης διοργάνωσης μας κάνει να αναμένουμε την επόμενη προκήρυξη.
Και όπως λέμε πάντοτε..
Πολλά μπράβο στους διοργανωτές, σε όλους τους συμμετέχοντες και τους συνοδούς τους. Πιο πολλά μπράβο στους τρεις πρώτους νικητές κάθε κατηγορίας και ακόμη πιο πολλά μπράβο στους εθελοντές μιας και χωρίς αυτούς κανένας αγώνας δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί.
Η σελίδα μας στο FB είναι RUNVEL… καλούς αγώνες και καλά ταξίδια.
Οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Αγκοτάκη και του Ντάνη Σταϊου.
